เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1850

“แดนตะวันออก ประเทศอู่อาน สำนักวิญญาณม่วง อู่คงหลิง อือ ผู้หญิงคนนี้ ฉันเอาแล้ว ยังมีลูกศิษย์หญิงของเธอด้วย ฉันก็เอาด้วย!”

ชายชราที่มีใบหน้าซีดเซียว ท่าทางอนาถ หลังโก่ง ไว้หนวดคางแพะชี้ไปที่กระจกจำภาพแล้วพูดขึ้นมา

ข้างๆ ชายอ้วนอีกคนหนึ่งหันหน้ามองแวบหนึ่ง และอุทานว่า: “หัวหน้าสำนักซ่ง สายตาดีมาก สาวสวยสองคนนี้ หาได้ยาก ให้ฉันดีกว่า ฉันเอาโควตาสิบชื่อแลกกับนาย!”

หัวหน้าสำนักซ่งยิ้มชั่วร้ายที่มุมปาก ลูบหนวดคางแพะของตัวเองแล้วพูดว่า: “ไม่แลก ยากที่จะได้คนสวย เก็บไว้เป็นร่างหลอมข้างกายก็พอ เรื่องเลือกคนแบบนี้ ก็เหมือนกับซื้อของ มาก่อนได้ก่อน หัวหน้าสำนักจู ขอโทษด้วย!”

จากนั้น หัวหน้าสำนักซ่งสะบัดมือ

ผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายในชุดดำก็บินอยู่เหนือหัวของอู่คงหลิง และพูดเสียงดังว่า: “เธอ และเธอ ตามฉันมา!”

สีหน้าของอู่คงหลิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย การแสดงออกแฝงไปด้วยความตื่นเต้น และความคาดหวังเล็กน้อย และบินตามผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายคนนี้ขึ้นไป

จางเยว่หานบินไม่ขึ้น ทำได้แต่รีบเดินออกจากฝูงชน

แต่ในขณะนี้ จู่ๆลู่ฝานก็เงยหน้าขึ้นมองเห็นร่างของพวกเธอ และขมวดคิ้วทันที

“เดี๋ยวก่อน นั่นคือ…….”

ลู่ฝานดูคุ้นเคย และในไม่ช้าก็จำร่างของอู่คงหลิงได้

ถ้าหากอู่คงหลิงยังอยู่ในฝูงชน ไม่ออกมา ลู่ฝานก็อาจมองไม่เห็นเธอ แต่ตอนนี้เธอบินออกมา ลู่ฝานก็เห็นเธออย่างชัดเจนในทันที

สีหน้าแฝงไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ลู่ฝานรีบเปิดหาในกระจกภาพจำ

ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นการแนะนำอู่คงหลิงกับจางเยว่หาน

“เธอจริงด้วย! และจางเยว่หานด้วยเหรอ? เธอมาได้ยังไง!”

การแสดงออกมาของลู่ฝานประหลาดใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ลู่ฝานก็ตั้งสติได้ในทันที และชี้ไปทางอู่คงหลิงว่า: “พาอู่คงหลิงกับจางเยว่หานสองคนนี้มาให้ฉัน!”

หลวี่เหวยที่อยู่ข้างๆพูดว่า: “หัวหน้าสำนัก สองคนนี้ถูก…….”

ลู่ฝานมองดูดวงตาของหลวี่เหวยว่า: “ฉันบอกว่า พาสองคนนี้มาให้ฉัน!”

ความอาฆาตที่รุนแรงทำให้หลวี่เหวยกลืนคำพูดที่เหลือกลับเข้าไป และเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ข้างๆ หัวหน้าสำนักต้วนรู้สึกได้ถึงความอาฆาตแค้นของลู่ฝาน สายตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย สีหน้าค่อนข้างจริงจัง

และในเวลานี้ อู่คงหลิงกับจางเยว่หานมาถึงตรงหน้าของหัวหน้าสำนักซ่งแล้ว

เมื่อเห็นคนจริง ใบหน้าของหัวหน้าสำนักซ่งก็มีเลือดฝาดขึ้นเล็กน้อย

ตาแก่คู่หนึ่งเปล่งแสงที่รุนแรง และท่าทางอยากจะกลืนกินสาวสวยทั้งสองตรงหน้าจริงๆ

ข้างๆ หัวหน้าสำนักจูพูดเสียงดังว่า: “สวยจริงๆ หัวหน้าสำนักซ่ง ชื่อยี่สิบโควตาเป็นยังไง เสียสละให้ฉันคนหนึ่งเถอะ ฉันไม่ต้องการสองคน แค่คนเดียวก็พอ!”

หัวหน้าสำนักซ่งโบกมือพูดว่า: “เป็นไปไม่ได้ ใครอย่าคิดแย่งสาวสวยสองคนนี้ไปจากมือของฉัน”

เมื่อพูดเช่นนี้ หัวหน้าสำนักซ่งชี้ไปที่สองคนพูดว่า: “ฉันคือหัวหน้าสำนักที่ 24 คุกเข่าลง จูบรองเท้าของฉัน แสดงความภักดีของพวกเธอ!”

อู่คงหลิงขมวดคิ้วในทันที และลังเลขึ้นมา

เธอมองดูสายตาที่มุ่งร้ายของหัวหน้าสำนักซ่ง และรู้สึกได้ทันทีว่าตัวเองตกลงไปในซ่องโจร!

ทันใดนั้น บนตัวของหัวหน้าสำนักซ่งก็ปล่อยออร่าที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

พลังที่ท่วมท้นนั้นกดทับอยู่บนตัวของอู่คงหลิงกับจางเยว่หาน

อู่คงหลิงรู้สึกแค่ว่าขาทั้งสองของตัวเองส่งเสียงแกร๊ก แต่เธอกลับฝืนทนไว้ ไม่ได้คุกเข่าลง

ในทางกลับกันจางเยว่หาน ในขณะที่หัวหน้าสำนักซ่งปลดปล่อยพลังออกมา ก็คุกเข่าอยู่บนพื้นในทันที และพูดเสียงว่า: “นานท่านหัวหน้าสำนัก ฉันขอมอบความภักดีต่อท่าน”