เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1755

ลู่ฝานชักกระบี่หนักไร้คมออกมา มองมดยักษ์ด้านหน้าด้วยสายตาหวาดระแวง

แม้มันดูเหมือนมดธรรมดา แต่ตัวใหญ่ขนาดนี้ ไม่แน่อาจกลายเป็นสัตว์อสูรแข็งแกร่งไปนานแล้ว

มดเห็นการกระทำของลู่ฝาน คิดไม่ถึงว่ามันจะหันหลังวิ่งหนีไป

โครงกระดูกหัวเราะร่าอยู่ข้างๆ “สหายลู่ฝาน ไม่ต้องกังวลขนาดนั้นหรอก นี่แค่มดธรรมดาๆ เท่านั้น”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “มดธรรมดา นายกำลังล้อฉันเล่นเหรอ”

โครงกระดูกชี้ไปไกลๆ แล้วพูดว่า “ไม่ได้หลอกนายจริงๆ นายดูเองสิ!”

ลู่ฝานมองตามที่โครงกระดูกชี้ไป สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือมดยักษ์นับไม่ถ้วน รวมถึงต้นไม้ที่ใหญ่ยักษ์กว่าด้วย

ต้นไม้เพียงต้นเดียวดูเหมือนภูเขาลูกหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น

และมดพวกนี้กำลังขนย้ายศพแมงมุมตัวหนึ่งอยู่ใต้ต้นไม้ ขนาดของแมงมุมตัวนั้นก็ใหญ่มากเหมือนกัน

ลู่ฝานอ้าปากเล็กน้อย เขารู้สึกเหมือนเข้ามาในเมืองยักษ์

มิน่าล่ะถึงหนานกงสิงตายไปแล้ว โครงกระดูกยังใหญ่ขนาดนี้ ขนาดตัวของเขาในประเทศฉิงเทียนถือว่าเล็กแล้ว

ลู่ฝานแอบเดา โครงกระดูกยิ้มแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน ประเทศฉิงเทียนของเราเป็นแบบนี้แหละ เพราะพลังชี่อุดมสมบูรณ์เกินไป ดังนั้นไม่ว่าสัตว์หรือพืชของที่นี่จะสูงใหญ่นิดหน่อย!”

ลู่ฝานพูดว่า “นี่เรียกว่านิดหน่อยเหรอ”

โครงกระดูกหัวเราะร่าแล้วก้าวไปข้างหน้า

ลู่ฝานกระโดดขึ้นมาบนหลังมด โครงกระดูกก็ขึ้นมานั่งเหมือนกัน

จากนั้นลู่ฝานเห็นโครงกระดูกใส่แสงเข้าไปในตัวมด มดเคลื่อนตัวไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานรู้สึกว่าความเร็วนี้เร็วกว่านักบู๊แดนปราณดินเยอะมาก

โครงกระดูกยิ้มแล้วพูดว่า “นี่คือทักษะที่คนประเทศฉิงเทียนทำเป็นทุกคน เป็นวิชาฝึกสัตว์ ไว้วันไหนจะพานายไปเดินเล่นที่หอฝึกสัตว์ ช่วยนายเลือกสัตว์บกดีๆ สักตัว เรียกว่าเร็วปานลมกรดและสายฟ้าแลบเลยล่ะ”

เมื่อได้ยินคำว่าหอฝึกสัตว์ ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ “ที่นี่มีหอฝึกสัตว์ด้วยเหรอ”

โครงกระดูกหัวเราะร่า “ในใต้หล้ามีที่ไหนไม่มีหอฝึกสัตว์บ้างล่ะ สี่โลกสามอำนาจเคยได้ยินไหม”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่เคย”

โครงกระดูกยิ้มแล้วพูดว่า “ดูเหมือนสหายลู่ฝานมาจากประเทศเล็กๆ จริงด้วย สี่โลกก็คือแดนตะวันออก เขตตะวันตก เขตใต้ เขตเหนือ สามอำนาจก็คือสำนักเงินปาฟาง หอฝึกสัตว์ และเจดีย์ยา พวกมันคือสามอำนาจที่แข็งแกร่งสุดในใต้หล้า เก่งกว่าประเทศฉิงเทียนของเราเยอะ!”