เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1670

“สุ่ยโม่หราน!”

หลิงเหยาเข้าใจทุกอย่างทันที

นี่คือป้ายที่ลู่ฝานตั้งใจหาให้เธอ ป้ายผ่านทางของตระกูลสุ่ย!

สีหน้าหลิงเหยาแปรเปลี่ยนจากตกตะลึงเป็นยินดี แม้เธอไม่รู้ว่าลู่ฝานทำได้ยังไง แต่ป้ายนี้จะเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้พวกเขาหนีออกจากประเทศตันเซิ่ง

ทันใดนั้น อักษรยันต์ลอยขึ้นจากมือหลิงเหยา เธอต้องรีบเปิดห้าธาตุสรวงสวรรค์คุยกับลู่ฝาน

แต่แสงห้าธาตุสรวงสวรรค์กะพริบอยู่ครู่หนึ่ง ตัวของลู่ฝานกลับไม่ปรากฏออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่ห้าธาตุสรวงสวรรค์ไม่สามารถติดต่อได้ หลิงเหยาไม่เข้าใจเล็กน้อย

พยายามลองอยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังไม่มีการตอบรับ

หลิงเหยาพึมพำว่า “ลู่ฝาน นายอยู่ไหนเนี่ย”

หลังผ่านไปสองวัน ที่สวรรค์ชั้นแปด

ลู่ฝานนั่งขัดสมาธิอยู่หน้าผู้อาวุโสหั่วยู่เฉิน จิบชาและเล่นหมากรุก

หั่วยู่เฉินพูดว่า “ฉันบอกนายอย่างนี้แล้วกัน สิ่งที่เรียกว่าวิถีแห่งสวรรค์ก็คือกฎแห่งฟ้าดิน อาทิตย์ขึ้นจันทร์ลาลับไป ทะเลกลายเป็นนา สี่ฤดูเปลี่ยนแปลงไป เกิดแก่เจ็บตายล้วนอยู่ในนั้น วิถีพวกนี้ โดยปกติจะมองไม่เห็นและสัมผัสไม่ได้ แต่เมื่อมีคนเข้าสู่วิถีจะเห็นมัน สัมผัสมันได้ เหมือนการมองภาพภาพหนึ่ง เดิมทีมันม้วนอยู่จึงมองไม่เห็น แต่ตอนนี้ถือว่าเปิดมันออกแล้ว แต่ภาพก็คือภาพ นายแค่เห็นสัตว์และดอกไม้บนภาพ ถึงนายวาดออกมาได้เหมือนเป๊ะ แต่มันก็เป็นสิ่งไม่มีชีวิต แต่ถ้าของข้างในกระโดดออกมาหรือนายเข้าไปในภาพล่ะ!”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “เข้าใจแล้ว ไร้รูปร่างแปรเปลี่ยนเป็นมีรูปร่าง เกิดเป็นโลกขึ้นเอง”

หั่วยู่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ เกิดเป็นโลกขึ้นเอง อันที่จริงต้นไม้ต้นนั้นคือโลกใบเล็ก น้ำยางของมันคือวิถีขั้นสุดยอดที่มันฟูมฟักออกมา วิถีที่ผู้ฝึกชี่แบบเราครอบครองได้ ไม่มีอะไรมากไปกว่าพลังห้าธาตุ อย่างมากเพิ่มวิถีแห่งมิติ ลม หิมะ สายฟ้าเข้าไปอีก นี่เป็นแค่วิถีแห่งธรรมชาติ วิถีที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงไม่ใช่แค่สิ่งเหล่านี้ อย่างเช่นวิถีแห่งการทำลาย วิถีแห่งกาลเวลา เป็นต้น ถ้าให้นายไปฝึกวิถีเหล่านี้ด้วยตัวเอง ไม่รู้จะหาเจอเคล็ดลับได้เมื่อไร แต่น้ำยางของต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ สามารถทำให้นายเข้าสู่วิถีได้ภายในพริบตา”

ลู่ฝานถามว่า “วิถีอะไร”

หั่วยู่เฉินพูดว่า “วิถีแห่งสิ่งมีชีวิต ซึ่งก็คือวิถีที่ประมุขประเทศตันเซิ่งมีอยู่ตอนนี้ พลังชีวิตไร้ที่สิ้นสุด วิถีที่เป็นอมตะ!”