เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1826

หนึ่งชั่วยามผ่านไป ทั้งสองคนในที่สุดก็มาถึงแล้ว

ข้างหน้าคือกำแพงหนึ่ง กำแพงอันสูงลิ่วที่ทางเข้าด้านข้างพระราชวัง ปกติไม่มีใครสังเกตเห็นสถานที่เช่นนี้อย่างแน่นอน

แต่น่าจะเพราะลู่ฝานเผยให้เห็นศักยภาพของตัวเอง ดังนั้นตอนนี้ซูตงจึงไม่มีสีหน้าเย็นชาต่อลู่ฝานเหมือนอย่างเมื่อครู่นี้

ยื่นมือกดลงบนกำแพงพลางค่อย ๆ ปล่อยออร่าปีศาจเข้าไป ซูตงพูดว่า: “เอาป้ายหัวหน้าสำนักของนายออกมา ก็จะสามารถเข้าไปได้แล้ว”

ลู่ฝานได้ยินอย่างนั้นก็หยิบป้ายหัวหน้าสำนักออกมา เพิ่งจะแตะเข้ากับกำแพง ประตูเล็ก ๆ อันหนึ่งก็พลันเปิดออก ข้างในเป็นความมืดสลัวผืนหนึ่ง

ซูตงหมุนตัวเดินเข้าไปในประตู ลู่ฝานมองประตูนั้น พูดเบา ๆ : “หวังว่าเข้าสู่สระปีศาจแล้วคงไม่ต้องถูกประเมินอะไรอีกหรอกนะ”

พูดพลาง ลู่ฝานก็เดินผ่านประตูเข้าไป

ฟ้าดินเปลี่ยนแปร โลกทั้งใบหมุนวน

ลู่ฝานรู้สึกว่าการหมุนวนครั้งนี้ยาวนานอย่างประหลาด เขายังเข้าใจว่าต้องเกิดเรื่องแน่ นี่เพิ่งจะเข้ามาแท้ ๆ

ฉับพลัน สิ่งที่เห็นคือ ยอดเขายาวเหยียดสุดลูกหูลูกตา

ขณะนั้น ลู่ฝานยืนอยู่เหนือยอดเขาอันมืดสนิท รอบด้านยังมีคนอยู่ไม่น้อย

แต่ละคนเต็มไปด้วยพลังพุ่งพล่าน เห็นได้ชัดว่ามีภูมิหลังไม่ธรรมดา

ฝูงชนทั้งหมดทอดสายตาลงสู่หุบเขา เวลานี้ลู่ฝานถึงเพิ่งมองเห็น ด้านล่างของขุนเขาที่ถูกอำพรางด้วยหมอกและควัน คือสระปีศาจผืนใหญ่

บริเวณใกล้ใจกลางหุบเขา ในสระน้ำมีระลอกน้ำกระเพื่อม

บริเวณรอบหุบเขา เป็นสระน้ำสีดำทะมึน ท่ามกลางการโอบล้อมของขุนเขา มักมีฟองอากาศผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ

“สระปีศาจหินยาน! ”

ด้านข้าง ซูตงพึมพำเบา ๆ สำหรับบึงน้ำนี้ดูเหมือนว่าเธอมีโหยหาอย่างไร้ที่สิ้นสุด

สูดลมหายใจเข้าลึก ด้วยระยะห่างที่ไกลอย่างนี้ ลู่ฝานยังคงสามารถสัมผัสได้ถึงพลังงานไร้ขีดจำกัดที่แผ่ขยายออกมาจากบึงน้ำ

คลับคล้ายคลับคลา ลู่ฝานรู้สึกว่า บึงน้ำนี้ค่อนข้างเหมือนน้ำยา

แต่ถ้าหากว่า นี่เป็นแหล่งที่น้ำยาไหลมารวมกันจริง ๆ งั้นสระปีศาจอันกว้างใหญ่นี่ จะไม่ใช่เท่ากับใช้วัตถุดิบมหาศาลหรอกเหรอ?

ถึงกระนั้น ก็อาจมีมากกว่านั้น

มองไกลสุดสายตา บนยอดเขาลูกอื่น ต่อ ๆ กันไป ยังมีคนโผล่ขึ้นมา

ลู่ฝานนับผ่าน ๆ คนมาถึงที่นี่กว่าร้อยคนแล้ว

และในขณะนั้นเอง ข้าง ๆ ลู่ฝาน เสียงหนึ่งดังขึ้น

“เงามืด!”

น้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความนุ่มนวลน่าฟังหลายส่วน ลู่ฝานพลันนึกออกทันที เป็นธิดาเทพแห่งไฟ

หันกลับไปมอง เป็นธิดาเทพแห่งไฟจริง ๆ

ลู่ฝ่านยิ้มพลางพูดว่า: “ธิดาเทพแห่งไฟ ท่านก็มาเหมือนกันเหรอ!”

ใบหน้าของธิดาเทพแห่งไฟแฝงไว้ด้วยความไม่เข้าใจ ทั้งยังเต็มไปด้วยความงงงวยเมื่อมองลู่ฝานพลางพูดว่า: “ทำไมนายถึงเข้ามาที่นี่ได้? เงามืด เทวทูตเล็ก ๆ คนหนึ่งอย่างนาย เกรงว่าคงไม่มีคุณสมบัติเข้ามาที่นี่ได้หรอกมั้ง ที่นี่ เป็นสถานที่สำหรับยกระดับศักยภาพของหัวหน้าสำนักทุกท่าน นายรนหาที่ตายเหรอ?”

นัยน์ตาของธิดาเทพแห่งไฟหรี่น้อย ๆ ทั่วทั้งร่างแฝงไว้ด้วยไอสังหารหลายส่วน

คนอื่น ๆ ต่างทยอยเหลือบสายตามองมายังลู่ฝาน สีหน้าแฝงไว้ด้วยความมุ่งร้าย

ลู่ฝานพูดด้วยความสงสัย: “เป็นอย่างนี้เองเหรอ? ที่แท้คนที่เข้ามาที่นี่ต่างเป็นหัวหน้าสำนัก งั้นผู้นี้ล่ะ?”

ลู่ฝานมองไปยังซูตง พลางพูด

ซูตงตอบกลับเสียงดัง: “ฉันเป็นแค่ผู้นำทางเท่านั้น ไม่ได้เข้าร่วมภารกิจนี้ อาจารย์ของฉันคือผู้อาวุโสซู่มั่น เธอจำกัดการกระทำของฉัน ฉันไม่อาจเข้าถึงสระปีศาจได้”

หัวหน้าสำนักคนอื่นผงกศีรษะน้อย ๆ ทั้งหมดย้ายสายตาออกจากซูตง