เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1668

ผู้อาวุโสมู่หยู่ซิงพูดว่า “ต้องเข้าสู่ระดับอริยปราชญ์ได้ภายในยี่สิบปี”

ผู้อาวุโสตระกูลถู่พูดว่า “ถ้าเด็กคนนี้เป็นตัวแทนประเทศตันเซิ่งไปเข้าร่วมการแข่งนานาประเทศได้ ต้องสู้กับผู้โดดเด่นของเขตตะวันตก เขตใต้ เขตเหนือได้แน่นอน ไม่แน่อาจเหนือกว่าผู้โดดเด่นก็ได้!”

ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวชะงักครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เด็กคนนี้คือผู้แข็งแกร่งแห่งยุคสมัยอันรุ่งเรือง คือผู้กล้าแห่งกลียุค!”

ผู้อาวุโสตระกูลหั่วและผู้อาวุโสอีกสามคนอึ้งไป

หั่วยู่เฉินมองผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวด้วยรอยยิ้ม “คิดไม่ถึงว่าตาเฒ่าสุ่ยจะประเมินเขาแบบนี้!”

สุ่ยเหมี่ยวปรายตามองหั่วยู่เฉินแล้วพูดว่า “แม้ฉันไม่ชอบเขา แต่ฉันรู้ว่าเด็กคนนี้พรสวรรค์ล้ำเลิศ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป”

พูดจบ สุ่ยเหมี่ยวหลับตาลง ไม่พูดอะไรอีก......

ลู่ฝานนั่งลงหน้าต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ มองต้นไม้ที่มีวิถีเคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้า เขาพึมพำว่า “กว่าจะหาแกเจอไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จะเอาของมาจากแกคงยากเหมือนกัน!”

ตอนนี้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมา “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ยังเอามาได้ไหม จากพละกำลังของเรากลัวว่าจะไม่สามารถแตะต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ได้ ได้แค่มองแต่ไม่สามารถแตะต้องได้ จะทำยังไงดี”

ลู่ฝานพูดว่า “วิธีล้วนเกิดจากคนคิด เรามาถึงที่นี่แล้ว จะกลับไปมือเปล่าได้อย่างไร”

แววตาลู่ฝานมีความแน่วแน่และเด็ดเดี่ยว

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเงียบครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันคิดวิธีอะไรไม่ออกเลย เว้นเสียแต่เจ้านายจะเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าในพริบตาเดียว หรือไม่ก็หาผู้แข็งแกร่งมาช่วยเจ้านายดึงวิถีแห่งฟ้าดิน ไม่งั้นไม่มีทางเป็นไปได้เลย เจ้านายดูสิ คนทั้งประเทศตันเซิ่งรู้ว่าของศักดิ์สิทธิ์สามอย่างอยู่ที่สวรรค์ชั้นแปด แต่ไม่มีใครมาขโมยไปจากที่นี่ได้สักคน คงเป็นเพราะสาเหตุนี้ ในประเทศตันเซิ่งอาจมีขุนพลังสุดเหนือฟ้าแค่ไม่กี่คน แต่ผู้แข็งแกร่งระดับอริยปราชญ์มีไม่น้อยแน่นอน พวกเขาไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยเหรอ ฉันไม่เชื่อหรอก แท้จริงแล้วพวกเขาแค่ไม่มีวิธีเท่านั้น”

ลู่ฝานพูดเสียงเบาว่า “เราทำไม่ได้ งั้นเราหาคนมาช่วยเป็นไง”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่หมายถึงผู้อาวุโสคนที่เฝ้าป้ายวิญญาณอยู่หน้าหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์เหรอ อืม พละกำลังของเขาเก่งกาจมาก แต่เขาจะยอมช่วยเหรอ แม้แต่แหวนเขายังโยนให้เจ้านายเลยไม่ใช่หรือไง”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ใช่ เขาโยนแหวนให้ฉัน โอกาสที่จะได้รับความช่วยเหลือนั้นน้อยมาก ดูเหมือนทุกอย่างต้องพึ่งตัวเองแล้วล่ะ!”

พูดพลาง ลู่ฝานลูบแหวนจิ่วเซียวของตัวเอง ในหัวนึกถึงคำพูดที่ผู้อาวุโสชุดดำพูดกับเขาวันนั้น

“แม้กินน้ำยาของต้นศักดิ์สิทธิ์ ตัวก็จะระเบิดตาย ถึงเลือดนายไหลนองเต็มพื้น ถึงนายตายไปก็ไม่มีใครช่วยนาย!”

ลู่ฝานพูดซ้ำคำพูดของผู้อาวุโสชุดดำ จากนั้นหลับตาลงช้าๆ

ในหัวเขาเริ่มนึกถึงทุกอย่างที่เจอในประเทศตันเซิ่ง โดยเฉพาะเรื่องราวที่สวรรค์ชั้นเจ็ดและแปด