เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1711

ไม้บรรทัดหยกแตกออกและกลายเป็นแสงสว่างจ้าปกคลุมทั้งตัวลู่ฝาน

ลู่ฝานยังไม่ทันตั้งตัว แรงฉุดกระชากมหาศาลพาเขาหายไปจากที่เดิม

ทุกอย่างรอบตัวเคลื่อนตัวถอยหลังอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานมองเพียงแวบเดียวก็รู้สึกว่าจิตวิญญาณของตัวเองโดนกระแทกอย่างแรง หลังจากนั้นสติก็หายไป

วินาทีที่ลู่ฝานหายไป แสงกลับมารวมตัวที่ไม้บรรทัดหยกและร่วงลงมาในมือประมุขประเทศตันเซิ่ง

เสียงคำรามดังขึ้นในประตู

“ไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์! ไอ้เด็กน้อยอมตะ นายกำลังรนหาที่ตาย!”

จู่ๆ แขนยืดยาวออกมาจับประมุขประเทศตันเซิ่งไว้

อักษรยันต์สว่างขึ้นบนแขน ไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ในมือประมุขประเทศตันเซิ่งแตกออกก่อน หลังจากนั้นมีเสียงแตกน่ากลัวดังบนตัวประมุขประเทศตันเซิ่ง

พลังชี่บนตัวกำลังพังทลายอย่างต่อเนื่อง!

อากาศเวิ้งว้างรอบตัวกระเพื่อมเหมือนน้ำ ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดอย่างไม่เกรงกลัวว่า “ปีศาจมาร นายฆ่าฉันไม่ตายหรอก อย่าเสียเวลาเลย! คิดไม่ถึงสินะว่าไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ที่สำนักมารของพวกนายสร้างออกมาจะอยู่ในมือฉัน และใช้มันจัดการกับพวกนาย”

ในประตู เสียงเหมือนสัตว์อสูรดังก้องในอากาศเวิ้งว้าง “ไอ้เด็กอมตะ อย่าคิดว่าซ่อนในเต๋าแห่งชีวิตแล้วจะหลบฟ้าดิน หลบฉันได้ เวลาตายของนายใกล้มาถึงแล้ว”

ประมุขประเทศตันเซิ่งหัวเราะร่า “ปีศาจมารชั่วร้ายหางโผล่แล้ว ยังกล้าอวดดีขนาดนี้ ถ้ากล้านายก็ปรากฏตัวที่ทางตะวันออกสิ ดูสิว่ามนุษย์จะทำให้นายตายและกลายเป็นผุยผงยังไง!”

กรอบ!

อากาศเวิ้งว้างแตกออกจนเป็นรอยนับไม่ถ้วน แขนขนาดใหญ่เปลี่ยนจากฝ่ามือกลายเป็นหมัด กระแทกลงบนตัวประมุขประเทศตันเซิ่งอย่างแรง

เมื่อโจมตีด้วยหมัด อากาศเวิ้งว้างแตกเป็นเสี่ยงๆ ตัวประมุขประเทศตันเซิ่งโดนต่อยจนกลายเป็นประกายแสงนับไม่ถ้วน

ทันใดนั้นปีศาจมารกลับหัวเราะเบาๆ “ลู่ฝานงั้นเหรอ อ๋อ ที่แท้เด็กนั่นชื่อลู่ฝานนี่เอง! อืม ฉันจะหาเขาให้เจอ ไม่ว่าเขาซ่อนอยู่ที่ไหน ฉันต้องหาเขาให้เจอให้ได้”

เมื่อพูดจบ มือขนาดใหญ่หดกลับไป ประตูสีดำขลับก็หายไปด้วย

จู่ๆ เลือดไหลออกมาจากมุมปากประมุขประเทศตันเซิ่ง เมื่อกี้การโจมตีของปีศาจมารทำให้เขาบาดเจ็บ

ยังไงเขาก็ยังเป็นคน แม้ตายยากสักหน่อย แต่ยังไงคนก็ยังบาดเจ็บได้

เมื่อหันมองรอบๆ ผู้ฝึกชี่รอบตัวมีทั้งตายและบาดเจ็บ

ประมุขประเทศตันเซิ่งกวาดตามองทุกคนอยู่อย่างนั้นโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ไม่นาน มีเรือปรากฏในอากาศเวิ้งว้าง เมื่อผู้ฝึกชี่ที่ตามมาทีหลังมาถึง เห็นสภาพน่าเวทนาของพวกประมุขประเทศตันเซิ่งก็ตกใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะผู้อาวุโสห้า หั่วตันซูและคนอื่นที่เพิ่งมาถึง ต่างตกตะลึงเป็นอย่างมาก