เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1853

หลังผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง รถม้าค่อยๆ จอดลงนอกตำหนักองค์ชายใหญ่

ลู่ฝาน อู่คงหลิงและจางเยว่หานค่อยๆ เดินออกมาจากรถม้า

ใบหน้าของลู่ฝานกับอู่คงหลิงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มีเพียงจางเยว่หานที่เดินตามหลังพวกเขาด้วยใบหน้าเคียดแค้น

ตอนนี้มีควันดำอยู่ตรงคอจางเยว่หาน

นั่นคือฤทธิ์ยากร่อนกระดูก ในควันสีดำมีควันสีเขียวอยู่เล็กน้อย นี่คือผลงานชิ้นเอกของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

ใช่ว่าลู่ฝานไม่เชื่อใจยาของอู่คงหลิง แต่คิดว่าพิษของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดีกว่าเล็กน้อย

พลังสองอย่างนี้อยู่ในตัวจางเยว่หาน ลู่ฝานคิดว่าเธอคงไม่กล้าเล่นตุกติกหรอก

อู่คงหลิงเดินตามลู่ฝานเข้ามาในตำหนักองค์ชายใหญ่

คนใช้ในตำหนักรีบคุกเข่าทำความเคารพลู่ฝานทันที

“ยินดีต้อนรับหัวหน้าสำนัก!”

อู่คงหลิงเดินตามหลังลู่ฝาน เธอรู้สึกได้ใจจนตัวเกือบลอย

หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ลู่......อ้อ ไม่ใช่สิ หัวหน้าสำนักเงามืด นายต้องจัดตำแหน่งดีๆ ให้ฉันนะ ฉันอยากโดนคนอื่นเคารพนับถือแบบนี้บ้าง นี่คือความฝันของฉันมานานหลายปีแล้ว!”

ลู่ฝานพูดว่า “เธอคิดได้อย่างถูกต้องแล้ว ต่อไปอย่าคิดผิดพลาดอีก วางใจเถอะ ฉันจัดตำแหน่งดีให้เธอแน่นอน”

จางเยว่หานที่อยู่ข้างหลังได้ยินคำพูดของลู่ฝาน เธอพูดออกมาทันทีว่า “แล้วฉันล่ะหัวหน้าสำนัก”

ลู่ฝานหันมามองจางเยว่หาน แล้วหันไปมองคนใช้แก่ๆ “เธอมานี่ พาเธอไปทำความคุ้นเคยกับที่นี่หน่อย ต่อไปเธอจะทำงานกับพวกเธอ!”

คนใช้ยิ้มประจบแล้วดึงจางเยว่หานไป

ลู่ฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “จำคำฉันไว้ให้ดี ถ้ามีพฤติกรรมหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม เธอจะตายอย่างน่าเวทนา!”

พูดจบ ลู่ฝานไม่อยากมองจางเยว่หานอีก สะบัดมือบอกให้คนใช้พาเธอออกไป

จางเยว่หานไม่กล้าพูดอะไรสักคำ คนที่เพิ่งเฉียดประตูนรกอย่างเธอรู้เป็นอย่างดีว่าล่วงเกินลู่ฝานในตอนนี้ เป็นเรื่องที่โง่สุดขีด

วิธีที่ดีที่สุดคือใช้ให้เธอทำอะไรก็ทำ ห้ามพูดไร้สาระ ห้ามบ่น ห้ามเฉื่อย

จางเยว่หานหายลับไปจากสายตาลู่ฝานอย่างรวดเร็ว

อู่คงหลิงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “นายรู้ใช่ไหมว่าคำพูดของเธอเชื่อไม่ได้ เธอไม่ได้ตั้งท้องลูกของลู่หมิง เดี๋ยวนายเจอลู่หมิงก็รู้เอง พี่น้องกับเมืองลู่บ้านเกิดนาย โดนเธอยำจนเละไม่เป็นท่าแล้ว”

ลู่ฝานพูดว่า “ฉันรู้ แต่ในเมื่อเธอทำให้ลู่หมิงหลงได้ เธอต้องกุมชีวิตของลู่หมิงอยู่แน่ๆ ถ้าฉันฆ่าเธอ อาจฆ่าลู่หมิงตามไปด้วย อีกอย่างเธอต้องการอะไรจากจางเยว่หาน”

อู่คงหลิงพูดว่า “นายพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “มาว่าฉันแกล้งโง่ เธอก็แกล้งโง่เก่งเหมือนกันนะ ถ้าบนตัวจางเยว่หานไม่มีอะไรที่เธอต้องการ เธอคงฆ่าจางเยว่หานไปนานแล้ว อย่าคิดว่าฉันดูไม่ออกว่าเธออยากฆ่าจางเยว่หาน ตอนฉันบอกว่าจะฆ่าจางเยว่หาน พลังบนฝ่ามือเธอรุนแรงขึ้น แสดงว่าจางเยว่หานยังมีประโยชน์กับเธอ แต่ต่อจากนั้นเธอให้จางเยว่หานกินยาพิษอย่างไม่ลังเล แสดงว่าเธอไม่สนใจความเป็นตายของจางเยว่หานเท่าไรนัก”

อู่คงหลิงพูดว่า “เอาล่ะ นายเดาถูก จากที่ฉันสืบมา ผู้หญิงคนนี้เคยโดนสถาบันสอนวิชาบู๊ทำลายตันเถียนแล้วไล่ออกมา แต่ไม่นานเธอกลับฝึกฝนพลังกลับมาใหม่ได้ แสดงว่าในมือเธอต้องมีความลับใหญ่ ถ้าไม่ใช่วิชาวิเศษ ก็คงเป็นของวิเศษ ฉันสนใจมาก”