เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1745

ลู่ฝานเดินไปข้างหน้าท่ามกลางสายตาของทุกคน

โครงกระดูกเดินตามด้านหลังแบบเกร็งๆ ดูเหมือนหุ่นเชิดโครงกระดูกระดับต่ำ

“นี่ใครกัน ทำไมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”

“มีเด็กคนนี้อยู่ในเขตโลหิตด้วยเหรอ เขารับผิดชอบดูแลอยู่เขตไหนเหรอ”

“ผิวบอบบาง เขาไม่เหมือนผู้ฝึกชั่วร้ายสักนิด!”

ผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ มองลู่ฝานด้วยสายตาประหลาด พวกเขากำลังสงสัยว่าลู่ฝานเป็นใคร

แสดงความอ่อนแอตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด ลู่ฝานแววตาเป็นประกายแน่วแน่ ใช้วิชาชิงวิญญาณกวาดตามอง

ทันใดนั้นผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ หุบปากทันที คนที่วิทยายุทธต่ำหน่อยถึงกับเอามือกุมหัวล้มลงบนพื้น

“วิชาดับวิญญาณ!”

ไม่มีใครสงสัยว่าลู่ฝานเป็นใครอีกแล้ว พากันหลีกทางให้ทันที

ธิดาเทพแห่งไฟที่อยู่บนฟ้าก็เผยสีหน้าชื่นชมลู่ฝาน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้ฝึกชั่วร้ายในเขตโลหิตใช้วิชาชิงวิญญาณได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าเชี่ยวชาญถึงแก่นแท้แล้ว

ลู่ฝานมาถึงด้านหน้ากระจกกำจัดมารทรงพลัง เงยหน้ามองธิดาเทพแห่งไฟด้วยสีหน้าราบเรียบ

ธิดาเทพแห่งไฟมองลู่ฝานตั้งแต่หัวจรดเท้า จู่ๆ เธอแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากแล้วพูดว่า “รูปลักษณ์ภายนอกหล่อเหลามาก บอกชื่อนายมา!”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ “เงามืด!”

ได้ยินลู่ฝานพูดชื่อเงามืด ผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ พากันพูดทันที

“เงามืดคือตุ๊ดคนนั้นไม่ใช่เหรอ ทำไมเปลี่ยนเป็นคนอื่นแล้วล่ะ”

“ฮ่าๆ ก็เพราะไอ้กะเทยนั่นตายไปแล้วน่ะสิ”

“ฉันก็ว่างั้น ไอ้กะเทยที่พางูเน่าๆ ไปทั่วทุกที่ตายสักที!”

พวกผู้ฝึกชั่วร้ายรอยยิ้มเต็มใบหน้า เห็นได้ชัดว่ากะเทยคนนั้นไม่ค่อยถูกกับพวกผู้ฝึกชั่วร้ายเท่าไร

แต่คิดดูแล้ว บรรดาผู้ฝึกชั่วร้ายไม่จำเป็นต้องมีสมาชิกอะไรหรอก

คนพวกนี้ไม่ใช่แค่ใบหน้าชั่วร้าย จิตใจก็ต้องชั่วร้ายจนน่ากลัวมากแน่ๆ ต่อหน้าอีกอย่าง ลับหลังอีกอย่าง เป็นเรื่องปกติมาก ไม่ว่าใครตาย คนอื่นคงดีใจมาก