เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1776

ใบหน้าคุณชายเต็มไปด้วยรอยยิ้ม สะบัดมือโยนเหรียญหัวสัตว์ออกมา อสูรวิเศษพวกนี้หอบเหรียญทองแล้วทำความเคารพอย่างนอบน้อม

เพิ่งนั่งลง ข้างๆ มีอสูรวิเศษที่เป็นกระต่ายสีขาวหูใหญ่ มองลู่ฝานอย่างน่ารักน่าชัง เหมือนกำลังถามคุณลูกค้าว่าต้องการอะไร

ลู่ฝานคิดแล้วพูดว่า “เอาของกินมาให้ฉันหน่อย”

กระต่ายหูใหญ่วิ่งหูกระพือออกไปทันที ไม่นานก็เอาของกินมาให้ลู่ฝานเป็นกองเหมือนภูเขา

ลู่ฝานเลียนแบบคนอื่น โยนยาถูกๆ ให้กระต่ายพวกนี้

อสูรวิเศษหูใหญ่รับยาไว้ ส่งเสียงตื่นเต้นออกมาทันที จากนั้นลู่ฝานเห็นกระต่ายข้างๆ พากันกรูเข้ามาเป็นกอง

แววตาแต่ละตัวแดงก่ำ มองเขาด้วยใบหน้าคาดหวัง

แต่ตอนนี้เจ้าดำไม่พอใจเล็กน้อย มันคำรามออกมาเบาๆ ทำให้กระต่ายพวกนั้นตกใจจนหนีไป

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “อสูรวิเศษพวกนี้น่าสนใจจริงๆ”

ลู่ฝานมองรอบๆ แล้วพูดว่า “สหายหนานกง ปกติห้องนายอยู่ไหนเหรอ”

หนานกงสิงพูดว่า “ด้านซ้ายบน เก้าอี้มังกรสีม่วงทองนั้นคือที่ของฉัน”

ลู่ฝานมองไปด้านซ้ายบน แวบเดียวก็เห็นเก้าอี้มังกรสีม่วงทองที่หนานกงสิงพูดถึง

ช่วยไม่ได้ เก้าอี้ตัวนี้สะดุดตามาก

นั่นมันมังกรสีม่วงทองของจริงเลยนะ!

ขดตัวเหมือนเก้าอี้ สยายปีกสองข้าง ครองตำแหน่งที่ดีที่สุดเอาไว้

เก้าอี้ตัวอื่นที่อยู่ข้างๆ ห่างจากเก้าอี้ตัวนี้มาก

รอบๆ ยังมีพลังมังกรเหมือนหมอกปกคลุมเก้าอี้ไว้ เหมือนสร้างพื้นที่ของตัวเองไว้

ในเวลานี้ องค์ชายใหญ่รูปงามคนนั้นกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรสีม่วงทอง