เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1748

ลู่ฝานแอบได้ยินเสียงกระซิบดังขึ้นรอบๆ อย่างต่อเนื่อง เหมือนเสียงโหยหวนของวิญญาณ

ตั้งสมาธิ ลู่ฝานเดินตามบันไดขึ้นไป ไม่นานห้องสว่างไสวปรากฏในสายตา

พรมขนสัตว์สีแดงปูบนพื้น สีแดงดำที่มีกลิ่นเลือดรุนแรง นั่นมันเปื้อนเลือดชัดๆ

ลู่ฝานเดินตามพรมขนสัตว์ไปด้านหน้า ไม่ไกลเป็นเตียงทรงกลมขนาดใหญ่

ขนนุ่มนิ่มต่างๆ ปูบนเตียง องครักษ์เปลือยท่อนบนยืนอยู่ทั้งสองด้าน ลูกไฟปีศาจลอยอยู่รอบๆ นั่นเป็นเทียนที่ทำจากออร่าปีศาจ

ตรงหัวเตียงมีชั้นหนังสือ ด้านบนมีอวัยวะมนุษย์วางเป็นหมวดหมู่

หัวใจเยอะที่สุด รองลงมาคือตับและม้าม มีเลือดเต็มไปหมด เหมือนเพิ่งควักออกมาอย่างไรอย่างนั้น ตอนนี้ธิดาเทพแห่งไฟยืนอยู่หน้าชั้นวาง เอาหัวใจออกมาวางอย่างสวยงาม

ลู่ฝานชะงักฝีเท้าลง มองธิดาเทพแห่งไฟจากไกลๆ

“มาแล้วเหรอ”

ธิดาเทพแห่งไฟพูดเบาๆ หันมายิ้มให้ลู่ฝาน

รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย

รอยยิ้มงดงามไร้ที่ติสะท้อนในแสงเพลิงลุกโชน สายตากระชากวิญญาณทำให้จิตใจลู่ฝานวูบไหว แม้ลู่ฝานไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยสักนิด

แม่มด!

สองคำนี้ผุดขึ้นมาในใจลู่ฝาน

“เงามืดคารวะท่านธิดาเทพแห่งไฟ!”

ลู่ฝานพูดเบาๆ แล้วก้มหน้าเล็กน้อย

ธิดาเทพแห่งไฟเอนตัวอย่างขี้เกียจลงบนเตียง กระโปรงยาวบนตัวเปิดขึ้นมาครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นผิวขาวและไหล่ซ้ายอันงดงาม

ผมยาวถึงพื้น ธิดาเทพแห่งไฟเลียริมฝีปากเบาๆ มองลู่ฝานอย่างเย้ายวนแล้วพูดว่า “ฉันบอกแล้วว่าอย่าเรียกท่านธิดาเทพ เรียกฉันว่าท่านราชินี นายอยากตายรึไง”

สีหน้าลู่ฝานเหมือนเดิม เขาพูดเบาๆ ว่า “ไม่อยาก”

ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงความแหลมคมบนเล็บสีแดง แม้ดูเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ แต่อันที่จริงมิติรอบๆ เล็บบิดเบี้ยวแตกกระจายไปหมดแล้ว

ลู่ฝานไม่สงสัยเลยว่าถ้าธิดาเทพแห่งไฟลงมือ เกราะบนตัวเขาต้านทานอะไรไม่ได้แน่นอน

เงียบครู่หนึ่ง ลู่ฝานพูดว่า “ขอโทษด้วย ท่านราชินีคงใช้วิชาของฉันไม่ได้หรอก”

ธิดาเทพแห่งไฟหัวเราะแล้วพูดว่า “วิชาที่นายฝึกได้ ทำไมฉันจะฝึกไม่ได้ นายกำลังหัวหมอใส่ฉันเหรอ”

ลู่ฝานใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอย่างแท้จริง

ทำยังไงดี

ลู่ฝานพึมพำในใจ

แววตาธิดาเทพแห่งไฟแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน

ความอาฆาตน่ากลัวปกคลุมตัวเขาหมดแล้ว