เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1731

กลิ่นไหม้เกรียมโชยมา เจ้าดำแลบลิ้นมาทางลู่ฝานอย่างได้ใจ

อสูรเหวลึกข้างหน้าตัวกระตุกสองครั้ง แล้วโดนเผาจนกลายเป็นศพ

สัตว์อสูรอ่อนแอขนาดนี้ ลู่ฝานไม่ได้เห็นมานานแล้ว จำได้ว่าตอนอยู่ประเทศตันเซิ่ง พอเจอสัตว์อสูรเขาต้องหนีอย่างเดียว

สัตว์อสูรที่นี่ไม่ได้เก่งมากเท่าไร

เจ้าดำคว้าศพของอสูรเหวลึกกลับมาด้วยใบหน้าประจบสอพลอ วางไว้ข้างหน้าลู่ฝาน

ลู่ฝานมองอสูรเหวลึกตัวนี้ แล้วเงยหน้ามองโครงกระดูก “เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ”

โครงกระดูกพูดว่า “สหายลู่ฝาน เมื่อกี้ฉันบอกว่าโดยทั่วไปแล้วสัตว์อสูรประเภทนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของผู้ฝึกชั่วร้าย เราอาจซวยก็ได้!”

ลู่ฝานอ้าปากเล็กน้อย เหมือนเจ้าดำรู้ว่าตัวเองสร้างเรื่องแล้ว มันรีบหดตัวเล็กลง กระโดดกลับมาบนไหล่ลู่ฝาน

โครงกระดูกค่อยๆ ย่อตัวลง พลิกศพอสูรเหวลึก

จู่ๆ มีหินแร่พ่นออกมาจากปากอสูรเหวลึก

ลู่ฝานไม่เคยเห็นหินแร่ที่ระยิบระยับขนาดนี้มาก่อน ด้านในมีแสงเก้าสีเคลื่อนไหวอยู่ สะดุดตามาก

ลู่ฝานถามว่า “นี่คือหินแร่ของมันเหรอ”

โครงกระดูกพูดว่า “ไม่ใช่ นี่คือหินแร่พลัง เป็นของช่วยฝึกฝนของผู้ฝึกชั่วร้าย อสูรเหวลึกกลืนกินสมุนไพรรอบๆ หรือไม่ก็ของหรือศพที่มีพลังอยู่ สุดท้ายจะรวมตัวเป็นหินแร่แบบนี้ในตัว ผู้ฝึกชั่วร้ายมีมันในมือ จะช่วยทำให้ฝึกฝนเร็วขึ้น พลังด้านในบริสุทธิ์มาก คนแบบเราก็สามารถดูดซับได้ เป็นของบำรุงชั้นดีสำหรับผู้ฝึกชั่วร้าย ถึงขั้นที่เอามาสัมผัสกับวิถีแห่งสวรรค์ได้”

ลู่ฝานถือหินแร่พลังไว้ แล้วอ้าปากหวอ

อสูรเหวลึกตัวนี้คงเป็นหม้อยาของผู้ฝึกชั่วร้าย แต่หม้อยานี้สามารถหาของกินและกลั่นออกมาเองได้

ตอนนี้ไอ้เก้าที่อยู่ในตัวลู่ฝานตะโกนออกมา

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เอาหินแร่พลังให้ฉันสิ เป็นของบำรุงชั้นดีสำหรับฉันเลยนะ พลังของหินแร่เม็ดนี้ เท่ากับฤทธิ์ยาเทวดาสิบกว่าต้นรวมกันเลยนะ”

ลู่ฝานเอาหินแร่พลังยัดลงไปในเข็มขัดตัวเอง ของดีขนาดนี้ เขาเก็บไว้ใช้เองดีกว่า

โครงกระดูกควานหาของในศพอสูรเหวลึกไปเรื่อยๆ เขาล้วงออกมาอีกสองสามก้อน

โครงกระดูกพูดว่า “ดูเหมือนอสูรเหวลึกตัวนี้ได้อะไรมาเยอะเลย สหายลู่ฝาน รีบเก็บหินแร่พลังไว้ให้ดี ของสิ่งนี้มีราคา ก้อนใหญ่ขนาดนี้ ซื้อผู้หญิงในประเทศฉิงเทียนได้ตั้งหลายคน”

ลู่ฝานรับหินแร่มา ตอนนี้โครงกระดูกเริ่มเหวี่ยงศพอสูรเหวลึก

ลู่ฝานถามว่า “นายทำอะไร”

โครงกระดูกพูดว่า “ศพนี้ทิ้งไว้ไม่ได้หรอก ผู้ฝึกชั่วร้ายให้ความสำคัญกับอสูรเหวลึกของตัวเองมาก ต้องทิ้งของอย่างเช่นตราประทับเอาไว้แน่นอน อีกเดี๋ยวเขาต้องมาแน่ๆ!”

เมื่อพูดเช่นนี้ โครงกระดูกเหวี่ยงศพออกไปไกลสุดขอบฟ้า จนเห็นแค่จุดสีดำไกลๆ เท่านั้น

“เรียบร้อย!”

โครงกระดูกปรบมือแล้วเอ่ยขึ้น

ลู่ฝานมองไปทางที่โครงกระดูกโยนออกไป เขาเบิกตาโตขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเหมือนคิดอะไรออก ชี้ไปทางนั้นแล้วพูดว่า “แย่แล้ว นายโยนศพไปทางหมู่บ้านปีศาจสาว!”

โครงกระดูกใบหน้าเหลอหลา “หมู่บ้านปีศาจสาวคือที่ไหน หมู่บ้านที่ผู้ฝึกชั่วร้ายรวมตัวกันเหรอ”

ลู่ฝานขี้เกียจพูดไร้สาระกับเขา หันหลังวิ่งไปทางหมู่บ้านปีศาจสาวทันที

ตอนนี้เขาหวังว่าเมื่อกี้โครงกระดูกจะโยนออกไปไม่ไกลนัก ไม่งั้นเขาต้องสร้างเรื่องให้พวกคุณย่าแน่ๆ

แต่ลู่ฝานเพิ่งเคลื่อนตัว จู่ๆ ท้องฟ้ามืดลง

โครงกระดูกเห็นภาพนี้แล้วพูดอย่างตกใจ “แปลกจัง นี่มันเกิดอะไรขึ้น สหายลู่ฝานรอฉันด้วยสิ!”

โครงกระดูกรีบวิ่งตามไป อย่าคิดว่าบนตัวเขาไม่มีเนื้อ เขาวิ่งไม่ช้าเลยสักนิด ตามลู่ฝานที่พุ่งไปด้านหน้าด้วยความเร็วสูงสุดไปติดๆ