เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1711

ไม้บรรทัดหยกแตกออกและกลายเป็นแสงสว่างจ้าปกคลุมทั้งตัวลู่ฝาน

ลู่ฝานยังไม่ทันตั้งตัว แรงฉุดกระชากมหาศาลพาเขาหายไปจากที่เดิม

ทุกอย่างรอบตัวเคลื่อนตัวถอยหลังอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานมองเพียงแวบเดียวก็รู้สึกว่าจิตวิญญาณของตัวเองโดนกระแทกอย่างแรง หลังจากนั้นสติก็หายไป

วินาทีที่ลู่ฝานหายไป แสงกลับมารวมตัวที่ไม้บรรทัดหยกและร่วงลงมาในมือประมุขประเทศตันเซิ่ง

เสียงคำรามดังขึ้นในประตู

“ไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์! ไอ้เด็กน้อยอมตะ นายกำลังรนหาที่ตาย!”

จู่ๆ แขนยืดยาวออกมาจับประมุขประเทศตันเซิ่งไว้

อักษรยันต์สว่างขึ้นบนแขน ไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ในมือประมุขประเทศตันเซิ่งแตกออกก่อน หลังจากนั้นมีเสียงแตกน่ากลัวดังบนตัวประมุขประเทศตันเซิ่ง

พลังชี่บนตัวกำลังพังทลายอย่างต่อเนื่อง!

อากาศเวิ้งว้างรอบตัวกระเพื่อมเหมือนน้ำ ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดอย่างไม่เกรงกลัวว่า “ปีศาจมาร นายฆ่าฉันไม่ตายหรอก อย่าเสียเวลาเลย! คิดไม่ถึงสินะว่าไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ที่สำนักมารของพวกนายสร้างออกมาจะอยู่ในมือฉัน และใช้มันจัดการกับพวกนาย”

ในประตู เสียงเหมือนสัตว์อสูรดังก้องในอากาศเวิ้งว้าง “ไอ้เด็กอมตะ อย่าคิดว่าซ่อนในเต๋าแห่งชีวิตแล้วจะหลบฟ้าดิน หลบฉันได้ เวลาตายของนายใกล้มาถึงแล้ว”

ประมุขประเทศตันเซิ่งหัวเราะร่า “ปีศาจมารชั่วร้ายหางโผล่แล้ว ยังกล้าอวดดีขนาดนี้ ถ้ากล้านายก็ปรากฏตัวที่ทางตะวันออกสิ ดูสิว่ามนุษย์จะทำให้นายตายและกลายเป็นผุยผงยังไง!”

กรอบ!

อากาศเวิ้งว้างแตกออกจนเป็นรอยนับไม่ถ้วน แขนขนาดใหญ่เปลี่ยนจากฝ่ามือกลายเป็นหมัด กระแทกลงบนตัวประมุขประเทศตันเซิ่งอย่างแรง

เมื่อโจมตีด้วยหมัด อากาศเวิ้งว้างแตกเป็นเสี่ยงๆ ตัวประมุขประเทศตันเซิ่งโดนต่อยจนกลายเป็นประกายแสงนับไม่ถ้วน