เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1801

ตุบ!

สัตว์อสูรอากาศธาตุที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าได้แผดเสียงคำรามขึ้นอีกครั้ง และกระแทกลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง

รอยแตกร้าวอย่างกับใยแมงมุมอย่างไรอย่างนั้น ได้แผ่กระจายไปทั่ว สถานการณ์เช่นนี้ ดูเหมือนว่าพื้นดินนี้คงจะสามารถทนรับได้อีกไม่มากเท่าไรแล้ว!

ลู่ฝานไม่เคยได้ยินชื่อของสัตว์อสูรอากาศธาตุมาก่อน แต่ใช้หัวเข่าคิดก็คงจะรู้แล้วว่า สัตว์อสูรตัวนี้จะต้องน่ากลัวอย่างมากแน่นอน

พวกผู้ฝึกชั่วร้ายบริเวณโดยรอบ ก็ได้เริ่มลงมือกันในทันที

พวกเขาพุ่งตรงเข้าไปที่กระบี่ปีศาจ ทันใดนั้น ฝูงคนก็พุ่งตรงไปยังด้านหน้าของกระบี่ปีศาจเช่นกัน พร้อมกับยื่นมือออกมาเพื่อจะคว้ากระบี่ปีศาจนั่นเอาไว้!

ลู่ฝานไม่ได้เคลื่อนไหว เขาแค่มองดูจากระยะไกล

ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่เขาต้องลงมือ ยิ่งเมื่อเห็นสถานการณ์ที่คับคัน ก็ยิ่งจะต้องมีจิตใจที่มั่นคง

คนแรกที่พุ่งเข้าไปคว้ากระบี่ปีศาจนั้น จะต้องกลายเป็นเป้าที่ถูกโจมตีอย่างแน่นอน

แต่หลังจากนั้น ลู่ฝานก็พบว่าตนเองคิดผิดไปแล้ว

เพราะเมื่อมือของคนแรกไปสัมผัสกับกระบี่ปีศาจนั้น ก็เกิดเสียงร้องคร่ำครวญออกมาโดยพลัน

จากนั้น ตัวของเขาก็ราวกับว่าไปสัมผัสเข้ากับพิษอันร้ายแรงที่น่ากลัวอย่างที่สุด ร่างกายบวมเป่งขึ้นอย่างกะทันหัน และมีน้ำหนองไหล จากนั้นร่างกายก็ระเบิดแหลกสลายไปเลย

เลือดกระเด็นสาดไปทั่วบริเวณ ทำให้อีกหลายคนที่กำลังพุ่งตรงเข้าไปแย่งชิงกระบี่ปีศาจนั้นก็หยุดฝีเท้าลงในทันที

ด้านบนเหนือศีรษะของพวกเขา ภายในอากาศธาตุที่ลู่ฝานและคนอื่น ๆ มองไม่เห็น และไม่ได้ยินเสียงอะไรนั้น พวกผู้อาวุโสหลายคนก็กำลังหัวเราะกันยกใหญ่

“ระเบิดแล้ว! ช่างเป็นเด็กหนุ่มที่โง่เขลาชะมัดเลย ร่างระเบิดแหลกสลายจนไม่เหลือชิ้นดี”

“นี่ก็คือจุดจบของคนที่โง่เขลา ต้องจดจำไว้นะว่าในชาติหน้า จะเป็นคนอย่างไรก็ได้แต่อย่าเป็นคนที่โง่เขลาอีก! ”

ผู้อาวุโสหลายคนเหล่านี้หัวเราะกันอย่างดีอกดีใจ

เหมือนกับว่าสิ่งที่ระเบิดขึ้นต่อหน้าของพวกเขานั้น ไม่ใช่คนที่มีชีวิต แต่เป็นพลุดอกไม้ไฟต่างหาก

พวกเขามองดูไปที่แท่นบูชา โดยแววตาที่มองไปยังพวกผู้ฝึกชั่วร้ายเหล่านั้น ไม่เหมือนกับว่ากำลังมองดูผู้คนที่มีชีวิต แต่เหมือนว่ามนุษย์กำลังมองดูพวกมดแมลงต่อสู้กัน ซึ่งก็เหมือนกับที่พวกเขาเพิ่งจะพูดขึ้นเมื่อครู่นี้

พวกคนที่อยู่ท่ามกลางแท่นบูชานี้ ก็แค่พวกมดแมลงเท่านั้น

ขณะนั้น พวกผู้ฝึกชั่วร้ายที่อยู่ท่ามกลางแท่นบูชา ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปแล้ว

แย่งชิงกระบี่ก็ตาย หากรอคอยต่อไป เกรงว่าก็ต้องตายเช่นกัน

ท่ามกลางฝูงคนได้แต่นายมองหน้าฉัน ฉันมองหน้านาย ท้ายที่สุด ก็มีเงาดำร่างหนึ่งพลันกระโจนออกมา โดยมีพลังสีเขียวแผ่ปกคลุมไปรอบร่างกายของเขา ทันใดนั้นก็กลายร่างเป็นมือขนาดใหญ่และคว้าจับไปที่กระบี่ปีศาจนั้น

เมื่อพวกผู้ฝึกชั่วร้ายเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นในทันที

ใช่สิ ไม่ต้องไปสัมผัสด้วยตนเองก็ได้ไม่ใช่เหรอ

มือขนาดใหญ่ได้ยกกระบี่ปีศาจขึ้น แต่ในขณะนั้นเอง เต่าหินที่อยู่ด้านล่างของกระบี่ปีศาจนั้นก็พลันขยับเขยื้อนแล้ว

เต่าได้หันหน้ามองมาที่ผู้ฝึกชั่วร้ายคนนี้ ในดวงตาแฝงไปด้วยสีขาวและสีดำ และพลังในตัวก็พุ่งปะทุขึ้นมาทั้งหมดในทันที

ผู้ฝึกชั่วร้ายคนนี้ถึงกับตกใจ แล้วก็รีบปรับเปลี่ยนพลังสีเขียวทั่วร่างกลายเป็นลำแสงสีเลือดที่เข้มข้น ขณะเดียวกันก็ได้ยื่นมือออกมากวักเรียกหุ่นเชิดสิบกว่าตนมาต้านทานอยู่เบื้องหน้า

ลำแสงสีขาวดำในดวงตาของเต่านั้นก็พลันหายวับไป แล้วก็อ้าปากพ่นเปลวไฟออกมา

เปลวไฟมีทั้งสีขาวและสีดำ จนลู่ฝานถึงกับหรี่ตาลงในทันที

ไฟหยินหยาง!

“อ่า! ”

ผู้ฝึกชั่วร้ายคนนั้นถึงกับร้องโอดครวญ พลังปีศาจในร่างกายได้ถูกเผาไหม้สูญสิ้นลงในชั่วพริบตา

ช่วงเวลาเพียงไม่นาน ผู้ฝึกชั่วร้ายคนนี้ก็ถูกเผาไหม้ไปหมด ไม่หลงเหลือเศษชิ้นอันใดแม้แต่น้อย!

แต่ก็ไม่มีใครที่จะโศกเศร้าเสียใจต่อเขาเลย ผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่น รู้แต่ว่าต้องรีบถอยหลัง เพื่อรักษาระยะห่างกับเต่าหินนี้

เมื่อเต่าได้กระทำการทุกอย่างเสร็จสิ้นลง ก็กลายร่างกลับคืนสู่สภาพเดิม

เหมือนว่ามันจะมุ่งเป้าลงมือทำร้าย กับคนที่มาช่วงชิงกระบี่ปีศาจเท่านั้น!

ลู่ฝานมองดูเต่าที่มีลำตัวยาวกว่าสามสี่สิบเมตร จนถึงกับขมวดคิ้วอย่างหนัก

นี่คือเต่าที่เทียบเคียงได้กับยอดฝีมือเซียนบู๊อย่างแน่นอน ซึ่งพวกผู้ฝึกชั่วร้ายที่อยู่ในที่แห่งนี้ เกรงว่าคงจะไม่มีอริยปราชญ์สักคน อย่างมากก็คงจะแค่ยอดฝีมือปราณฟ้าเท่านั้น

ลู่ฝานรู้สึกว่าพบกับความยุ่งยากอย่างหนักโขแล้ว หรือนี่อาจจะเป็น กลเกมส์อย่างหนึ่งของพวกผู้อาวุโสที่ฝึกชั่วร้ายก็เป็นไปได้

เป้าหมายก็คือทำให้พวกเขาตายลงไปท่ามกลางความหมดหวัง?

ลู่ฝานแอบกำหมัดแน่น เพื่อระงับยับยั้งความคิดนี้ลงไป