เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1830

บำเพ็ญฌานไม่รู้วันเวลา พริบตาเดียวก็ผ่านไปหนึ่งปี

ระลอกคลื่นยังคง เงียบสงบอยู่ในสระปีศาจ

ลู่ฝานนั่งอยู่กลางสระปีศาจ บำเพ็ญไปแล้วถึงหนึ่งปีเต็ม

ไม่ว่าจะเป็นนักฝึกบู๊ก็ดี ผู้ฝึกชี่ก็ช่าง เวลาหนึ่งปี นับเป็นเรื่องปกติ ไม่คุ้มค่าให้เอ่ยถึง

บำเพ็ญเต๋าเดิมก็คือสิ่งที่ไม่แน่นอน บางคนเข้าใจได้ในชั่วข้ามคืน เหนือกว่าคนในโลกมนุษย์นับไม่ถ้วน

แต่ก็มีบางคนบำเพ็ญอย่างลำบากกว่าร้อยปี ท้ายที่สุดบรรลุพลังฟ้าดิน ต่อมาเข้าใจทุกสรรพสิ่ง

อย่าว่าแต่ เวลาหนึ่งปีเท่านั้นเลย ต่อให้เป็นสิบปี ยี่สิบปีล้วนไม่นับว่ามาก

ลำแสงโคจรรอบร่าง พลังในร่างลู่ฝานคล้ายรวมเข้ากับสระปีศาจ ไม่แยกจากกระแสน้ำ

เทียบกับหนึ่งปีก่อน ลู่ฝานดูเหมือนไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ

มีเพียงสิ่งเดียว ก็คือรอบกายของลู่ฝานยังมีกระแสน้ำมืดมนบางส่วน เหมือนดังไท่จี๋โคจรพันรอบลู่ฝาน

จากนั้นรวมกันเข้าเป็นเส้นสาย ไม่ได้ไหลเข้าสู่ร่างของลู่ฝาน

ดูเหมือนพลังในน้ำ ทั้งหมดนั้นถูกลู่ฝานดูดซับ

สายลมแจ่มใสพัดผ่านซอกเขา เงาร่างผู้หนึ่งเคลื่อนผ่านตามมา ค่อย ๆ หยุดลงตรงหน้าลู่ฝาน

แสงอาทิตย์กระทบใบหน้า ส่องสะท้อนรูปโฉมของเธอออกมา ก็คือผู้อาวุโสซู่มั่น

มองลู่ฝานที่อยู่ตรงหน้า ผู้อาวุโสซู่มั่นยกสองมือขึ้น พูดเบา ๆ : “ยังไม่ตื่นอีก นายช่างสามารถดูดซับได้เก่งจริง ๆ น้ำในสระปีศาจหินยานถูกนายเพียงผู้เดียวดูดซับจนเกลี้ยงแล้ว บางครั้ง ฉันก็เกิดความสงสัย นายใช่หรือไม่ว่าเป็นสัตว์อสูรในร่างจำแลงมนุษย์ คนทั่วไปล้วนไม่อาจดูดกลืนพลังได้อย่างนาย”

พูดจบ ผู้อาวุโสซู่มั่นก็ยื่นมือขึ้นหนีบเบา ๆ กลางอากาศ หยดน้ำสีน้ำแข็งหยดหนึ่งถูกเธอกำเอาไว้ในมือ

สะบัดมือ ผู้อาวุโสซู่มั่นขว้างหยดน้ำนั้นลงกลางน้ำ

ปึง!

หยดน้ำไม่ได้จมลงผืนน้ำ ทั้งยังไม่ได้ถูกผืนน้ำหลวมรวม แต่กลับกลิ้งตัวไปตามผืนน้ำลอยเข้าหาลู่ฝาน

ลู่ฝานเงียบสนิท ผู้อาวุโสซู่มั่นมองประเมินผืนน้ำรอบด้าน ยิ้มน้อย ๆ

ในขณะนั้น ข้างหลังพลันมีเสียงพายุ

ครั้งนี้ กลับเป็นธิดาเทพแห่งความมืดลอยออกมา

“พี่ซู่มั่น เธอมาดูเขาอีกแล้ว”

ธิดาเทพแห่งความมืดเปล่งเสียง

ผู้อาวุโสซู่มั่นหันไปมองธิดาเทพแห่งความมืดพร้อมพูดว่า: “ เธอมาทำอะไร? หรือมาดูว่าเจ้าหมอนี่ทะลุระดับหรือยัง?”

ธิดาเทพแห่งความมืดกวาดสายตามองสระปีศาจใต้ฝ่าเท้า: “สระปีศาจที่ดีมากเช่นนี้ ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน พี่ซู่มั่น ฉันมาหาเธอ เขตแดนเขาสี่โลกกำลังจะเปิดแล้ว ผู้อาวุโสหลายท่านต่างรอเธอไปสนับสนุนพร้อมกัน”

“เข้าใจแล้ว”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพยักหน้าน้อย ๆ ตอบรับเบา ๆ

ธิดาเทพแห่งความมืดมองลู่ฝานแวบหนึ่ง พูดว่า: “พี่ซู่มั่น เธอว่าเขาจะสามารถทะลุระดับเข้าสู่แดนเซียนได้ไหม?”

ผู้อาวุโสซู่มั่นหัวเราะเบา ๆ : “หากไม่เกิดเหตุสุดวิสัย น่าจะไม่มีปัญหาละมั้ง ดูดกลืนพลังจากสระปีศาจทั้งผืน หากยังไม่อาจเข้าสู่แดนเซียนก็ได้แต่พูดว่าคนผู้นี้โง่เขลาเบาปัญญาในเส้นทางของเต๋าอันยิ่งใหญ่ ไม่อาจแบกรับภารกิจสำคัญ”

ธิดาเทพแห่งความมืดพยักหน้าพลางยิ้ม: “ฉันคิดว่าก็คงใช่แหล่ะ ไปกันเถอะ พี่ซู่มั่น ฉันคาดว่าเขายังคงต้องใช้เวลาอีกสักปีหรือสองปี ถึงจะสามารถทะลุระดับได้อย่างสิ้นเชิง แดนเซียน ไม่ได้เข้าไปง่ายดายปานนั้น”

พูดจบ ธิดาเทพแห่งความมืดก็หมุนตัวจากไป

มุมปากของผู้อาวุโสซู่มั่นเผยรอยยิ้ม พร้อมถ่ายทอดเสียงไปสู่ลู่ฝาน

ขณะนั้น ริมหูลู่ฝาน เสียงของผู้อาวุโสซู่มั่นดังขึ้นอย่างแจ่มชัด

“ฉันรู้ว่านายจะต้องได้ยินแน่ เงามืด ฉันขอเตือนนาย ไม่ว่านายจะได้รับประโยชน์จากสระปีศาจมากน้อยแค่ไหน อย่าได้ใช้พลังจากสระปีศาจทะลุระดับเข้าสู่แดนเซียนเป็นอันขาด อย่าเป็นอันขาด!”

บางทีอาจเพราะสำคัญมาก ดังนั้นผู้อาวุโสซู่มั่นถึงได้ย้ำคำว่าอย่าถึงสองครั้ง

แต่ลู่ฝานยังคงเฉย ๆ กระทั่งลมปราณล้วนไม่กระเพื่อมแม้แต่น้อย

ผู้อาวุโซซู่มั่นไม่นานก็หมุนตัวลอยจากไปเช่นกัน เรือนร่างลับหายไปจากขอบฟ้า

ผืนน้ำยังคงมีการหมุนวนของระลอกคลื่น ก้นบึ้งธารน้ำ หยดน้ำสีน้ำแข็งหยดนั้น มาถึงข้างกายลู่ฝานแล้ว หยดน้ำสีน้ำแข็งพลันเปลี่ยนเป็นพลังสีครามพรั่งพรูเข้าสู่ร่างลู่ฝาน

ทันใดนั้น นิ้วมือของลู่ฝานกระดิกเบา ๆ

ลำดับต่อมา ปึง!

ผืนน้ำแตกกระจาย กระแสน้ำไหลหลากพุ่งขึ้นสู่ขอบฟ้า