เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1746

เมื่อความไม่จริงเป็นความจริง ความจริงเป็นความไม่จริง ตอนนี้เขารู้ถึงแก่นแท้แล้ว

โครงกระดูกอ้าปากเบาๆ อยู่ด้านหลังเขา เขาคิดไม่ถึงว่าลู่ฝานทำแบบนี้ได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็สามารถจัดการความกังวลทั้งหมดได้แล้วสิ

“แข็งแกร่ง! แข็งแกร่งจริงๆ สหายลู่ฝาน ฉันยอมรับแล้ว!”

โครงกระดูกส่งกระแสจิตพูดอย่างตกตะลึง

สีหน้าธิดาเทพแห่งไฟที่อยู่บนท้องฟ้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เหมือนเธอสนใจกระบวนท่าของลู่ฝานมากเช่นกัน

ช่วยไม่ได้ การที่ผู้ฝึกชั่วร้ายต้องหลบๆ ซ่อนๆ ก็เพราะออร่าปีศาจ กลิ่นเลือด กลิ่นศพ ทำให้คนจับได้ง่ายไม่ใช่หรือไง

และกระบวนท่านี้ของลู่ฝาน สามารถยกระดับการซ่อนตัวของพวกผู้ฝึกชั่วร้าย อย่างน้อยทำให้พวกซ่อนตัวในพื้นที่ส่วนใหญ่ในใต้หล้าได้อย่างสบายๆ

สายตาที่พวกเขามองลู่ฝานมีความโลภเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

ลู่ฝานไม่กลัวสายตาแบบนี้เลยสักนิด แค่คนพวกนี้เชื่อว่าปราณชี่บนตัวเขาแปรเปลี่ยนมาจากออร่าปีศาจก็พอแล้ว

ความคิดความเชื่อและยอมรับในสิ่งที่ได้ยินมาก่อน สามารถช่วยให้เขาไม่โดนผู้ฝึกชั่วร้ายล้อมโจมตี

แสงออกมาจากกระจกกำจัดมารทรงพลัง ส่องลงบนตัวลู่ฝานทันที

ลู่ฝานจิตใจวูบไหว รู้สึกพลังยิ่งใหญ่ทะลักเข้ามาในตัว

พลังนี้เหมือนการรวมตัวกันของความแข็งแกร่งทั้งหมดในฟ้าดิน เต็มไปด้วยแสงสว่างชะล้างความมืดมิดทั้งหมด

ลู่ฝานแอบสัมผัสถึงพลังของวิถีที่แฝงอยู่ในนั้น

วิถีแห่งแสงสว่างยิ่งใหญ่ แม้ไม่ใช่เต๋าอันยิ่งใหญ่สูงสุด แต่ก็ไม่ต่างกันเท่าไร

มิน่าล่ะ กระจกกำจัดมารทรงพลังถึงสร้างความเสียหายให้ผู้ฝึกชั่วร้ายขนาดนี้ นี่เป็นสมบัติล้ำค่าใช้กวาดล้างออร่าปีศาจโดยเฉพาะ

แต่สำหรับคนที่ไม่มีออร่าปีศาจในตัวแบบลู่ฝาน แสงนี้เหมือนยาบำรุง ลู่ฝานอยากนั่งลงตรงนี้ สัมผัสแก่นแท้ของวิถีแห่งแสงสว่างให้เต็มที่

ถึงของสิ่งนี้ส่องลงบนตัวเขาเป็น 10 ปี ก็ไม่มีทางสร้างความเสียหายอะไรให้เขาเลย

แต่ถ้าเขาทำแบบนี้จริงๆ ถึงผู้ฝึกชั่วร้ายด้านนอกโง่แค่ไหนก็ดูออกว่าผิดปกติแน่ๆ

ตอนนี้ลู่ฝานสะกดกลั้นความอยากทำความเข้าใจวิถี เริ่มทำให้ปราณชี่ของตัวเองปล่อยควันสีขาวออกมา เหมือนมีอะไรโดนแผดเผาอย่างไรอย่างนั้น

เวลาทดสอบทักษะการแสดงมาถึงแล้ว ลู่ฝานรู้เป็นอย่างดี ถ้าตอนนี้เขาแสดงไม่ดี โดนคนจับพิรุธได้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับความเป็นตายเลยนะ