เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1685

ทุกอย่างรอบตัวมืดลงทันที เหมือนแสงหายไปจากฟ้าดิน

ด้านหน้าลู่ฝานมืดสนิท ได้ยินเพียงเสียงคำรามของสัตว์อสูรรอบตัว

เขาอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้แล้ว ถ้าโดนประมุขประเทศตันเซิ่งเห็น ถึงเขาอธิบายยังไงก็ไม่มีทางอธิบายได้

โดยเฉพาะหินอู๋หมิงโดนเขาดูดเข้ามาแล้ว ลู่ฝานแน่ใจเลยว่าถ้าประมุขประเทศตันเซิ่งเห็นภาพนี้ต้องโกรธมากแน่นอน

ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องคิดคือจะหนีออกจากประเทศตันเซิ่งยังไง!

แอบกัดฟัน ลู่ฝานกระตุ้นพลังในตัวอย่างสุดชีวิต หวังว่าฤทธิ์ยาสวรรค์บันดาลในบัดดลจะหลงเหลืออยู่บ้าง ช่วยเขาให้รอดจากวิกฤตนี้

รู้อย่างนี้คงกลั่นยาสวรรค์บันดาลในบัดดลออกมาเยอะหน่อย ไม่งั้นสถานการณ์คงไม่วุ่นวายขนาดนี้หรอก

สิ่งสำคัญที่สุดคือลู่ฝานประมาทความเร็วในการตอบสนองของประมุขประเทศตันเซิ่งไปหน่อย

ช่วยไม่ได้ ประมุขประเทศตันเซิ่งมาถึงเร็วเกินไป!

พุ่งไปด้านหน้าสุดชีวิต จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองออกจากการปกคลุมของเต๋าอันยิ่งใหญ่

แต่เพิ่งออกมา ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังแข็งแกร่งสุดขีดจับตัวเขาเอาไว้แน่น

เหมือนมีมือล่องหนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางฟ้าดิน จับเขากับสัตว์อสูรรอบๆ เอาไว้

ลู่ฝานได้ยินเสียงคำรามอย่างโมโหของสัตว์อสูรรอบตัว

หลังจากนั้นมือล่องหนขนาดใหญ่สะบัดมือ

คนพร้อมกับสัตว์อสูรกระเด็นออกไปไกล!

พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!

สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนกระแทกลงบนพื้น ลู่ฝานเพิ่งลงมาบนพื้นก็ใช้หมัดกระแทกลงบนพื้นจนเป็นหลุมลึก จากนั้นกระโดดลงไปในหลุมลึก

วินาทีต่อมา ลู่ฝานรู้สึกว่ามีเสียงดังขึ้นบนหัว สัตว์อสูรตัวอื่นร่วงลงบนหลุมลึก

ลำตัวขนาดใหญ่ของพวกมันปิดหลุมลึกได้พอดี

ลู่ฝานสูดหายใจลึก ถือกระบี่หนักไร้คมของตัวเองเอาไว้แน่น