เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1869

ใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ สายตาแหลมคม

ตอนพูดประโยคนี้ คุณชายเฟิงเทียนปล่อยพลานุภาพที่อธิบายไม่ถูกออกมาบนตัว

เมื่อโดนตัวลู่ฝาน ทำให้เขาหายใจอย่างลำบาก

ลู่ฝานเพิ่งเคยเจอพลานุภาพแบบนี้ครั้งแรก เขารู้สึกว่านี่มันเกินขอบเขตของพลานุภาพแล้ว

เหมือนฟ้าดินปกคลุมเขาไว้

ตอนนี้ลู่ฝานรู้สึกเหมือนจะมีภาพลวงตาว่าไม่สามารถสัมผัสพลังฟ้าดิน และเต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งฟ้าดินได้อีกต่อไป

ราวกับความมืดมิดมากมายจู่โจมมาจากรอบๆ มัดเขาเอาไว้แน่น

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ มองคุณชายเฟิงเทียนแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้ลงมือกับคนอื่นตามใจชอบ”

คุณชายเฟิงเทียนเก็บพลานุภาพทั้งตัว ลู่ฝานรู้สึกว่าทุกอย่างกลับสู่ปกติ แม้แต่ท้องฟ้ายังสว่างขึ้นไม่น้อย

คุณชายเฟิงเทียนพยักหน้า “งั้นน่าเสียดายจริงๆ ถ้านายลงมือใส่ฉันทันที วันนี้คงมีเรื่องสนุกเพิ่มขึ้นอีกเรื่อง”

ลู่ฝานยิ้มบางๆ กวักมือเรียกเถ้าแก่ที่อยู่ข้างๆ “เอาชามา!”

เถ้าแก่รีบเอาชาชามใหญ่มาให้ลู่ฝาน ชาชามนี้ไม่ได้ใหญ่ธรรมดาๆ คิดว่าลงไปแช่ในนี้ได้สบายๆ

คุณชายเฟิงเทียนมองท่าทางสุขุมของลู่ฝาน เขายิ้มกว้างขึ้นอีก

ยื่นมือไปหยิบเมล็ดแตงโมข้างๆ คุณชายเฟิงเทียนวางเท้าลงบนโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ “เงามืดใช่ไหม ฉันจำชื่อนายได้ นายเป็นคนที่น่าสนใจ ส่วนฉันชอบคนที่น่าสนใจ เดิมทีฉันไม่อยากเจอนายเร็วขนาดนี้หรอก พูดตามตรงว่านายยังไม่มีคุณสมบัติมากพอ แต่คนรักของนายทำให้ฉันเปลี่ยนใจ คนที่เพิ่งนั่งรถม้าออกไปเมื่อกี้น่ะ”

แววตาลู่ฝานเคร่งขรึมทันที เขามองคุณชายเฟิงเทียนแล้วพูดว่า “ถ้านายสนใจเธอ ฉันขอเตือนให้นายล้มเลิกความคิดนี้ซะ ไม่งั้น......”

คุณชายเฟิงเทียนยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่งั้นจะเหมือนไอ้โง่องค์ชายสี่ ที่ตายคามือนายเมื่อกี้ใช่ไหม นายไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอก เรื่องแบบนี้เดาได้อยู่แล้ว ฉันสงสัยมากว่านายเป็นผู้ฝึกชั่วร้าย ทำไมถึงมีเพื่อนที่ดูเป็นคนดีเยอะขนาดนั้น นายเป็นสายลับหรือเปล่า”

คุณชายเฟิงเทียนพูดคำว่าสายลับออกมาเบาๆ ลู่ฝานใจเต้นแรงทันที

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “นายเคยเจอสายลับแบบฉันไหมล่ะ”

คุณชายเฟิงเทียนเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “พูดได้ดี ถ้านายเป็นสายลับ คงไม่โอ้อวดแบบนี้หรอก สายลับต้องทำตัวเงียบๆ คนที่สร้างเรื่องทุก 2-3 วันแบบนาย ถ้าเป็นสายลับคงล้มเหลวมาก นายรู้หรือเปล่าว่าเรื่องที่นายซัดพวกหัวหน้าสำนักครั้งที่แล้ว ฉันเป็นคนปิดข่าวเองนะ ฉันชอบคนแบบนาย อืม.....พูดยังไงดีล่ะ วัยรุ่นเลือดร้อน! ตอบแทนบุญคุณความแค้นอย่างรวดเร็ว จะฆ่าก็ฆ่าเลย นี่แหละลูกผู้ชาย”

ลู่ฝานแอบโล่งใจ

ขณะนั้นคุณชายเฟิงเทียนพ่นเปลือกเมล็ดแตงโมออกมา “แต่ฉันรู้สึกตลอดเลยว่าถ้าคนแบบนี้เป็นสายลับ มันจะเป็นเรื่องที่น่าสนใจสุดๆ ไปเลยไม่ใช่เหรอ”

ลู่ฝานมองคุณชายเฟิงเทียน ไม่พูดอะไรสักคำ

สายตาดูเหมือนเยาะเย้ย แต่มีความหวาดกลัวแฝงอยู่ด้านใน

เขากำลังจะพูด จู่ๆ คุณชายเฟิงเทียนยื่นนิ้วหนึ่งนิ้วมาทางลู่ฝาน

แตะลงเบาๆ ทันใดนั้นลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่โดนผนึกทั้งตัว ไม่สามารถขยับตัวได้ พูดอะไรไม่ออกสักคำ!

คุณชายเฟิงเทียนมองลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม “วันนี้ออกมาเดินเล่นข้างนอก คิดไม่ถึงว่าจะเจอนายกับคนรักของนาย คนน่าสนใจตั้งสองคน เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ เงามืด ไม่ว่านายเชื่อหรือไม่ พละกำลังของนายตอนนี้ อันที่จริงอยู่ต่อหน้าฉันไม่ต่างจากแมลงเท่าไร แค่ฉันบีบนายก็ตายทันที ดังนั้นพยายามทำตัวให้น่าสนใจอีกหน่อย ทำให้ฉันฆ่านายไม่ลง ทำลายนายไม่ลง ตั้งใจเป็นแมลงที่น่าสนใจ คือปัญหาเร่งด่วนของนายในตอนนี้”

พูดจบ คุณชายเฟิงเทียนตบไหล่ลู่ฝานเบาๆ สองครั้ง

จู่ๆ คุณชายเฟิงเทียนสะบัดมือ ชายวัยกลางคนที่ต้มชาอยู่ด้านข้างหัวขาดทันที

คุณชายเฟิงเทียนยิ้มแล้วพูดว่า “ชาไม่อร่อยเลย ถึงเป็นร้านข้างทางก็ไม่ควรเป็นแบบนี้ แค่กๆ!”

ลู่ฝานชะงักไปทั้งตัว ใช้พลังแห่งโลกในตัวทำลายการพันธนาการในร่างกาย

เขาทนฟังเฟิงเทียนพล่ามต่อไปไม่ได้แล้ว ฆ่าคนต่อหน้าเขา ไอ้หมอนี่ต้องเป็นพวกคลั่งในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้ายแน่ๆ

หยิบกระบี่หนักไร้คมของตัวเองขึ้นมา ลู่ฝานฟันกระบี่ไปทางคอของคุณชายเฟิงเทียน

แต่ขณะนั้นตัวของคุณชายเฟิงเทียนหายไปเหมือนภาพลวงตา

จู่ๆ ลู่ฝานตัวสั่นครู่หนึ่ง ทุกอย่างรอบตัวเปลี่ยนไป