เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1703

ประมุขประเทศตันเซิ่งมือเริ่มสั่น มองลู่ฝานที่อยู่ในม่านแสงอย่างไม่อยากเชื่อ

“เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด! ในใต้หล้านี้ยังไม่เคยมีใครฝึกทั้งบู๊และชี่ได้ ตอนนั้นเทพปีศาจสวรรค์ยังทำไม่ได้ ฉันก็ทำไม่ได้ เด็กระดับเซียนบำเพ็ญชี่ธรรมดาๆ จะทำได้ยังไง ต้องเป็นวิชาแทนที่พลังบางอย่างแน่นอน!”

เสียงประมุขประเทศตันเซิ่งสูงปรี๊ด ดูออกเลยว่าเขาเริ่มนั่งไม่ติดแล้ว

จู่ๆ ประมุขประเทศตันเซิ่งสะบัดมือเก็บม่านแสง พวกผู้ฝึกชี่ในประเทศตันเซิ่งที่กำลังดูการต่อสู้ของลู่ฝาน เห็นห้าธาตุสรวงสวรรค์หายไป คนจำนวนมากพากันโหวกเหวกโวยวายไม่หยุด!

ในตำหนัก ผู้อาวุโสสองสามคนอ้าปากพะงาบๆ ไม่รู้จะพูดยังไงดี

เรื่องราวเหนือความคาดหมายของทุกคนไปแล้ว

ใครจะไปคิดว่าบนตัวลู่ฝานมีความลับใหญ่ขนาดนี้

เห็นประมุขประเทศปัดม่านแสงทิ้ง ผู้อาวุโสสองสามคนกำลังจะพูด แต่เมื่อหันไปมอง เงาของประมุขประเทศตันเซิ่งหายไปแล้ว

ผู้อาวุโสรีบตะโกนว่า “ทุกคนรีบไปที่อากาศเวิ้งว้าง!”

นอกอากาศเวิ้งว้าง

อักษรยันต์เล็กๆ บนตัวลู่ฝานแตกออก

จนกระทั่งตอนนี้ลู่ฝานก็ยังไม่รู้ว่าคนทั้งประเทศเห็นการเคลื่อนไหวของเขา

สีหน้าจริงจัง ลู่ฝานจ้องผู้อาวุโสห้าตรงหน้า มือซ้ายไพล่หลัง รีบส่งสัญญาณให้หลิงเหยารีบหนีไป

หลิงเหยาขบริมฝีปาก แต่ก็ไม่ยอมไป

ผู้อาวุโสห้าตกใจกับคำพูดลู่ฝานอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “นักบู๊งั้นเหรอ นายเป็นนักบู๊ด้วยเหรอ เหอะๆ นายคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ฝึกทั้งบู๊และชี่ในตำนานหรือไง ตลก เด็กน้อยกล้าพูดอวดดีขนาดนี้เชียว”

เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสห้าไม่เชื่อว่าลู่ฝานเป็นนักบู๊ เขายังเข้าใจว่าลู่ฝานใช้วิชาบางอย่าง จงใจปลอมตัวเป็นนักบู๊เพื่อต่อสู้เท่านั้น

คิดว่าถือกระบี่ บนตัวมีเกราะแล้วจะหลอกเขาได้เหรอ

ผู้อาวุโสห้ารวมวิชาในมือ ทันใดนั้นลู่ฝานรู้สึกว่าทุกอย่างรอบตัวถูกผนึกไว้

ในอากาศเวิ้งว้าง ไม่มีพลังอะไรให้ลู่ฝานใช้อีกแล้ว

“วิชาผนึกสวรรค์!”

ผู้อาวุโสห้าพูดเสียงเบา

ทุกคำที่เขาพูดออกมา เหมือนวิชากระแทกลงบนตัวลู่ฝาน

เห็นด้วยตาเปล่าว่าเกราะเกล็ดมังกรบนตัวลู่ฝานยุบตัวลง

ลู่ฝานถือกระบี่พุ่งไปด้านหน้า กระบวนท่าของผู้อาวุโสห้ามีประสิทธิภาพเหมือนฟ้าดินแยกออกของเขา เป็นวิธีที่ทำให้อีกฝ่ายไม่มีพลังใช้ในเวลาอันรวดเร็ว

แต่กระบวนท่านี้ใช้ได้ดีกับการรับมือผู้ฝึกชี่ แต่ไม่ค่อยได้ผลกับการรับมือนักบู๊!

บนตัวลู่ฝานยังมีอาทิตย์ลุกโชน นั่นคือปราณชี่ของเขาเอง เขาโจมตีด้วยกระบี่ทันที

เทียบพละกำลังกับอริยปราชญ์ ถือเป็นการกระทำที่โง่เขลามาก สิ่งที่ลู่ฝานสามารถทำได้คือรวมพลังทั้งร่างกายไว้ที่จุดเดียว พยายามหาจุดอ่อนเพื่อโจมตี นี่คือโอกาสเดียวของเขา!

แสงกระบี่ทะลักออกมา ตัวลู่ฝานกลายเป็นลำแสง

ผู้อาวุโสห้าแผดเสียงเบาๆ ใช้ฝ่ามือคว้ากลางอากาศทันที