เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1825

หลังผ่านไปสามวัน ที่จวนองค์ชายใหญ่

ลู่ฝานกับหนานกงสิงนั่งอยู่ในห้องหนังสือ มองผู้ฝึกชั่วร้ายสิบคนที่ยืนอยู่ด้านหน้า พวกเขาคือเทวทูตสายตรงของสำนักย่อยที่ 15

ลู่ฝานบีบมุกในมือ มันหมุนเบาๆ อยู่ที่ปลายเล็บ

ในมุกคือแผนที่ชัดเจน บันทึกตำแหน่งกับสภาพทั่วไปทั้งหมดของสำนักย่อยที่ 15

ในมุกมีตัวอักษรกับแสงกะพริบอยู่ตลอดเวลา ด้านในยังบันทึกจำนวนประชากรทั้งหมดของสำนักย่อยที่ 15 เอาไว้ด้วย ในนั้นยังบอกด้วยว่ามีเทวทูตกี่คน มีผู้ดูแลกี่คน มีประชาชนทั่วไปกี่คน รวมถึงจำนวนของคนใช้และสัตว์อสูรด้วย ไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักอย่าง

ลู่ฝานวางมุกลงบนโต๊ะ หันมาพูดกับหนานกงสิงว่า “สหายหนานกงมาพูดสิ”

หนานกงสิงพยักหน้า พูดด้วยเสียงดังว่า “สำนักย่อยที่ 15 ของเรารับปากว่าจะมอบคนให้สำนักใหญ่อีกหมื่นคน พวกนายต้องทำให้ดีที่สุด ในหมื่นคนนี้ พยายามยึดคุณภาพเป็นหลัก ห้ามเอาคนไม่ได้มาตรฐานมาหลอกผู้อาวุโส พวกนายรู้ถึงผลที่ตามมาดีอยู่แล้ว เรื่องต่อมา ตั้งแต่วันนี้ไปการจัดการทรัพยากรทั้งหมดของสำนักย่อยที่ 15 ไม่ว่าจะเป็นสมุนไพร หินแร่ พวกของมีค่าเหล่านี้ ให้ย้ายไปที่จวนองค์ชายใหญ่ ส่วนคนก็ให้หมื่นคนที่ส่งมาช่วยขน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

เทวทูตด้านล่างเงยหน้าพูดว่า “หัวหน้าสำนักจะย้ายสำนักย่อยไปที่จวนองค์ชายใหญ่เหรอ”

ลู่ฝานมองเขาอย่างเฉยเมยแล้วพูดว่า “โจวเข่อ ครั้งหน้าถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน แล้วถามโดยพลการแบบนี้อีก ฉันจะทำให้นายเป็นเหมือนฟางหยู่”

โจวเข่อรีบหดคอ ไม่กล้าพูดอะไรมากอีก

หนานกงสิงหัวเราะเบาๆ “การตัดสินใจของหัวหน้าสำนัก พวกนายมีสิทธิ์คาดเดากันเองเหรอ ต่อไประวังคำพูดและการกระทำด้วย สิ่งที่ไม่ควรถามก็ห้ามถาม”

ผู้ฝึกชั่วร้ายคำนับและขานรับ

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ดีมาก ไปจัดการเถอะ อ้อ ฉันขอเตือนพวกนายไว้ ถ้าฉันพบว่าคนสำนักย่อยที่ 15 ของเราสร้างเรื่องเดือดร้อนในประเทศฉิงเทียน ฉันจะเปลี่ยนพวกนาย เชื่อฉันสิ คนจำนวนมากนึกถึงตัวตนของพวกนายนะ”

สีหน้าพวกผู้ฝึกชั่วร้ายเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก คำพูดของลู่ฝานกำลังประกาศว่าช่วงเวลาที่พวกเขาเหิมเกริมอวดดีในประเทศฉิงเทียนได้สิ้นสุดลงแล้ว

ลู่ฝานลุกขึ้นแล้วพูดทิ้งท้ายว่า “ไปเถอะ ต่อไปไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ให้พวกนายสอบถามรองหัวหน้าสำนักอย่างเตี้ยนเซี่ยหนานกงสิง คำพูดของเขาเหมือนคำพูดของฉัน ใครไม่เชื่อฟัง ฉันจะทำให้เขาตกอยู่ในชะตากรรมที่ยากลำบาก”

พวกผู้ฝึกชั่วร้ายคำนับแล้วเดินออกจากห้องหนังสือ จากนั้นก็ปิดประตูลงเบาๆ

ลู่ฝานสัมผัสผ่านวิญญาณของตัวเองว่าพวกเขาเดินไปไกลแล้ว จู่ๆ เขาหัวเราะออกมา “ฉันเป็นหัวหน้าสำนักของพวกผู้ฝึกชั่วร้ายได้ดีใช่ไหม!”

หนานกงสิงพยักหน้า “ดี ดีมากเลย ประโยคเมื่อกี้ที่นายพูดว่าทำให้ตกอยู่ในชะตากรรมที่ยากลำบาก เหมือนหัวหน้าผู้ฝึกชั่วร้ายสุดๆ”

ลู่ฝานยักไหล่ “นายกำลังชมหรือแซะฉันกันแน่ เอาล่ะ เรื่องที่เหลือก็ฝากนายจัดการด้วยนะสหายหนานกง สองสามวันนี้ฉันอาจต้องออกไปอีก สิ่งที่นายต้องทำตอนนี้คือควบคุมสำนักย่อยที่ 15 ให้ได้”

หนานกงสิงพูดว่า “ฉันเข้าใจ อีกทั้งของดีในสำนักย่อยที่ 15 ต้องเข้ากระเป๋าเราก่อน มีของพวกนี้อยู่เราจะได้มีความมั่นใจขึ้นหน่อย”

ลู่ฝานพูดว่า “อืม เรื่องพวกนี้นายทำได้ดีกว่าฉัน จัดการได้เลย ยังไงฉันก็ได้ตำแหน่งหัวหน้าสำนักมาฟรีๆ ทำตามใจชอบเลย ถึงนายทำให้สำนักย่อยที่ 15 เละเทะ ก็ไม่มีใครว่านาย”

หนานกงสิงหัวเราะ “วางใจได้เลย ฉันทำเละแน่ ไม่ใช่แค่นั้น ฉันอยากทำให้สำนักย่อยอื่นเละด้วย อีกสองวันฉันจะไปจวนองค์ชายสี่สักหน่อย ถ้าฉันไปตอนนี้ น้องสี่ตัวปลอมคงไม่กล้าชักสีหน้าใส่ฉันอีก”

จู่ๆ ลู่ฝานนึกถึงสีหน้าขององค์ชายสี่หนานกงฉวน ตอนเดินออกไปเมื่อไม่กี่วันก่อน

เหมือนโดนม้าหลายหมื่นตัวเหยียบหน้า ขมวดคิ้วจนหน้ามุ่ยไปหมด

เป็นไปตามคาดจริงๆ ในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้าย ไม่มีอะไรได้ผลไปกว่าการระเบิดพลานุภาพออกมา

ลู่ฝานแสดงความแข็งแกร่งของตัวเองออกมา ฆ่าเจ้าอ้วนจู้อย่างไม่ลังเล หนานกงฉวนคงตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน

ตอนนี้เขาคงไม่กล้ามองลู่ฝานเลย สำหรับผู้ฝึกชั่วร้าย ฆ่าคนตายเพราะคำพูดไม่กี่คำ เป็นเรื่องที่ปกติมาก