เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1829

เงานั่นยิ่งมายิ่งชัดเจน ในที่สุดฝูงชนก็เห็นอย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าเงาในระลอกคลื่นนั้นคือใคร ธิดาเทพแห่งไฟที่ถูกระลอกคลื่นขับไล่ออกมาพลันร้องเสียงดัง: “เงามืด!”

ไม่ผิด คนที่อยู่ในระลอกคลื่น ก็คือลู่ฝาน!

ขณะนั้น ลู่ฝานเดิมไม่ได้สัมผัสถึงความผิดปกติรอบด้าน เขายังจมดิ่งอยู่ในการบำเพ็ญของตัวเอง

ลมปราณยังไม่หยุดปีนขึ้นสูง ตอนนั้นต่อให้เป็นคนโง่ก็ยังมองออก ลู่ฝานกำลังจมอยู่ในโอกาสครั้งใหญ่

เพียงแต่ โอกาสครั้งใหญ่ของลู่ฝาน สร้างขึ้นจากรากฐานการทำลายโอกาสของผู้อื่น

ทันใดนั้น ผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่นรวมถึงธิดาเทพแห่งไฟต่างโมโหแล้ว พวกเขาจ้องหน้าลู่ฝานอย่างเอาเป็นเอาตาย จากนั้นร่างกายของแต่ละคนต่างปล่อยออร่าปีศาจออกมา

ในรูปปั้น ธิดาเทพแห่งความมืดพูดเบา ๆ : “ต้องขวางพวกเขาไหม?”

ผู้อาวุโสซู่มั่นตอบเสียงดัง: “แน่นอนว่าต้องขวาง”

ธิดาเทพแห่งความมืดพยักหน้า

อย่างไม่ทันตั้งตัว ผู้ฝึกชั่วร้ายกลุ่มหนึ่งลงมือแล้ว พลังอันน่าหวาดกลัวพริบตานั้นพลันพุ่งมาจากทั่วสารทิศ มุ่งใส่ลู่ฝาน

“ไปตายซะเถอะ กล้าแย่งพลังของฉัน!”

“คายพลังออกมาให้ฉันซะ สารเลว!”

พริบตานั้น ท้องฟ้าและผืนดินต่างสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เทือกเขารอบด้าน ล้วนระเบิดกลายเป็นรอยร้าวที่น่ากลัว

ฟางเส้นสุดท้าย ภายในรูปปั้น ลำแสงสีดำสนิทสองเส้นถูกปล่อยออกมาจากดวงตาทั้งคู่ของรูปปั้น

อึดใจต่อมา ทักษะวิชาบู๊ของผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งหมดต่างถูกกวาดเรียบ

กลางอากาศเหลือเพียงสีสันเดียว นั่นก็คือความมืดมนจากสังหารสงัด

ขณะที่ลู่ฝานกำลังบำเพ็ญ ดูคล้ายก็สัมผัสได้ถึงความมืดนั้น นัยน์ตาที่ปิดสนิททั้งคู่สั่นระริกน้อย ๆ

ปากสวดภาวนาเบา ๆ : “ความมืด แสงสว่าง ฟ้าดิน หยินหยาง!”

ทันใดนั้น ลมปราณของลู่ฝานก็จมลึกลงไปอีกครั้ง

เขาดูคล้ายเข้าใจอะไรบางอย่างที่ยากจะเข้าใจ ร่างกายอยู่ในท่าเข้าฌาน

ขณะนั้น เสียงของผู้อาวุโสซู่มั่นดังขึ้น

“ในสระปีศาจ ห้ามลงมือทำร้ายผู้อื่น ผู้ฝ่าฝืน ไล่ออกจากสระปีศาจ! ”

คำพูดเดียว ทำให้ผู้ฝึกชั่วร้ายหลายสิบคนเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ด

แสงแห่งความมืดถูกดึงกลับ กระทั่งฟ้าดินกลับสู่ความสว่างอีกครั้ง ฝูงชนถึงเพิ่งมองเห็น ผู้ฝึกชั่วร้ายกลุ่มหนึ่งถูกฝังตรึงไว้ในภูเขาที่อยู่รอบด้าน

สีหน้าของพวกเขาแฝงไว้ด้วยความไม่ยินยอม แต่กลับไร้ซึ่งความกล้าที่จะขัดขืนคำสั่ง ต่างคนต่างทยอยถอยห่าง!

เหลือเพียงคนกลุ่มหนึ่งที่ยังร้องเอะอะโวยวาย: “พฤติกรรมของคนผู้นี้ ผู้อาวุโสจะไม่จัดการหน่อยเหรอ?”

“นั่นสิ เขาคนเดียวครอบครองสระปีศาจทั้งผืน นี่ยุติธรรมเหรอ?”

ผู้อาวุโสซู่มั่นหัวเราะเบา ๆ: “ยุติธรรม? นายพูดเรื่องความยุติธรรมกับฉัน?”

อย่างชัดเจน ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดเสียงดัง: “ตั้งแต่วันแรกที่พวกคุณก้าวเข้ามาในพื้นที่แห่งนี้ ก็น่าจะเข้าใจ บนโลกใบนี้ ไม่มีความยุติธรรม มีเพียงความแตกต่างระหว่างผู้แข็งแกร่งและผู้อ่อนแอ มีเพียงความชั่วร้ายที่คุณกินฉัน หรือฉันกินเขา ความยุติธรรมมีอยู่เพียงในโลกที่มนุษย์มีศักยภาพเท่าเทียมกัน คนไร้ความสามารถ ยังจะกล้าเรียกร้องความยุติธรรม และมาคุยโว้โอ้อวดว่าตัวเองเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายอีก”

หัวหน้าสำนักกลุ่มนี้ได้ยินอย่างนั้นก็ไร้คำพูดแล้ว

ย่อมไม่ใช่เพราะพวกเขาเถียงข้าง ๆ คู ๆ อย่างไร้เหตุผล เพียงแต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องทะเลาะกับผู้อาวุโสที่กำลังโมโห

“ฉันจะฆ่าเขา ฉันจะฆ่าเขาอย่างแน่นอน!”

ธิดาเทพแห่งไฟเลียริมฝีปากตัวเอง มองหน้าลู่ฝานอย่างเอาเป็นเอาตาย

ผู้อาวุโสซู่มั่นเข้าใจความหมายของเธอ ที่เรียกว่าสะอาด ไม่ใช่เพียงฐานะและภูมิหลังของลู่ฝาน แต่ยังหมายถึงจิตใจซื่อตรงของลู่ฝาน

ไม่ต้องเสแสร้งไตร่ตรอง ผู้อาวุโสซู่มั่นตอบ: “วางใจเถอะ เขาสะอาดเหมือนกันกับฉัน!”

ผู้อาวุโสทั้งกลุ่มพยักหน้าน้อย ๆ นับว่าพอใจในคำตอบของผู้อาวุโสซู่มั่น

มีเพียงธิดาเทพแห่งความมืดที่อยู่ในรูปปั้นเมื่อได้ยินอย่างนั้นสีหน้าพลันเปลี่ยนไป แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ราชาปีศาจฝันร้ายเดินมาข้างกายธิดาเทพแห่งความมืดพลางพูดว่า: “ม่อม่อเอ๋ย ไม่สู้เธอมอบเจ้าหนูนั่นให้ฉันดีกว่า ฉันใช้หัวหน้าสำนักยี่สิบคนแลกกับเธอ ยี่สิบคนเชียวนะ ฉันชอบเจ้าหนูนี่”

ธิดาเทพแห่งความมืดหันกลับมา ถลึงตาใส่ราชาปีศาจฝันร้ายแวบหนึ่ง

เพียงแค่แวบหนึ่งอย่างเอื่อยเฉื่อย ใบหน้าของราชาปีศาจฝันร้ายกลับปรากฏควันขาวออกมา

เขี้ยวยื่นออกจากปาก หน้าตาอัปลักษณ์ พริบตานั้นร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายความตาย

ธิดาเทพแห่งความมืดพูดเรียบ ๆ: “ม่อม่อ ไม่ใช่ชื่อที่นายสามารถเรียกได้ ถ้านายกล้าแย่งคนของฉัน ฉันเอาชีวิตนายณแน่!”

ราชาปีศาจฝันร้ายรีบผละถอย แอบด่า: “ผู้หญิงบ้า ดวงตาสังหารที่สมควรตาย!”

ด้านนี้ ผู้อาวุโสซู่มั่นยังคงมองไปที่ลู่ฝานซึ่งอยู่ข้างล่าง พูดต่อ: “เขากำลังฝึกเต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งดินฟ้า พลังเพิ่มขึ้นเร็วมาก ความสามารถในการบำเพ็ญของเขาสูงมาก”

ผู้อาวุโสที่มีเคราพูดว่า: “งั้นตามที่พวกคุณเห็น เขาจำเป็นต้องใช้เวลาแค่ไหนถึงจะสามารถตื่นขึ้นมาได้?”

ผู้อาวุโสซู่มั่นนับนิ้วตอบว่า: “เต๋าอันยิ่งใหญ่นี้ คนทั่วไปต้องใช้เวลาสามปีห้าปีถึงจะบรรลุ แต่ถ้าเป็นเขา คงเร็วกว่ามากล่ะมั้ง”

ผู้อาวุโสครึ่งหน้ายิ้มบาง ๆ : “งั้นก็ให้เขาบำเพ็ญอยู่ที่นี่เถอะ บำเพ็ญนานเท่าไหร่ก็คือเท่านั้น”

ผู้อาวุโสทั้งกลุ่มพยักหน้าเบา ๆ ผู้อาวุโสซู่มั่นสะบัดมือ สระปีศาจม้วนเข้า ทำให้ลู่ฝานจมหายลงไปอีกครั้ง

“สามารถบำเพ็ญได้มากน้อยแค่ไหน ก็ต้องดูที่ตัวนายเองแล้ว เจ้าหนูผู้โชคดี”

มุมปากของผู้อาวุโสซู่มั่นเผยรอยยิ้ม พูดเบา ๆ