เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1740

องครักษ์มารแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปาก “พละกำลังไม่เพียงพอ โดนฆ่าก็เป็นเรื่องปกตินิ เหมือนที่นายฆ่ากะเทยดวงซวยคนนั้นไง พละกำลังตัดสินโชคชะตา ทุกอย่างอยู่ภายใต้สายตาของเทพปีศาจ”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ ไม่มีสัจจะในหมู่ผู้ฝึกชั่วร้ายจริงๆ มีแค่ผู้ที่อ่อนแอย่อมจะถูกผู้ที่แข็งแรงกว่ารังแก เขามั่นใจเลยว่าเมื่อกี้ถ้าเขารับไม่ไหว พื้นที่แห่งนี้ต้องเป็นขององครักษ์มารคนนี้แน่ๆ

พูดจบ องครักษ์มารเงยหน้ามองโครงกระดูกด้านหลังลู่ฝาน ขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “สหาย นายควรเปลี่ยนหุ่นเชิดแล้วนะ เกราะก็ไม่มี แถมเตี้ยขนาดนี้ด้วย”

ลู่ฝานหัวเราะแล้วมองโครงกระดูก “ฉันก็อยากเปลี่ยน แต่ไม่มีของให้ฉันเปลี่ยน!”

องครักษ์มารตบอกตัวเอง “นี่แค่เรื่องเล็กน้อย ถ้านายต้องการ พรุ่งนี้ฉันจะเอากระดูกชั้นดีมาให้นายเป็นกอง กลั่นกองทัพหุ่นเชิดชั้นดีออกมาได้แน่นอน แค่นายให้หมู่บ้านแห่งนี้กับฉัน”

องครักษ์มารมองผู้หญิงรอบๆ

เหมือนเขาเพิ่งเห็นว่าที่นี่มีหมู่บ้านแบบนี้ด้วย ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่เห็นล่ะ

ลู่ฝานยกกระบี่หนักไร้คมขึ้นมา ชี้หน้าองครักษ์มารแล้วพูดว่า “นายกล้าแตะต้องคนที่นี่เพียงเล็กน้อย ฉันจะเอาชีวิตนาย”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานแอบใช้วิชาดับวิญญาณ

องครักษ์มารรู้สึกถึงความน่ากลัวมาจากก้นบึ้งหัวใจ มันคือความกดดันที่มาจากจิตวิญญาณ

องครักษ์มารรีบละสายตา “เข้าใจแล้ว ถิ่นของนายก็คือถิ่นของนาย”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ดีมาก นายไปได้แล้ว ฉันตัดสินใจใช้ชื่อเงามืดเหมือนเดิม นายกลับไปรายงานได้แล้ว!”

องครักษ์มารรีบส่ายหน้าพูด “ไม่ๆ วันนี้ฉันไม่ได้มาดูนายแค่อย่างเดียว ธิดาเทพแห่งไฟมีคำสั่งให้เทวทูตปีศาจทั้งหมดไปยังดินแดนเพื่อรอคำสั่ง!”

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “ไปตอนนี้เลยเหรอ”

องครักษ์มารพูดว่า “ใช่ ไปตอนนี้เลย ยิ่งเร็วยิ่งดี ไม่งั้นถ้าทำให้ธิดาเทพแห่งไฟไม่พอใจ นายกับฉันจะกลายเป็นเศษซากในหม้อ”

ลู่ฝานหันมามองคุณย่าเฉียน คุณย่าเฉียนพยักหน้าเบาๆ

ลู่ฝานพูดว่า “ได้ ฉันจะไปกับนาย!”

องครักษ์มารพูดว่า “ฉันยังต้องแจ้งเทวทูตคนอื่น นายเอาตราประทับไป รีบไปเถอะ”

พูดพลาง องครักษ์มารเอาตราประทับส่องแสงระยิบระยับให้ลู่ฝาน

นี่เป็นแสงสีแดงสด แอบรวมตัวเป็นตัวอักษรคำว่าเลือด

เมื่อพูดจบ องครักษ์มารเหาะออกไป

ลู่ฝานมองตราประทับในมือ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่