เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1741

ทะเลโลหิตพลุ่งพล่าน เคลื่อนไหวไม่หยุด

ศพมากมายลอยอยู่ในทะเลโลหิต ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นโผล่ออกมาในทะเลโลหิตอย่างต่อเนื่อง

กลิ่นเลือดและกลิ่นอายความแค้นรวมตัวกัน แค่มองดูก็ทำให้คนหายใจไม่ออกแล้ว

ตอนลู่ฝานกับโครงกระดูกมาถึงด้านหน้ามวลแสงสีเลือด พวกเขาเห็นภาพอย่างที่กล่าวมา

เมื่อมองไปในเมืองหินขนาดใหญ่ด้านนอกทะเลโลหิต เห็นคนร่างกายเปลือยเปล่าโดนฆ่าเหมือนสัตว์ จากนั้นโยนเข้าไปในทะเลโลหิต

ที่นี่แสดงให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมของเขตปีศาจอย่างชัดเจน

ลู่ฝานเห็นแล้วแอบกัดฟัน แต่ก็สะกดกลั้นความอาฆาตรุนแรงในใจไว้

โครงกระดูกพูดด้านหลังเขาว่า “ต้องมีสักวันที่ฉันจะฆ่าผู้ฝึกชั่วร้ายในใต้หล้าให้เกลี้ยง!”

ลู่ฝานหันมามองโครงกระดูกแล้วพยักหน้าพูดว่า “ต้องมีวันนั้นแน่นอน”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเอาตราประทับโลหิตออกมา

จู่ๆ เห็นด้วยตาเปล่าว่าในทะเลโลหิตเริ่มหมุนเป็นน้ำวน แสงของตราประทับโลหิตร่วงลงบนจุดที่หมุนเหมือนน้ำวน ปรากฏเป็นหลุมใสขนาดใหญ่ออกมาทันที

ลู่ฝานพาโครงกระดูกเหาะเข้าไป เมื่อลงมาบนพื้น สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือสิ่งก่อสร้างที่ทำจากหิน

มองดูรอบๆ บ้านเรือนที่นี่เหมือนเขี้ยวเล็บของสัตว์ป่า มีแสงเย็นยะเยือกกะพริบอยู่ มีขอบและมุมที่แหลมคม

กลุ่มผู้ฝึกชั่วร้ายในชุดคลุมดำที่อยู่รอบๆ หันมามองลู่ฝาน

ลู่ฝานเพิ่งเห็นว่าพวกเขาใส่ชุดคลุมสีดำเข้ารูป มีแค่เขาคนเดียวที่ใส่ชุดคลุมยาวของผู้ฝึกชี่ที่ใส่ออกมาจากประเทศตันเซิ่ง

ลู่ฝานไม่ได้สนใจพวกเขา เดินตรงไปด้านหน้าทันที

เห็นกระแสลมสีดำลอยไปลอยมาบนท้องฟ้าตลอดเวลา

เดินได้เพียงไม่กี่ก้าว ลู่ฝานเห็นผู้ชายไม่สวมเสื้อผ้า บนหัวมีเขาแหลมคม ใส่หน้ากากเงินไว้บนหน้าเดินสวนมา