เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1760

ลู่ฝานสะบัดมือปัดควันออกไป จ้องเขม็งไปบนท้องฟ้า

โครงกระดูกตะโกนว่า “เกิดอะไรขึ้น ใครกล้าดีขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ในประเทศฉิงเทียน พวกเขาไม่รู้จักกฎหมายหรือไง”

ลู่ฝานวางโครงกระดูกลงแล้วพูดว่า “พวกเขาคงไม่เคยเห็นกฎหมายอยู่ในสายตา”

แววตาเหมือนสายฟ้า ลู่ฝานยกกระบี่ขึ้นมาขวางไว้หน้าลำตัว

เขาก้มมองนกเพลิงด้านล่างตัว ความอาฆาตปรากฏขึ้นนัยน์ตา

เงาดำปกคลุมเต็มท้องฟ้าด้านบนหัว แสงบางๆ ร่วงลงมาจากช่องว่างระหว่างพวกมัน ตอนนี้ลู่ฝานเพิ่งเห็นว่าจุดดำเหล่านั้นคือค้างคาวสามหัวปีกมังกร

ลู่ฝานเคยเห็นสัตว์อสูรแบบนี้ที่หอฝึกสัตว์ในหมู่บ้าน ราคาไม่ธรรมดาเลย แต่หน้าตาน่าเกลียด ลู่ฝานจึงไม่ได้เลือกมา

ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!

เงาดำกระโดดลงมาจากค้างคาวสามหัวปีกมังกร จากนั้นเหลือแสงเพียงนิดหน่อย ลู่ฝานกับโครงกระดูกเห็นใบหน้าคนที่มาชัดเจนแล้ว

เป็นกลุ่มผู้ชายที่แต่งตัวต่างกัน ถืออาวุธในมือ สวมหน้ากากปกปิดใบหน้า ก้าวเข้ามาหาลู่ฝานอย่างรวดเร็ว!

ชายที่เดินนำมาดูท่าทางเป็นอันธพาล

เขาเดินแบบสบายๆ ควงมีดสั้นในมือแล้วพูดเสียงดัง “เตี้ยนเซี่ยหนานกงสิง คิดไม่ถึงว่ายังกลับมาได้ ไม่สิๆ ฉันควรพูดว่านายยังกล้ากลับมาอีกเหรอ!”

หนานกงสิงมองคนคนนี้แล้วอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาชี้ชายคนนี้เหมือนจำได้ “เสี่ยวลิ่วจื่อ นายคือเสี่ยวลิ่วจื่อ ไอ้เลว นายกล้าโจมตีฉัน!”