เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1851

ลู่ฝานมองหลวี่เหวยพูดเกลี้ยกล่อมผู้อาวุโสหลังค่อมอยู่ไกลๆ แล้วพาจางเยว่หานกับอู่คงหลิงเดินเข้ามา

ยกยิ้มมุมปาก สีหน้าลู่ฝานดูคาดหวังเล็กน้อย เขาอยากรู้จริงๆ ว่าเมื่ออู่คงหลิงเห็นเขาจะมีท่าทางยังไง

หัวหน้าสำนักต้วนพูดขึ้นข้างๆ ว่า “คิดไม่ถึงว่าหัวหน้าสำนักเงามืดชอบสาวงามด้วย”

ลู่ฝานพูดโดยไม่หันมามอง “ใครๆ ก็ชอบสาวงามทั้งนั้นแหละ”

หัวหน้าสำนักต้วนชะงักไป จากนั้นหัวเราะเบาๆ ออกมา

อู่คงหลิงกับจางเยว่หานเดินมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเธอเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นคือลู่ฝาน อู่คงหลิงชะงักฝีเท้าพร้อมใบหน้าตกตะลึงทันที

จางเยว่หานเบิกตาโตจนลูกตาแทบหลุดออกมาแล้ว เธออ้าปากหวอเบาๆ

หลวี่เหวยเดินกลับมาข้างลู่ฝานแล้วพูดว่า “หัวหน้าสำนัก ฉันพาคนมาแล้ว แต่ฉันคิดว่าไปแย่งคนมาจากคนอื่นต้องชดเชยอะไรสักหน่อย หัวหน้าสำนักคิดว่าจะชดเชยให้เขากี่รายชื่อ”

ลู่ฝานตอบเสียงเบา “นายคิดว่าไงล่ะ”

หลวี่เหวยตอบว่า “ไม่ให้สักคน”

ลู่ฝานพยักหน้าหัวเราะ

มองอู่คงหลิงกับจางเยว่หานที่ยังอึ้งอยู่ตรงนั้น เขากระดิกนิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “เข้ามาสิ ฉันไม่กินพวกเธอหรอก!”

อู่คงหลิงระงับอารมณ์ตกใจของตัวเองไว้ สูดหายใจลึกแล้วเดินเข้าไปหาลู่ฝานพร้อมรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า

จางเยว่หานรู้สึกว่ามือกำลังสั่น เธออยากหันหลังวิ่งหนีไปเดี๋ยวนี้เลย

แต่ผู้ฝึกชั่วร้ายชุดดำที่อยู่รอบๆ กำลังจ้องเธอเขม็ง เธอจะหนีไปไหนได้ล่ะ

ใบหน้าจางเยว่หานเริ่มบิดเบี้ยวเหมือนโดนคนเหยียบหน้าอย่างแรง

เดินเซๆ เข้าไปหาลู่ฝาน!

ทั้งสองมาถึงตรงหน้าลู่ฝาน อู่คงหลิงกำลังจะเอ่ยปากพูด ทว่าลู่ฝานยกมือขึ้นห้ามแล้วพูดว่า “ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันเกลียดคำพูดไร้สาระที่สุด จำไว้ว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เมื่อมาถึงในสำนักฉัน ถ้าฉันไม่ให้พวกเธอพูด พวกเธอห้ามพูดแม้แต่คำเดียว เข้าใจไหม”

อู่คงหลิงอมยิ้มพยักหน้า แต่แววตาขบขันกำลังพูดว่า “โอ้ แสดงเก่งมาก!”

ลู่ฝานทำเป็นไม่เห็นสายตาของอู่คงหลิง แล้วหันไปมองจางเยว่หาน

ผู้หญิงที่เคยพัวพันกับเขาคนนี้ ตอนนี้ยังสวยเหมือนเดิม แต่บนตัวกลับมีความชั่วร้ายเต็มไปหมด

เสื้อผ้าบางบนตัว ผมเผ้ายุ่งเหยิง อะไรที่ควรโผล่หรือไม่ควรโผล่ออกมาก็โผล่ออกมาหมด

พลานุภาพกับวิทยายุทธดูไม่เลว ลู่ฝานไม่เข้าใจจริงๆ เขาจำได้ว่าเมื่อไม่กี่ปีก่อน ตอนจางเยว่หานโดนไล่ออกจากสถาบันสอนวิชาบู๊ เธอโดนทำลายวิทยายุทธนิ

แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนสบายดีมาก

อย่าบอกนะว่าเธอไม่แคร์เรื่องที่ตันเถียนโดนทำลาย

จางเยว่หานเห็นลู่ฝานจ้องตัวเอง จึงแค่นยิ้มออกมาบนใบหน้า

ลู่ฝานละสายตาแล้วสะบัดมือไปด้านหลัง

อู่คงหลิงกับจางเยว่หานไปยืนด้านหลังลู่ฝานอย่างรู้งาน

หัวหน้าสำนักต้วนที่อยู่ข้างๆ เห็นการกระทำของลู่ฝาน จึงพูดอย่างตกใจเล็กน้อย “หัวหน้าสำนักเงามืดไม่ให้พวกเธอมอบความจงรักภักดีเหรอ”

ลู่ฝานตอบกลับอย่างราบเรียบ “ก็แค่พิธีเท่านั้น ทำหรือไม่ทำก็เหมือนกัน!”

หัวหน้าสำนักต้วนส่ายหน้าพูดว่า “พูดแบบนั้นไม่ได้นะ หัวหน้าสำนักเงามืด พิธีบางอย่างสำคัญมากนะ”