เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1706

สรุปบท บทที่ 1706: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า

สรุปเนื้อหา บทที่ 1706 – เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า โดย โอหยางวิ่น

บท บทที่ 1706 ของ เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย โอหยางวิ่น อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

หลิงเหยาพลิกฝ่ามือ กำไลกับขวดที่ลู่ฝานให้เธอปรากฏในมือ เธอกำของสองอย่างเอาไว้แน่นแล้วกัดฟันพูดว่า “ลู่ฝาน ฉันจะกลับไปรอนายที่ประเทศอู่อาน!”

พูดจบ หลิงเหยาพลิกฝ่ามือเก็บของสองอย่างไว้

ขณะนั้นหลิงเหยาเห็นผู้ฝึกชี่ปรากฏตัวด้านหน้า

คนพวกนี้จำนวนเป็นร้อย เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ฝึกชี่ของหลายตระกูลรวมตัวกัน

หลิงเหยารีบใส่พลังเข้าไปในเรือแล้วเคลื่อนตัวหนีไป

“เจอหลิงเหยา ไล่โจมตีไหม”

“ส่งทีมเล็กไปก็พอ ทีมใหญ่มุ่งหน้าไปต่อ!”

หลังจากเรือของหลิงเหยากะพริบอีกหลายครั้งและปรากฏออกมา เมื่อหันไปมองด้านหลัง หลิงเหยาพึมพำว่า “หาฉันไม่เจอหรือไม่อยากไล่โจมตีฉันกันแน่”

หลิงเหยาแอบกัดฟัน ทันใดนั้นผู้ฝึกชี่สองสามคนปรากฏตัวด้านหลัง มองหลิงเหยาแล้วตะโกนเสียงดัง “เธอยอมให้จับโดยไม่ต้องต่อสู้เถอะ!”

หลิงเหยามองพวกเขา ความอาฆาตพลุ่งพล่านนัยน์ตา

พลังแห่งทองพุ่งขึ้นมา หลิงเหยาแผดเสียงดังว่า “พวกนายรนหาที่ตาย!”

…...

ลู่ฝานไม่รู้ว่าตัวเองหนีมานานเท่าไรแล้ว ด้านหน้ายังคงเป็นอากาศเวิ้งว้างกว้างใหญ่

เหล่าคนที่ไล่ตามใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ลู่ฝานเพิ่งสวนทางกับผู้ฝึกชี่กลุ่มหนึ่ง

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบหนีเถอะ มีคนตามมาด้านหลังอีกแล้ว!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนเสียงดัง

ลู่ฝานจะเดินทางต่อ แต่พบว่าเรือหยุดนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ

คราวนี้สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาคือองครักษ์เทพจุติอีกแล้ว

เป็นชุดคลุมยาวเหมือนกัน แต่คนที่เป็นหัวหน้ามีเสื้อคลุมมังกรดำ พลังฟ้าดินลอยอยู่บนตัว ยืนยันว่าวิทยายุทธของคนคนนี้ถึงแดนฟ้าดินแล้ว

ลู่ฝานพูดเสียงเบา “ไอ้เก้า ดูเหมือนผ่านวันนี้ไป แกต้องหาเจ้านายใหม่แล้วล่ะ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายคือคนที่ฉลาดหลักแหลมและห้าวหาญที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา ประโยคนี้ไม่ได้พูดยอนะ ถ้าวันนี้เจ้านายตายที่นี่จริงๆ ฉันจะสืบทอดความปรารถนาสุดท้ายของเจ้านายต่อไป”

ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ความปรารถนาสุดท้ายเหรอ ฉันไม่ต้องการ”

เพิ่งพูดจบ อากาศเวิ้งว้างรอบตัวมีผู้ฝึกชี่ปรากฏตัวออกมาอีกแล้ว

กลุ่มคนมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้คนมากมายล้อมลู่ฝานเอาไว้เป็นชั้นๆ

ลู่ฝานมองพวกเขาอย่างไม่เกรงกลัว

จู่ๆ สุ่ยโม่หรานตะโกนเสียงดัง “ลู่ฝาน นายจนมุมแล้ว วางกระบี่แล้วยอมจำนนเถอะ!”

ลู่ฝานเงยหน้าหัวเราะร่า “จะสู้ก็เข้ามาสิ ลูกผู้ชายต้องเป็นเช่นนี้ ถึงตายไปมีอะไรให้ต้องเสียดายอีก”

กระบี่หนักไร้คมตั้งตรงอยู่ด้านหน้า ลู่ฝานตวาดออกมาว่า “ฉันคือลู่ฝานนักกระบี่แห่งตงหวา มือซ้ายมีเจดีย์เก้ามังกร มือขวามีกระบี่หนักไร้คม พร้อมต่อสู้ทั่วใต้หล้า!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า