เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1669

ตระกูลหั่วที่สวรรค์ชั้นหนึ่ง

ในสวนยาวิเศษ หลิงเหยารับขวดยาจากมือหั่วตันซูด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณหัวหน้าเก้ามาก ลำบากหัวหน้าต้องเอากลับมาด้วย!”

หั่วตันซูยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อย น้องหลิงเหยา สหายลู่ฝานดีกับเธอมากจริงๆ รีบแต่งงานเถอะ ในเมื่อทั้งสองคนมีความรู้สึกดีต่อกัน สหายลู่ฝานก็ดีเลิศขนาดนั้น รีบแต่งรีบเสพสุข เอาตำแหน่งเมียหลวงมาครองจะได้สบายใจไง”

หลิงเหยาแก้มแดง “นี่ต้องดูว่าเมื่อไรเขาจะคิดเรื่องนี้”

หั่วตันซูหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ถ้าเขาไม่คิดเขาคงไม่คิดถึงเธอตลอดเวลาหรอก ฉันว่าอีกไม่นานคงได้ดื่มเหล้ามงคลของพวกนายแล้วล่ะ ถึงตอนนั้นฉันจะเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้พวกนายเลย”

หลิงเหยาพูดว่า “ดี ฉันจะรอของขวัญชิ้นใหญ่ของหัวหน้าเก้านะ ใช่สิ หัวหน้าเก้ากลับมาคนเดียวเหรอ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หั่วตันซูถอนหายใจแล้วพูดว่า “ไม่ใช่หรอก ฉันกลับมากับคุณชายใหญ่ คุณชายรอง คุณชายใหญ่ยังดีหน่อย หลังจากกลับมาแค่ไปฝึกฝนที่ถ้ำไฟเซียนต่อ แต่คุณชายรองน่ะสิ เฮ้อ กลัวว่าจะต้องออกจากตระกูลหั่วแล้ว”

หลิงเหยาขมวดคิ้วพูดว่า “เรื่องเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร ต้องไปจริงเหรอ”

หั่วตันซูเห็นสีหน้าของหลิงเหยาผิดปกติเล็กน้อย เขาขมวดคิ้วพูดว่า “น้องหลิงเหยาไม่ได้จะแก้แค้นคุณชายรองใช่ไหม ฟังคำเตือนของฉันหน่อย ฉันรู้ว่าคุณชายรองเป็นคนอวดดี เคยล่วงเกินเธอกับสหายลู่ฝาน แต่เรื่องซ้ำเติมคนอื่นแบบนี้อย่าทำดีกว่า เพราะ......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หั่วตันซูพูดเสียงเบาว่า “ลู่ฝานยังไม่ได้แซ่หั่วนะ!”

หลิงเหยาส่ายหน้าพูดว่า “ใช่แบบนั้นที่ไหนกันล่ะ ฉันจะแก้แค้นเขาทำไม แค่ช่วงนี้ได้ยินคนพูดว่าเขาทำพลาดครั้งใหญ่ จะถูกตระกูลจัดการอย่างนั้นอย่างนี้ ได้ยินแล้วสงสาร หัวหน้าเก้า ถ้าเขาโดนไล่ออกจากตระกูลจริงๆ ช่วยบอกฉันหน่อยนะ ฉันจะได้ไปส่งเขาแทนลู่ฝาน!”

หั่วตันซูมองแววตาสดใสของหลิงเหยา จากนั้นเอ่ยชมว่า “มิน่าล่ะลู่ฝานถึงชอบเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่จิตใจดีจริงๆ ได้ ฉันจะให้คนมาบอกเธอ คงสองสามวันนี้แหละ!”

“ขอบคุณหัวหน้าเก้ามาก!”

หลิงเหยาคำนับเล็กน้อย

สมุนไพร สูตรยา หุ่นเชิด หลิงเหยาเห็นของดีมากมายข้างใน สีหน้าไม่ได้ยินดีแต่กลับจริงจังขึ้นมา

หลังจากนั้นหลิงเหยาเห็นป้ายอันหนึ่งวางอยู่ข้างใน ตั้งใจวางไว้ในจุดที่เห็นอย่างเด่นชัดด้วย

หลิงเหยาค่อยๆ เอาป้ายออกมา ดูป้ายนี้อย่างละเอียด

“ป้ายคำสั่งผู้อาวุโส!”

พูดพึมพำเบาๆ หลิงเหยาขมวดคิ้วแน่นขึ้นเรื่อยๆ

ทันใดนั้นหลิงเหยาเห็นชื่อด้านล่างป้าย