เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1778

จู่ๆ “องค์ชายใหญ่” หัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “ดี ฉันจะดูสิว่านายรวยจริงหรือเปล่า ยาเซียนร้อยเม็ด!”

ทุกคนกำลังตกตะลึง แต่ไม่กล้าพูดอะไร เดิมทียาเซียนหนึ่งเม็ดแลกสมุนไพรหนึ่งต้นก็หรูมากแล้ว ตอนนี้ตั้งร้อยเม็ด ช่างเป็นลูกล้างผลาญจริงๆ

“องค์ชายใหญ่” พูดว่า “นายประมูลต่อสิ”

จู่ๆ ลู่ฝานลุกขึ้นปรบมือแล้วพูดว่า “ไม่เสียแรงที่เป็นเตี้ยนเซี่ยลูกล้างผลาญ ซื้อสมุนไพรหนึ่งต้นด้วยยาเซียนร้อยเม็ด ตลกมาก ทำไมฉันต้องประมูลด้วยล่ะ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นสักหน่อย!”

“องค์ชายใหญ่” โมโหจนกำหมัดแน่น เส้นเลือดปูดขึ้นบนหน้าผาก

ลู่ฝานค่อยๆ นั่งลงเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้น

หนานกงสิงพูดด้วยน้ำเสียงกลุ้มใจมาก “สหายลู่ฝานด่าเบาๆ หน่อยได้ไหม เจ็บ!”

ลู่ฝานพูดเสียงเบาว่า “ด่าเบาไม่ได้ผลหรอก ขนาดนายยังเจ็บ เขาต้องโมโหจนแทบบ้าแล้วแน่ๆ!”

“องค์ชายใหญ่” จ้องลู่ฝานเขม็ง แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก เหมือนกำลังสะกดกลั้นความโกรธของตัวเอง

แต่ลู่ฝานจะปล่อยเขาได้ยังไงล่ะ ต่อมาเมื่อ “องค์ชายใหญ่” จะซื้อของชิ้นไหน ลู่ฝานจะเพิ่มราคาขึ้นตลอด ทำให้ “องค์ชายใหญ่” จำเป็นต้องเพิ่มราคา

อีกทั้งลู่ฝานยังเพิ่มราคาแบบพอประมาณ เหมือนเขารู้ว่าจุดเดือดของ “องค์ชายใหญ่” อยู่ตรงไหน ดังนั้น “องค์ชายใหญ่” ไม่มีทางใช้ราคาสูงหลอกเขาได้ หยุดตอนที่ควรหยุด ตะโกนราคาตอนที่ควรตะโกน ทำให้ “องค์ชายใหญ่” ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง สีหน้า “องค์ชายใหญ่” ถมึงทึง ไม่มีใครกล้าร่วมประมูลกับพวกเขาสองคน มองพวกเขาแล้วแอบพูดว่า “เกรงว่าวันนี้ไอ้เด็กนี่ไม่ได้ออกจากงานประมูลแน่ๆ”

“แม้ส่วนสูงร่างกายดูเหมือนยอดฝีมือระดับอริยปราชญ์ แต่ไม่น่าใช่ ไอ้เด็กนี่เป็นคนประเทศไหน”

“ฉันว่าคืนนี้เขาโดนฆ่าตายแน่”