เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1785

“มุกเต๋าเหรอ มุกหกเต๋าหุ้นตุ้นเหรอ”

ลู่ฝานร้องเสียงหลง เขาตื่นเต้นจนสั่นไปทั้งตัว

หนานกงสิงส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ ไม่ใช่มุกหกเต๋าหุ้นตุ้น นั่นมันของในตำนานเชียวนะ ฉันไม่มีหรอก นี่เป็นแค่มุกเต๋าธรรมดาๆ เท่านั้น”

ลู่ฝานรีบสงบสติอารมณ์ มองมุกในมืออย่างผิดหวังเล็กน้อย “แล้วมันมีประโยชน์อะไร”

หนานกงสิงพูดว่า “ด้านในคือการตระหนักรู้ทั้งชีวิตของขุนพลังสุดเหนือฟ้า นายกินเข้าไป สามารถใช้พลังแห่งวิถีที่อยู่ด้านในสะกดกลิ่นศพในตัวนาย ถึงขั้นที่สามารถบีบมันออกมาได้ พกติดตัวไว้สามารถป้องกันไม่ให้กลิ่นศพแผ่ซ่านออกมา”

ลู่ฝานได้ยินคำว่าขุนพลังสุดเหนือฟ้า หนังตาเขากระตุกทันที

คิดไม่ถึงว่าสิ่งนี้จะล้ำค่าขนาดนี้

หนานกงสิงหาอยู่ในรูปปั้นตัวเองครู่หนึ่ง

ทันใดนั้นเขาเจอขวดเล็กๆ ใบหนึ่ง

ตัวขวดโปร่งใส ด้านในเป็นน้ำใส

หนานกงสิงเดินกลับมาพร้อมขวด “น้ำรวมวิญญาณก็คือสิ่งนี้แหละ มีสิ่งนี้บวกกับผลไม้แห่งวิถี ฉันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้!”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็รีบทำเลย นายต้องใช้เวลานานแค่ไหน”

หนานกงสิงพูดว่า “สิบวันก็พอแล้ว เดิมทีฉันเหลือสิ่งนี้ไว้เพื่อรวมการถอดร่างของตัวเอง ตอนนี้คงต้องฟื้นฟูร่างกายตัวเองก่อน”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ได้ งั้นฉันรอข้างนอก”

พูดจบ ลู่ฝานเดินออกไปข้างนอก

หนานกงสิงมองด้านหลังลู่ฝาน จู่ๆ เขาตะโกนว่า “สหายลู่ฝาน นายกินมุกเต๋าก่อนเถอะ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “นายไม่ต้องการแล้วจริงๆ เหรอ”

หนานกงสิงพูดว่า “ให้นายไปแล้วก็คือของนาย เว้นเสียแต่สหายลู่ฝานไม่เชื่อฉัน!”

ลู่ฝานมองตาหนานกงสิง จู่ๆ เขาหัวเราะเบาๆ แล้วกลืนมุกลงคอ

“รีบกลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วๆ มีเรื่องใหญ่รอเราอยู่!”

ลู่ฝานเดินออกจากจวนอากาศธาตุ