เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1706

หลิงเหยาพลิกฝ่ามือ กำไลกับขวดที่ลู่ฝานให้เธอปรากฏในมือ เธอกำของสองอย่างเอาไว้แน่นแล้วกัดฟันพูดว่า “ลู่ฝาน ฉันจะกลับไปรอนายที่ประเทศอู่อาน!”

พูดจบ หลิงเหยาพลิกฝ่ามือเก็บของสองอย่างไว้

ขณะนั้นหลิงเหยาเห็นผู้ฝึกชี่ปรากฏตัวด้านหน้า

คนพวกนี้จำนวนเป็นร้อย เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ฝึกชี่ของหลายตระกูลรวมตัวกัน

หลิงเหยารีบใส่พลังเข้าไปในเรือแล้วเคลื่อนตัวหนีไป

“เจอหลิงเหยา ไล่โจมตีไหม”

“ส่งทีมเล็กไปก็พอ ทีมใหญ่มุ่งหน้าไปต่อ!”

หลังจากเรือของหลิงเหยากะพริบอีกหลายครั้งและปรากฏออกมา เมื่อหันไปมองด้านหลัง หลิงเหยาพึมพำว่า “หาฉันไม่เจอหรือไม่อยากไล่โจมตีฉันกันแน่”

หลิงเหยาแอบกัดฟัน ทันใดนั้นผู้ฝึกชี่สองสามคนปรากฏตัวด้านหลัง มองหลิงเหยาแล้วตะโกนเสียงดัง “เธอยอมให้จับโดยไม่ต้องต่อสู้เถอะ!”

หลิงเหยามองพวกเขา ความอาฆาตพลุ่งพล่านนัยน์ตา

พลังแห่งทองพุ่งขึ้นมา หลิงเหยาแผดเสียงดังว่า “พวกนายรนหาที่ตาย!”

…...

ลู่ฝานไม่รู้ว่าตัวเองหนีมานานเท่าไรแล้ว ด้านหน้ายังคงเป็นอากาศเวิ้งว้างกว้างใหญ่

เหล่าคนที่ไล่ตามใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ลู่ฝานเพิ่งสวนทางกับผู้ฝึกชี่กลุ่มหนึ่ง

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบหนีเถอะ มีคนตามมาด้านหลังอีกแล้ว!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนเสียงดัง

ลู่ฝานจะเดินทางต่อ แต่พบว่าเรือหยุดนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ

คราวนี้สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาคือองครักษ์เทพจุติอีกแล้ว

เป็นชุดคลุมยาวเหมือนกัน แต่คนที่เป็นหัวหน้ามีเสื้อคลุมมังกรดำ พลังฟ้าดินลอยอยู่บนตัว ยืนยันว่าวิทยายุทธของคนคนนี้ถึงแดนฟ้าดินแล้ว