เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1811

รอดสี่จากห้าคน ตายไปหนึ่งคน

สี่คนที่เหลือมองแสงกระบี่บนหัวเหลียงซงค่อยๆ หายไป ทุกคนพูดอะไรไม่ออก

ตอนนี้ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจแล้ว ที่พวกผู้อาวุโสพูดว่า “ผู้ฝ่าฝืนต้องตาย” ไม่ใช่คำพูดไร้สาระ แต่คือการเตือนที่แท้จริง

ในห้อง ผู้อาวุโสซู่มั่นดึงแขนตัวเองกลับมาช้าๆ สีหน้าราบเรียบ เหมือนทำเรื่องไม่สำคัญ เป็นเพียงเรื่องง่ายดายเท่านั้น

ผู้อาวุโสคนอื่นก็สีหน้าเฉยเมย ไม่พูดอะไรสักคำ

มีเพียงคุณชายเฟิงเทียนพูดว่า “ยากนักหรือไง แค่ไม่ให้เขาใช้ออร่าปีศาจมันยากมากเลยเหรอ โง่ขนาดนี้แต่อยากให้สำนักให้ความสำคัญ ให้เขาตายไปแบบนี้ดูไม่ให้ค่าเขาเกินไปหน่อย อีกเดี๋ยวเก็บศพเขาไว้ กลั่นยาศพดีๆ ได้ตั้งหนึ่งเม็ด!”

พวกผู้อาวุโสขานรับแล้วคำนับ “รับทราบ!”

คุณชายเฟิงเทียนลูบคางแล้วพูดว่า “ต่อไปล่ะ พวกนายคงไม่ได้เตรียมบททดสอบเอาไว้แค่นี้ใช่ไหม!”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “คุณชายเฟิงรอดูได้เลย!”

…...

เลือดสดไหลออกมาจากหัวเหลียงซง ลู่ฝานเดินเข้าไปมองศพเหลียงซงอย่างเฉยเมย

อูเจิ้นที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “ไอ้ปัญญาอ่อนนี่กล้าเมินคำพูดของผู้อาวุโส สมน้ำหน้า!”

สาวสวยพูดว่า “คนโง่รนหาที่ตาย เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้!”

พูดจบ สาวสวยหันมามองลู่ฝานแล้วพูดว่า “เมื่อกี้นายทำได้ยังไง ทำไมแมงมุมกลืนวิญญาณถึงไม่โจมตีนาย”

เมื่อได้ยิน อูเจิ้นกับหลวี่เหวยที่รีบเดินเข้ามาหันไปมองลู่ฝานทันที

ลู่ฝานมองเธอแวบหนึ่งแล้วพูดอย่างเฉยเมยว่า “ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย”

สาวสวยเดินมาข้างลู่ฝาน ยิ้มงดงามแล้วพูดว่า “ถ้านายบอกฉัน ฉันจะให้อะไรดีๆ กับนาย”

เมื่อพูดเช่นนี้ เธอเอานิ้ววางบนริมฝีปาก หรี่ตาเย้ายวน จงใจทำท่าออดอ้อนฉอเลาะ

เห็นได้ชัดว่าเธอรู้ว่าข้อดีข้อเสียของตัวเองคืออะไร

ดังนั้นตอนเธอพูดประโยคนี้ เธอสะบัดผมมาปิดรอยแผลเป็นบนใบหน้า

อีกทั้งอกอึ๋มกำลังจะเสียดสีแขนลู่ฝานด้วย

ลู่ฝานยิ้มบางๆ มองเธอแล้วพูดว่า “ขอโทษด้วย ฉันไม่สนใจเธอ”

การปฏิเสธตรงๆ ทำให้สาวสวยเสียหน้า

อูเจิ้นหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “สาวสวย ดูเหมือนเธอเจอคนหัวแข็งเข้าให้แล้วล่ะ”

นัยน์ตาสาวสวยมีความเคียดแค้นเล็กน้อย “งั้นเหรอ งั้นเดี๋ยวถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนาย อย่ามาเรียกให้ฉันช่วยแล้วกัน”

ลู่ฝานพูดว่า “วางใจเถอะ ฉันไม่ทำแบบนั้นอยู่แล้ว”

สาวสวยส่งเสียงหึอย่างเย็นชาแล้วเดินไปในซากปรักหักพัง เธอจะไปดูค่ายกลนั่นอีกครั้ง

อูเจิ้นพูดกับลู่ฝานอย่างสนใจ “ถ้านายบอกวิธีรับมือแมงมุมกลืนวิญญาณกับฉัน อีกเดี๋ยวถ้าเกิดเรื่องกับนาย ฉันพอช่วยนายได้นะ”

ลู่ฝานยิ้มแต่ไม่พูดอะไร ทำเพียงแค่มองอูเจิ้นอย่างเฉยเมย

สายตาเขาทำให้อูเจิ้นรู้สึกเหมือนตัวเองพูดเรื่องตลกออกไป

อูเจิ้นที่เสียหน้าทำได้เพียงชี้เหลียงซงที่อยู่บนพื้นแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม อย่าอวดดีเกิน ระวังจุดจบนายจะเป็นเหมือนเขา!”