เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1887

รถม้าผลึกน้ำแข็งเคลื่อนตัวไปกลางอากาศ ระดับความเร็วไม่เร็ว ลู่ฝานแค่เดินก็ตามรถม้าได้สบายๆ

บนท้องฟ้าแออัดมาก ถ้าไม่มาประเทศฉิงเทียน คงไม่รู้จักความหมายของคำว่า “ท้องฟ้าติดขัด”

ฝูงนกและสัตว์ร้ายส่งเสียงร้องดัง แสดงออกว่าไม่พอใจรถม้าหรือไม่ก็เรือที่อยู่ด้านหน้า

ยิ่งสัตว์อสูรตัวเล็กๆ ยิ่งซวย มองสัตว์อสูรตัวยักษ์ใหญ่ทั้งหน้าทั้งหลัง แค่สยายปีกก็ปกคลุมท้องฟ้าได้ บังสายตาคนที่อยู่ด้านหลังจนไม่เห็นอะไรเลย

นี่สินะที่เรียกว่าคนตีกับคน สัตว์เบียดกับสัตว์ สัตว์อสูรข้างหน้าปล่อยตดออกมา สัตว์อสูรด้านหลังทำได้แค่ทน

ถ้าสัตว์อสูรแข็งแกร่งเจอกับสัตว์อสูรอ่อนแอยังพอได้หน่อย เพราะระดับของสัตว์อสูรเข้มงวด เข้มงวดกว่าคนมาก ดังนั้นถึงสัตว์อสูรอ่อนแอเจอลมตด ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก

แน่นอนว่าถ้าสัตว์อสูรอ่อนแออยู่ด้านหน้า สัตว์อสูรแข็งแกร่งอยู่ด้านหลัง สัตว์อสูรอ่อนแอไม่กล้าขยับมากเท่าไร

แต่ถ้าสัตว์อสูรสองตัวที่พละกำลังพอๆ กันเบียดเสียดอยู่ด้วยกัน นี่สิคือเรื่องใหญ่

ตอนสัตว์อสูรพวกนี้อยู่ประเทศตัวเอง ตัวไหนไม่เป็นที่น่าเกรงขามของฝ่ายตรงข้ามบ้างล่ะ มียอดเขา มีถิ่นของตัวเอง แม้แต่ถ้ำก็ยังมี

ปกติถ้าคนไหนไม่ดูตาม้าตาเรือ เข้าใกล้ยอดเขาของมัน จะโดนฆ่าอย่างโหดเหี้ยม ตอนนี้แม้แต่เกล็ดมังกรก็กำลังจะถูกเช็ดออกแล้ว!!

อภัยให้ไม่ได้ สัตว์อสูรจำนวนไม่น้อย ไม่สนใจเสียงเรียกของเจ้านาย โจมตีใส่พวกเดียวกันที่เบียดมาทางข้าง

ทั้งท้องฟ้าเต็มไปด้วยร่องรอยความวุ่นวายของสัตว์อสูร โชคดีที่ผู้แข็งแกร่งที่เป็นมนุษย์ห้ามอยู่ข้างๆ ตลอด ไม่งั้นคงสู้กันไม่วางมือแน่นอน

ตอนนี้คนของหอฝึกสัตว์ที่อยู่บนท้องฟ้า เริ่มขายอาหารสำหรับสัตว์อสูรหลากหลายชนิด

แต่ละคนตะโกนว่า “อาหารที่ทำให้สัตว์อสูรสงบได้ หอฝึกสัตว์ขายให้เป็นพิเศษ ถ้าต้องการรีบตะโกนเลย!”

ดูก็รู้ว่าหอฝึกสัตว์มีประสบการณ์กับเรื่องนี้มาก แล้วก็เตรียมตัวมาล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นจึงได้เงินเป็นกอบเป็นกำ

ทั้งใต้หล้านี้ คงมีเพียงประเทศฉิงเทียนที่มีความอลังการแบบนี้

ถ้าเป็นที่อื่น ไม่ต้องพูดเรื่องอื่น แค่สัตว์อสูรแข็งแกร่งรวมตัวกันเยอะขนาดนี้ยังเป็นไปไม่ได้เลย

ด้วยเหตุนี้คนจำนวนมากเอากระจกจำภาพออกมาบันทึกภาพไว้ สามารถเอากลับไปขายได้

ถือเป็นโชคดีที่เป็นแบบนี้ ลู่ฝานสามารถสะกดรอยตามได้ง่ายมาก

รถม้าผนึกน้ำแข็งของธิดาเทพเคลื่อนตัวช้ามาก ถึงขั้นที่ลู่ฝานสามารถเดินดูของตามร้านค้าบนถนนได้

ขณะกำลังเดินอยู่ จู่ๆ มีเสียงดังขึ้นข้างหลัง

“หัวหน้าสำนัก!”

ลู่ฝานหันไปมอง เห็นหนานกงสิงวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา

ลู่ฝานมองหนานกงสิงแล้วหัวเราะ “ทำไมถึงรีบร้อนขนาดนี้ล่ะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก”

หนานกงสิงรีบเดินเข้ามา ด้านหลังเขามีผู้ฝึกชั่วร้ายตามมาอีก 2-3 คน

หนานกงสิงสะบัดมือบอกให้ผู้ฝึกชั่วร้ายกันคนรอบๆ คนตัวใหญ่ท่าทางดุดันพวกนี้ทำให้ทุกคนตกใจไม่น้อย ทำให้พวกเขาเว้นที่ให้อย่างว่าง่าย

กลุ่มคนพูดคุยกันว่า “จะทำอะไรกันเนี่ย สู้กลางถนนเหรอ”