เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1768

มังกรเก้าตัวลากรถ การปฏิบัติแบบนี้ ถ้าเป็นที่อื่นคงไม่กล้าคิดเลย

แต่ที่นี่ เอ่อ......

คนขับรถม้ายื่นมือยักษ์มาหาลู่ฝานแล้วพูดว่า “ท่านเทวทูต เหรียญหัวสัตว์หนึ่งเหรียญ ออกเดินทางทันที!”

ลู่ฝานโยนยาให้เขาหนึ่งเม็ด คนขับรถม้าพูดด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า “ท่านเทวทูตใจใหญ่จริงๆ”

รถม้าลอยขึ้นกลางอากาศ เคลื่อนตัวไปด้านหน้า

ไม่ต้องพูดถึงความใหญ่ของถนน ลู่ฝานสงสัยว่าถ้าเดินเอง เป็นหลายสิบปีจะถึงวังไหม

พวกผู้ฝึกชั่วร้ายด้านหลังตามติดไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว

ลู่ฝานเห็นแก่ที่พวกเขาเตรียมรถม้าให้ จึงไม่ได้พูดอะไรมาก

เรียกว่ารวดเร็วปานสายฟ้าแลบ วาร์ปในชั่วพริบตา

หลังผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง วังประเทศฉิงเทียนในตำนานปรากฏในสายตา

รถม้าค่อยๆ หยุดลงหน้าประตูวัง วังประเทศฉิงเทียนดูเล็กไม่น้อย อย่างน้อยก็เงยหน้าเห็นขอบกำแพงเมือง

ลู่ฝานเดินออกจากรถม้า ยืนมองหน้าประตูวังอย่างละเอียด

ตอนนี้ลู่ฝานเพิ่งเห็นว่าประตูวังไม่สูง แต่พลังแห่งวิถีบนประตูวังแข็งแกร่งจนน่ากลัว

นี่มันประตูเมืองธรรมดาที่ไหนกันล่ะ นี่มันค่ายกลขนาดใหญ่ที่เกิดจากการสะสมของตราประทับที่สามารถรวมตัวเป็นพลังแห่งวิถีได้ชัดๆ

ในสายตาลู่ฝาน ประตูวังด้านหน้าคือค่ายกลทุกตารางนิ้ว ทุกส่วนคือวิถี

สิ่งที่ซ่อนไว้ระดับนี้แข็งแกร่งจริงๆ ถ้าพลังด้านในระเบิดออกมา ลู่ฝานสงสัยว่าแม้แต่ประมุขประเทศตันเซิ่งก็อาจจะไม่รอด

ทหารเฝ้าประตูสูงประมาณยี่สิบกว่าเมตร สวมเกราะอ่อน แขนโผล่ออกมา

บนผิวหนังมีลวดลายที่รวมตัวเป็นรูปร่าง เหมือนเผ่ายันต์ในตำนาน แต่มีพลังของร่างกายอันบริสุทธิ์แฝงอยู่ด้านใน!

พวกผู้ฝึกชั่วร้ายหยุดลงหน้าประตูวัง เอาหินศักดิ์สิทธิ์ออกมาแกว่งตรงหน้าทหารเฝ้าประตูวัง

เพิ่งเข้ามา ลู่ฝานรู้สึกเหมือนตัวเองเดินผ่านม่านน้ำ

“จวนอากาศธาตุเหรอ”

ลู่ฝานแอบพูดในใจ

ทั้งสองเดินมาถึงโถงใหญ่ ตอนนี้ผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ ค่อยๆ ถอยออกไป

ลู่ฝานมองรอบๆ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างไม่เกรงใจ

โครงกระดูกไม่ได้นั่ง เขามองรอบๆ แล้วตะโกนว่า “หนานกงฉวน นายออกมาเดี๋ยวนี้!”

เสียงดังสะท้อนอยู่ในโถงใหญ่ จู่ๆ มีคนเดินออกมา

สูงประมาณ 16 เมตร สวมมงกุฎบนหัว สวมชุดขาวทั้งตัว ถ้าไม่ใช่เตี้ยนเซี่ยสี่หนานกงฉวนจะเป็นใครได้อีก

เมื่อเห็นโครงกระดูก หนานกงฉวนยิ้มแล้วพูดว่า “พี่ใหญ่ ทำไมพี่ถึงอยู่ในสภาพนี้ล่ะ!”