เข้าสู่ระบบผ่าน

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1729

โครงกระดูกมองตัวเอง แล้วมองมือที่ลู่ฝานยื่นออกมา “สหายลู่ฝาน ฉันอยู่ในสภาพนี้แล้ว นายคิดว่าบนตัวฉันยังมีอะไรอีกเหรอ”

ลู่ฝานพูดว่า “ไม่รู้สิ แต่ฉันคิดว่าองค์ชายผู้ยิ่งใหญ่ จะไม่มีของล้ำค่าบนตัวเลยเหรอ พูดไปก็อายคนเปล่าๆ อย่างน้อยก็เอาออกมาสักหน่อย ฉันไม่เคยทำเรื่องที่ไม่ได้ผลประโยชน์”

โครงกระดูกอ้าปากเล็กน้อย ผ่านไปนานจึงพูดว่า “สหายลู่ฝาน ฉันไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ แต่บนตัวฉันยังมีเนื้ออยู่หนึ่งชิ้น ฉันให้นายเลย ผู้ฝึกชั่วร้ายคนนั้นก็ไม่ได้โง่ ตอนจับฉันได้ก็เอาของบนตัวฉันไปหมดเลย เอาแบบนี้ดีไหม ฉันติดหนี้น้ำใจนายไว้ก่อน”

ลู่ฝานพูดว่า “น้ำใจไม่มีค่า”

โครงกระดูกหัวเราะแล้วพูดว่า “น้ำใจฉันมีค่ามากนะ ฉันเป็นองค์ชายเชียวนะ!”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ มองโครงกระดูกพูดฉอดๆ ไม่รู้จริงๆ ว่าประเทศไหนมีองค์ชายแบบนี้

ในเมื่อไม่ได้อะไรมาเลย ลู่ฝานจึงหมดความสนใจกับโครงกระดูกตัวนี้

เดินไปข้างหน้า ครั้งนี้เขามาหาที่ดีๆ อยู่อย่างสงบ ไม่มีเวลามาพูดไร้สาระกับโครงกระดูกนี่

โครงกระดูกเดินตามหลังลู่ฝานแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝานจะไปไหนเหรอ นายรู้ไหมว่าแถวนี้มีที่พักหรือเปล่า หรือที่ไหนมีผลไม้วิถีขายบ้าง ฉันต้องการสมุนไพรมาฟื้นฟูร่างกายฉัน”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า