เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1828

บึงน้ำลึก ไม่เห็นก้นบึ้ง

ลู่ฝานก็ไม่รู้ว่าตัวเองได้จมลงไปนานแค่ไหน รู้เพียงว่าแสงสว่างจากภายนอกไม่อาจส่องสะท้อนเข้ามา ทั้งหมดรอบด้านล้วนเปลี่ยนเป็นความมืดสลัวเงียบสงบ

พลังในร่างโคจรของมันเอง ลู่ฝานไม่ได้เข้าไปควบคุม เพียงรู้สึกว่าร่างกายของตัวเอง ยิ่งนานยิ่งหนักอึ้ง ยิ่งนานยิ่งจมลึก

แสงสีของพลังที่มีอยู่เดิม ตอนนี้กลับไม่เห็นแล้ว

แต่ลู่ฝานยังสัมผัสได้ถึงพลังไร้ขีดจำกัดซึ่งกดทับร่างกายของเขา ลำเลียงพลังเข้าสู่ร่าง

พลังเหล่านี้ดูคล้ายเป็นพลังที่ไม่มีจุดสิ้นสุด ไม่ใช่สูญสลายหายไปไม่พบ แต่เป็นการหลวมรวมเข้าด้วยกัน ท้ายที่สุดเปลี่ยนเป็นสีดำทะมึน

ร่างกายของเขา ดูเหมือนสัตว์อสูรซึ่งกินไม่รู้จักอิ่ม ทั้งยังดูดซับทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความละโมบ

ลู่ฝานมองเงียบ ๆ ทุกการเคลื่อนผ่านของเวลาสำหรับเขา ล้วนเปลี่ยนเป็นปราณชี่ที่ค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้นในร่าง

เดิมที ลู่ฝานเข้าใจมาโดยตลอดว่าปราณชี่ในร่างถึงจุดอิ่มตัว ความเป็นไปได้ที่จะยกระดับค่อนข้างยาก

แต่ตอนนี้ ลู่ฝานพบว่า เขาเข้าใจผิด

ศักยภาพของคนไร้ขีดจำกัด เมื่อปราณชี่ของเขาหมุนตามพลังแห่งโลกและรวมเข้าด้วยกันใหม่อีกครั้ง ทั่วทั้งร่างของเขาก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงทีละเล็กทีละน้อย

การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นช้ามาก ช้าจนกระทั่งลู่ฝานสามารถมองเห็นทุก ๆ การขยายเส้นลมปราณ ทุก ๆ การรวมปราณชี่ของตัวเองอย่างชัดเจน

ค่อยเป็นค่อยไป ปราณชี่เริ่มประจันหน้าพลังแห่งโลก ในร่างของลู่ฝาน มันก็เริ่มหลอมรวมเส้นลมปราณและกระดูก ดูคล้ายอยากจะทำเหมือนพลังแห่งโลกที่เข้าสู่ร่างกายคราวนั้น ย้อนกลับอย่างรุนแรงเข้าสู่ร่างของลู่ฝาน

เพียงแต่ปราณชี่ของเขายังไม่บรรลุระดับของพลังแห่งโลกคราวนั้น หลังจากมันพยายามหลายครั้ง ก็ไม่สามารถสั่นคลอนพลังแห่งโลกในร่างของลู่ฝาน

ขณะเดียวกันพลังแห่งโลก สำหรับเจ้าพลังใหม่ที่คิดจะท้าประลองกับมัน มันดูคล้ายใคร่รู้เป็นอย่างมาก

มันเริ่มจงใจสัมผัสปราณชี่ ตามที่ลู่ฝานเห็น พวกมันดูคล้ายสัตว์อสูรน่ารักสองตัว กำลังแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันเป็นครั้งแรก

พลังทั้งสอง ล้วนเริ่มยื่นเส้นสายอันละเอียดอ่อนยิ่งกว่าเส้นผมไปยังฝ่ายตรงข้าม

ปราณชี่ขยับเข้าไปก่อนก้าวหนึ่งเพื่อเรียนรู้จุดเด่นของพลังแห่งโลก แต่พลังแห่งโลก ดูเหมือนกำลังงงงัน ทำไมปราณชี่นี้มันถึงไม่มีปัญญากลืนลงไป

พลังทั้งสองเหมือนดังไท่จี๋เริ่มโคจรในร่างของเขา

เริ่มต้น ช้ามาก แต่เมื่อพลังทั้งสองสัมผัสกันมากขึ้น การโคจรยิ่งนานยิ่งเร็ว

ฉับพลัน ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงพลังของระลอกคลื่นผืนหนึ่ง ปรากฏออกมาในร่างของเขา ทั้งยังมีแนวโน้มจะแพร่กระจายออกไปด้านนอก

ลู่ฝานไม่ได้ขัดขวาง เพราะพริบตาที่พลังทั้งสองสัมผัสกัน เขาดูเหมือนมองเห็นเต๋าอันยิ่งใหญ่แจ่มชัดนับไม่ถ้วน รวมเข้าด้วยกันภายในร่างของเขา

รวมทั้งเต๋าแห่งชีวิตที่เขาได้รับ ล้วนเริ่มโคจรตามกัน

ทั่วทั้งสระปีศาจ ผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่น ต่างค่อย ๆ สัมผัสได้ถึงสถานการณ์ที่แปลกไป

ทำไมพลังในสระปีศาจ พลันพรั่งพรูไปทิศทางหนึ่งอย่างไม่อาจควบคุม

พวกเขายังต้องการดูดซับพลังอีกสักหน่อย กลับเปลี่ยนเป็นลำบากอย่างยิ่ง

ทว่าพวกเขาก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ต่อผลลัพธ์ที่มีใครบางคนดูดซับพลังอย่างบ้าคลั่ง พวกเขายังเข้าใจว่าพลังในสระปีศาจเดิมก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว

วันที่หนึ่ง วันที่สอง วันที่สาม

ท่ามกลางสระปีศาจ ปรากกฎระลอกคลื่นผืนหนึ่ง

สถานการณ์นี้ ไม่ใช่แค่เพียงบรรดาผู้ฝึกชั่วร้ายในสระปีศาจเห็น ในรูปปั้น ราชาปีศาจทั้งสามคนที่กำลังกินข้าวและคุยเล่น ก็มองเห็นอย่างชัดเจนเช่นกัน

“แปลกจริง ทำไมเกิดระลอกคลื่น?”

ราชาปีศาจฝันร้ายเป็นคนแรกที่เอ่ยปากถามขึ้น