เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1704

ตูม!

ค่ายกลแตกกระจาย ลู่ฝานที่มีแสงสีขาวกะพริบทั้งตัวปรากฏออกมาอีกครั้ง บาดแผลบนตัวฟื้นฟูอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ

ผู้อาวุโสห้าเพิ่งดูแสงบนตัวลู่ฝานออก เขาตกใจจนพูดเสียงหลง “ต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งฟ้าดิน!”

ลู่ฝานใช้มือกำปลายกระบี่หนักไร้คม กัดฟันพูดออกมาว่า “คร่าชีวิต!”

ใช่แล้ว ลู่ฝานฝืนใช้ท่าไม้ตายของวิถีแห่งชีวิตออกมา

แม้เขาเคยเห็นประมุขประเทศตันเซิ่งใช้ท่าไม้ตายนี้เพียงครั้งเดียว

ลู่ฝานหมดหนทางแล้ว ไม่ว่าจะเป็นวิชาหรือเคล็ดวิชาของเขา ไม่มีอันไหนสามารถสะเทือนผู้อาวุโสห้าได้เลย

อย่างที่ผู้อาวุโสพูด เซียนบำเพ็ญชี่ยังห่างชั้นกับอริยปราชญ์มาก

สิ่งเดียวที่ลู่ฝานสามารถคาดหวังได้ในตอนนี้คือวิถีแห่งชีวิตของตัวเอง

สีหน้าผู้อาวุโสห้าเปลี่ยนไป จู่ๆ เขารู้สึกถึงพลังแข็งแกร่งส่งออกมาจากกระบี่หนักไร้คม พยายามดูดทุกอย่างในร่างกายเขาออกไป

ลู่ฝานก็รู้โดยบังเอิญว่าสิ่งสำคัญของกระบวนท่าคร่าชีวิตคือการดูดพลังของคนอื่น แค่จุดนี้ประมุขประเทศตันเซิ่งใช้เวลาไปตั้งหลายปี ถึงทำความเข้าใจมันได้ แต่ปราณชี่ของลู่ฝานกลับมีประสิทธิภาพนี้ในตัวมันเอง

นั่นหมายความว่าเมื่อลู่ฝานใช้กระบวนท่านี้ มีความได้เปรียบโดยธรรมชาติ วิถีแห่งชีวิตประกอบกับปราณชี่ของเขา ดูดพลังของผู้อาวุโสห้าได้จริงๆ

จินตนาการไม่ออกเลย ลู่ฝานอาศัยวิทยายุทธระดับเซียนบำเพ็ญชี่ดูดพลังของอริยปราชญ์ แม้แต่ผู้อาวุโสห้ายังตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

แต่ลู่ฝานใช้กระบวนท่าคร่าชีวิต ยังไงก็มีช่องโหว่ใหญ่มาก

แน่นอนว่าการดูดพลังคนอื่นกับวิญญาณเป็นสิ่งสำคัญ แต่อันที่จริงยังมีอีกส่วนที่สำคัญมากเหมือนกัน นั่นก็คือทำให้อีกฝ่ายสูญเสียพลังในการต่อต้านอย่างรวดเร็ว

จุดนี้ลู่ฝานยังไม่สามารถทำได้ ดังนั้นผู้อาวุโสห้าจึงโจมตีกลับทันที

ผู้อาวุโสห้าใช้ฝ่ามือตบลงบนหัวลู่ฝาน พลังฟ้าดินซึมจากหัวลู่ฝานแผ่ซ่านไปทั้งตัว

“ฟ้าดินคร่าชีวิต!”

อากาศเวิ้งว้างแตกออก หลิงเหยาโดนสะเทือนจนกระเด็น

ลู่ฝานเลือดออกเจ็ดทวาร ถึงมีพลังแห่งโลกอยู่ในร่างกาย ตอนนี้เขาก็บาดเจ็บสาหัสอยู่ดี

กระบวนท่าของผู้อาวุโสห้าโจมตีถึงรากฐานจริงๆ!

แต่ลู่ฝานกัดฟันทนไว้ อย่าสบประมาทพลังชีวิตของเขา!

“วิชาดับวิญญาณ!”

แสงออกมาจากดวงตาลู่ฝาน จ้องตาทั้งสองข้างของผู้อาวุโสห้าเขม็ง

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าวิญญาณของตัวเองสัมผัสกับวิญญาณของผู้อาวุโสห้า ทั้งสองปะทะกัน ฟ้าดินหมุนเคว้งทันที

ลู่ฝานถือกระบี่หนักไร้คมถอยไปด้านหลังเป็นร้อยก้าว ตัวผู้อาวุโสห้าก็โงนเงนเหมือนกัน ทรงตัวไม่ได้อยู่ครู่หนึ่ง

แต่ดูเหมือนผู้อาวุโสกุมความได้เปรียบอยู่ ลู่ฝานหลับตาลงทั้งสองข้าง ไม่สามารถลืมตาขึ้นได้ แต่ผู้อาวุโสห้าแค่เลือดออกจมูกปาก จ้องลู่ฝานอยู่อย่างนั้น

“วิชาของจิตใจเต๋าสำนักมาร! ไอ้หนุ่ม คิดไม่ถึงว่านายเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายด้วย!”

นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนรู้จักวิชาของลู่ฝาน