เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1675

สวรรค์ชั้นแปด

ลู่ฝานเห็นหลิงเหยากับเจ้าดำเริ่มเคลื่อนไหว เขาค่อยๆ เก็บห้าธาตุสรวงสวรรค์

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ทางฝั่งหลิงเหยาน่าจะราบรื่นไปได้ด้วยดี มีการช่วยเหลือของเจ้าดำรวมถึงนักบู๊เป็นร้อยคน หลิงเหยาลักพาตัวหั่วหลงจู้ออกไปนอกอากาศเวิ้งว้างประเทศตันเซิ่ง น่าจะไม่มีปัญหาอะไร

ลู่ฝานยอมรับเลยว่าหลิงเหยาฉลาดและเก่งมาก

บางทีอาจเป็นเพราะติดตามข้างกายเขาตลอดเวลา หลิงเหยาจึงไม่ค่อยมีโอกาสแสดงให้เห็น ดังนั้นลู่ฝานจึงไม่รู้ว่าหลิงเหยามีความสามารถมาก

ลู่ฝานคิดไม่ถึงว่าจะอาศัยพลังของนักบู๊ตระกูลหั่วได้

ที่คิดไม่ถึงกว่านั้นคือ หาของที่เหมือนจวนอากาศธาตุ ซ่อนนักบู๊พวกนี้เอาไว้เหมือนหุ่นเชิด จากนั้นค่อยปล่อยออกมาสู้กับศัตรูในช่วงเวลาสำคัญ

ดูเหมือนระยะนี้หลิงเหยาไม่ได้เหนื่อยเปล่าแล้ว งั้นต่อไปคือหน้าที่เขาแล้วสินะ

กำจัดปัญหาที่อาจเกิดขึ้นภายหลังแล้ว ตอนนี้ลู่ฝานคิดเพียงว่าจะเอาน้ำยางต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์มายังไง

สูดหายใจลึก ลู่ฝานเดินกลับไปพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ลู่ฝานเห็นจากไกลๆ พวกผู้อาวุโสหั่วยู่เฉิน ผู้อาวุโสจินอี้ยังเล่นหมากรุกกันอยู่

สำหรับอริยปราชญ์ที่ไม่มีอะไรทำพวกนี้ สามารถเล่นหมากรุกได้หลายวัน หรือแม้กระทั่งหลายเดือน

ลู่ฝานมองกระดานหมากรุก สงสัยว่ากระดานหมากรุกอันนี้ใช่อันเดียวกับเมื่อสองวันก่อนหรือเปล่า

ลู่ฝานเดินมาข้างผู้อาวุโสแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส ฉันอยากออกจากสวรรค์ชั้นแปดแล้ว ผู้อาวุโสท่านไหนยินดีเปิดประตูให้ฉันบ้าง!”

ผู้อาวุโสทั้งห้าคนเงยหน้ามองลู่ฝานพร้อมกัน ผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “จะไปแล้วเหรอ ไม่อยู่อีกสัก 2-3 วันล่ะ เพราะประมุขประเทศตันเซิ่งก็ไม่ได้เร่งให้นายกลับไป ถ้าฉันเป็นนายคงอยู่ที่นี่จนทะลุระดับอริยปราชญ์แล้วค่อยกลับไป”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “สองสามวันนี้ได้อะไรที่สวรรค์ชั้นแปดเยอะมากแล้ว โลภมากไปไม่ดี ฉันรู้ตัวเองดี”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “พูดไปก็ละอายใจ ไม่ได้อะไรเลย แค่รับรู้ถึงวิถีอื่นนิดหน่อย แค่นี้เท่านั้น”

ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวปรายตามองลู่ฝาน “บางครั้งถ่อมตัวเกินไปก็คือความหยิ่งยโส ช่างเถอะ ในเมื่อนายไม่อยากพูด ฉันก็ไม่ถามแล้ว”

ไม่นาน ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวเดินมาถึงตำแหน่งที่ลู่ฝานมาถึงในตอนแรก ตอนนี้ลู่ฝานเพิ่งรู้สึกว่าที่นี่คือจุดที่ไม่มีวิถีแห่งสวรรค์ในสวรรค์ชั้นแปด เหมือนมีอะไรบดบังไว้ แม้แต่วิถีรอบๆ ยังเข้ามายาก

ชะงักฝีเท้าลง ยื่นมือออกไปวาดด้านหน้า

วิถีด้านหน้าเริ่มรวมตัวกันอย่างต่อเนื่อง กลายเป็นลำแสง ประตูค่อยๆ ปรากฏออกมา!

ลู่ฝานเอาป้ายคำสั่งห้าธาตุออกมา “ต้องใช้ป้ายนี้ไหม”

ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวมองแวบหนึ่ง “ตอนขึ้นมาต้องใช้ แต่ตอนลงไปไม่ต้องใช้”