เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1877

หลังจากถอยหลังไปหลายก้าว สีหน้าของลู่ฝานก็แดงก่ำอย่างฉับพลัน และใต้ขาก็เซไปสองสามก้าว

เขาเพิ่งจะปลดปล่อยท่วงท่ากระบี่ออกมาไม่เพียงแต่แตกเป็นเสี่ยงๆ แม้แต่ปราณชี่ของตัวเขาเองก็โดนดูดไปทั้งหมด

วินาทีนี้ ล่วนซินที่อยู่ตรงหน้า ก็เหมือนหลุมดำในอากาศเวิ้งว้างที่น่ากลัว กลืนกินทุกอย่างลงไป

ยกกระบี่หนักขึ้นมาตรงหน้า ลู่ฝานกำลังคิดว่าล่วนซินจะถือโอกาสที่ได้เปรียบไล่โจมตี

คาดไม่ถึงว่าล่วนซินจะไม่ได้ขยับเขยื้อนอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้น พลังฟ้าดินโดยรอบ ก็แปลกประหลาดเช่นกันในขณะนี้

บนท้องฟ้า แถบแสงที่ไม่เด่นเริ่มรวมตัวกัน

เมื่อล่วนซินเห็นสิ่งเหล่านี้ ก็หดตัวกลับเข้าไปในไข่มุกทันที

บนมุกวิญญาณดับมอด ปรากฏใบหน้าของล่วนซิน และในขณะเดียวกันก็พูดด้วยเสียงทุ้มว่า: “วันนี้จะปล่อยนายไปครั้งหนึ่ง ไอ้โง่คิดดีๆเถอะ ร่วมมือกันจะได้ประโยชน์ทั้งคู่ แตกแยกกันจะย่อยยับกันทั้งคู่ ไม่มีความช่วยเหลือของฉัน นายจะไม่ได้รับวิถีวิญญาณดับมอดเลยสักนิด นี่เป็นสิ่งที่นายอยากได้เหรอ?”

เปรี้ยง!

มีฟ้าร้องดังสนั่นหวั่นไหว

สายฟ้าผ่าผ่านขอบฟ้า ราวกับมีดที่ทะลุผ่านท้องฟ้าในชั่วพริบตา

เสียงของล่วนซินก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที เธอเหมือนกับผีน้อยที่กลัวฟ้าร้อง

ทันทีที่ได้ยินเสียงฟ้าร้องก็หดตัวในทันที

เมื่อลู่ฝานเห็นฉากนี้ ก็ฟันกระบี่ออกมาอีกครั้งด้วยความไม่เชื่อ!

พลังของทั่วร่างกายรวมตัวอยู่ที่จุดหนึ่ง เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหดกลับในทันที

“กระบี่แห่งฟ้าดิน!”

เสียงอู้อี้ กระบี่หนักไร้คมฟันอย่างแม่นยำไปบนมุกวิญญาณดับมอด

พื้นดินใต้เท้าของลู่ฝานพังทลายลงอย่างรวดเร็ว แม้แต่ค่ายกลที่ไอ้เก้าสร้างออกมาได้อย่างยากลำบาก ก็เกือบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

ยังดีที่ไอ้เก้าตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว และรีบเก็บค่ายกล

มุกวิญญาณดับมอดเสียงดังตกกระแทกพื้นอย่างแรง และหลุมลึกขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น

แต่ว่า เรื่องราวที่ทำให้ลู่ฝานคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น

ด้วยกระบี่ดังกล่าว ยังคงไม่สามารถตัดผ่านมุกวิญญาณดับมอดได้ และพลังของเขา ก็ถูกดูดกลืนโดยมุกวิญญาณดับมอดทั้งหมด

ถึงขนาดไม่แผ่กระจายออกมาเลยสักนิด!

ผลลัพธ์แบบนี้ เหมือนกับมุกเวิ้งว้างจริงๆ

เป็นไปได้ไหมว่า ล่วนซินได้เปลี่ยนมุกวิญญาณดับมอดให้กลายเป็นสิ่งที่คล้ายกับมุกเวิ้งว้างแล้ว

ลู่ฝานแอบกัดฟัน เก็บกระบี่หนักไร้คมของตัวเองกลับมา

มองลงไปที่มุกวิญญาณดับมอดบนพื้นอย่างระมัดระวัง ไม่นึกเลยว่าด้านบนจะไม่มีแม้แต่รอยสีขาวเหลืออยู่

“น่ารังเกียจ!”

ลู่ฝานแอบด่า

มุกวิญญาณดับมอดนี้แข็งแกร่งเกินไปจริงๆ แข็งแกร่งไม่ค่อยเหมือนกับมุกเต๋า แต่เหมือนกับอาวุธวิเศษหุ้นตุ้นในตำนานมากกว่า

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็โผล่ขึ้นมาในเวลานี้ มองดูลู่ฝานหยิบไข่มุกมาอย่างเบามือ

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรอุทานว่า: “ช่างเป็นไข่มุกที่แข็งแกร่งมาก เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันไม่รู้ว่าควรบอกว่าท่านเก็บสมบัติได้ หรือว่าประสบปัญหาใหญ่ ไข่มุกนี้ ไม่ใช่มุกเต๋าธรรมดาอย่างแน่นอน ถึงขนาดไม่ใช่มุกเต๋าใหญ่ด้วยซ้ำ ต่อให้ผู้แข็งแกร่งที่สุด ก็ไม่สามารถกลั่นมุกเต๋าที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้ เว้นแต่ว่า พวกเขาจะใช้พลังหุ้นตุ้น”

ลู่ฝานถือไข่มุกไว้ พยายามใส่ปราณชี่เข้าไปข้างใน

ครั้งนี้ เขาไม่สามารถใส่ปราณชี่ดวงหนึ่งเข้าไปได้

ราวกับล่วนซินภายใน ได้ปิดกั้นพลังทั้งหมดไม่ให้เข้ามา

ลู่ฝานขมวดคิ้ว และพูดว่า: “ผนึกมันไว้ก่อน ไอ้เก้า กำราบมัน ฉันไม่สนว่านายจะใช้วิธีการใด กำราบมันไว้ก่อน อย่าปล่อยให้ล่วนซินข้างในนี้ออกมาสร้างปัญหาเด็ดขาด!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า: “รับทราบ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันจะเริ่มวางค่ายกลสีขาวขนาดใหญ่ให้กับมันเดี๋ยวนี้ ต่อให้หล่อนจะเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดอย่างแท้จริง และเป็นสิ่งมีชีวิตเข้าสู่แดนสูงส่งและลึกลับแล้ว ฉันก็รับประกันได้ว่าหล่อนจะถูกผนึกไว้ไม่ออกมา”