เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1672

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างไม่เข้าใจ “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่จะทำอะไรกันแน่ ทำไมฉันฟังแล้วดูน่ากลัวจัง เจ้านายจะเอามันไประเบิดอะไรกันแน่!”

ลู่ฝานพูดด้วยตาเป็นประกาย “ไอ้เก้า แกยังจำได้ไหมว่าเราขึ้นมาสวรรค์ชั้นแปดยังไง”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “จำได้สิ ขึ้นมาบนสวรรค์ชั้นเจ็ดก่อน จากนั้นมาตรงหน้าเสาแสงท่ามกลางการห้อมล้อมของสัตว์อสูร จากนั้นผู้อาวุโสที่ชื่อหั่วยู่เฉินเปิดประตูให้เจ้านาย แล้วเจ้านายก็เข้ามา”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ แกจำได้ดีมาก แต่แกสังเกตหรือเปล่าว่าอันที่จริงเสาแสงนั่นใช้กั้นสัตว์อสูรพวกนั้น ตำแหน่งสำคัญในการเข้าออกคือประตูบานนั้นต่างหาก!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “สังเกตสิ นั่นคือค่ายกลมิติ สามารถเคลื่อนย้ายตำแหน่งของสัตว์อสูรไปด้านหลังได้”

ลู่ฝานพูดด้วยตาเป็นประกาย “ฉันจะระเบิดค่ายกลและเสาแสงนั่นแหละ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตกใจจนอึ้งไปแล้ว เงียบอยู่นานจึงพูดออกมาว่า “เจ้านายไม่ได้จะทำให้สัตว์อสูรพวกนั้น......”

ลู่ฝานพยักหน้า “ใช่ ฉันจะปล่อยสัตว์อสูรพวกนั้นเข้ามาในสวรรค์ชั้นแปด ฉันจะให้พวกมันช่วยฉันต้านทานวิถีแห่งฟ้าดิน ให้พวกมันสร้างโอกาสให้ฉัน ถึงจะมีความเป็นไปได้เล็กน้อย!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี ความคิดนี้บ้าเกินไป!”

ลู่ฝานพูดว่า “ถ้าไม่ทำถึงขีดสุดก็ไม่ประสบความสำเร็จ!”

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าฝ่ามือตัวเองร้อนผ่าว

แสงห้าธาตุสว่างขึ้น เงาของหลิงเหยาปรากฏในสายตา

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ฉันกลัวว่ายังกลับไปไม่ได้สักระยะหนึ่ง หลิงเหยา เธอฟังนะ ถ้าหั่วหลงจู้ออกจากตระกูลหั่ว เธอรีบตามไปทันที หาวิธีควบคุมเขาให้ได้ ให้เขาพาเธอออกจากประเทศตันเซิ่ง เข้าไปในอากาศเวิ้งว้าง หลังจากนั้นเธอคงรู้ว่าควรทำยังไง!”

หลิงเหยาแกว่งป้ายในมือแล้วพูดว่า “ตระกูลสุ่ย ฉันเข้าใจแล้ว แล้วนายจะทำยังไงล่ะลู่ฝาน”

ลู่ฝานพูดว่า “เธอบอกฉันก่อนไปก็พอแล้ว ฉันมีโอกาสครั้งนี้เพียงครั้งเดียว ต้องทุ่มสุดตัว หลิงเหยา เธอเชื่อฉันไหม”

หลิงเหยากัดฟันพูดว่า “ฉันเชื่อนาย ฉันเชื่อนายลู่ฝาน! ฉันจะรอนายนอกอากาศเวิ้งว้างนะ นายต้องออกมาให้ได้!”

ลู่ฝานพูดอย่างจริงจัง “แน่นอนอยู่แล้ว!”