เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1764

เพราะใบหน้าเขาใหญ่ ลองเป็นคนทั่วไปสิ ตอนนี้คงไม่ใช่แค่หน้าบวมแน่ๆ

ลู่ฝานพูดว่า “พูดต่อสิ หนานกงฉวนให้พวกนายทำร้ายองค์ชายใหญ่ทำไม มีจุดประสงค์อะไร”

เสี่ยวลิ่วจื่อเงยหน้ามองลู่ฝาน “ท่านเทวทูต มีแค่พวกคุณที่รู้ความจริงไม่ใช่เหรอ ลูกน้องอย่างเราจะรู้ได้ยังไง เราแค่......”

ยังไม่ทันพูดจบ สีหน้าของเสี่ยวลิ่วจื่อชะงักไป

ลู่ฝานรู้สึกผิดปกติ เข้ามาจับตัวโครงกระดูกแล้วกลายเป็นลำแสงลอยออกไป

วินาทีที่เขาออกไป ร่างของพวกเสี่ยวลิ่วจื่อระเบิดทันที

ระเบิดน่ากลัวทำให้เขาถล่มดินทลาย มิติบิดเบี้ยว

พลังโถมเข้ามาจนพื้นดินกลายเป็นคลื่น เมฆระเบิดเหมือนดอกเห็ดกลางอากาศ

ต้นไม้ ภูเขา แม่น้ำบริเวณรอบๆ พังทลายและแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ลู่ฝานป้องกันอยู่ด้านหน้าโครงกระดูก กระบี่หนักไร้คมต้านทานแรงระเบิดไว้

ผ่านไปนานกว่าทุกอย่างจะสงบลง

ลู่ฝานกับโครงกระดูกจมอยู่ในฝุ่น

ตวัดกระบี่หนักไร้คม ฝุ่นควันกระจายออกไปหมด

ลู่ฝานมองความเละเทะรอบๆ แล้วพูดว่า “อันตรายมาก สหายหนานกงไม่เป็นไรใช่ไหม!”

ตอนนี้โครงกระดูกมีรอยร้าวทั้งตัว เห็นด้วยตาเปล่าว่าแสงสีขาวกระเพื่อมอยู่บนตัวเขา รักษาบาดแผลบนกระดูกอย่างต่อเนื่อง

“ขอโทษด้วย สหายลู่ฝาน ทั้งหมดเป็นความผิดฉันเอง ฉันไม่ได้คิดว่าหลังกลับมาประเทศฉิงเทียนจะอันตรายกว่าอยู่ในเขตปีศาจ”

น้ำเสียงโครงกระดูกดูเศร้าสลด

เจ้าดำปรากฏตัวขึ้นบนไหล่ลู่ฝานอีกครั้ง

ลู่ฝานเอายาขวดหนึ่งออกมาเติมพลังให้เจ้าดำ ในเวลาเดียวกันก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก คนอย่างฉันไปไหนก็มีแต่เรื่องอยู่แล้ว ถ้าสงบเกินไปก็ไม่ค่อยชินเท่าไร”