เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1761

โครงกระดูกกระอักกระอ่วนอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน พี่น้องเยอะก็แบบนี้แหละ”

ลู่ฝานส่ายหน้า ขี้เกียจพูดอะไรเยอะ เดินเข้ามาแล้วเอากระบี่หนักไร้คมชี้คนพวกนี้ “พวกนายฆ่านกเพลิงของฉัน ชดใช้ตอนนี้ยังทันนะ”

เสี่ยวลิ่วจื่อหัวเราะก่อนใครเพื่อน เอามือกุมท้องหัวเราะแล้วพูดว่า “โอ๊ย ไอ้เด็กนี่อวดดีจริงๆ นายคิดว่าทำเป็นตัวสูงเท่าผู้แข็งแกร่งระดับอริยปราชญ์แล้วจะหลอกเราได้เหรอ เราสืบมาหมดแล้ว ไอ้เด็กต่างถิ่น นายไม่ใช่คนประเทศฉิงเทียน ทำมาเป็นอวดดีต่อหน้าฉัน ไม่รู้จักคำว่าตายจริงๆ จัดการเขาทิ้งซะ!”

เสี่ยวลิ่วจื่อสะบัดมืออย่างขี้เกียจ

ชายกำยำสองคนด้านหลังพุ่งเข้าไปหาลู่ฝานกับโครงกระดูกทันที

พลังปราณพุ่งขึ้นมาบนตัวชายกำยำทั้งสองคน

คนหนึ่งพุ่งตรงไปหาโครงกระดูกโดยไม่มองลู่ฝานสักนิด ส่วนอีกคนง้างหมัดขึ้นมา เสียงระเบิดน่ากลัวสะเทือนจนต้นไม้ใหญ่รอบๆ ล้มลงทั้งหมด

พลังหมัดยังไม่ทันโจมตีเข้ามา ลู่ฝานก็สัมผัสถึงพลังยิ่งใหญ่เหมือนภูเขาโถมใส่หน้า

ลู่ฝานยื่นมือซ้ายออกมา

พลั่ก!

ลู่ฝานรับหมัดของชายร่างกายกำยำเอาไว้

ทันใดนั้นใบหน้าของชายร่างกายกำยำดูตกใจ

ชายร่างกายกำยำอีกคนที่อยู่ข้างๆ ยื่นมือไปจับโครงกระดูก

ลู่ฝานสะบัดกระบี่ แสงกระบี่ยังไม่ทันออกมา มีเพียงมิติที่เคลื่อนไหวไปมา

ทันใดนั้นชายร่างกายกำยำคนนี้กระเด็นถอยหลังออกไป บนตัวเต็มไปด้วยรอยกระบี่ เลือดไหลออกมาเต็มไปหมด

ลู่ฝานช้อนตามองชายร่างกายกำยำข้างหน้า ใช้แรงเบาๆ ที่ฝ่ามือ

ชายร่างกายกำยำร้องโหยหวนทันที กระดูกบนตัวส่งเสียงดังกรอบแกรบ

พูดตามตรง นักบู๊ของประเทศฉิงเทียนมีเอกลักษณ์ของตัวเอง อย่างน้อยด้านพละกำลังก็สบประมาทไม่ได้จริงๆ