เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1888

หลังผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ในที่สุดรถม้าผลึกน้ำแข็งเหาะออกมาจากท้องฟ้าแน่นขนัดแล้ว

ลู่ฝานแปลงโฉมใบหน้า ตามเธอไปเงียบๆ

สถานที่ที่มีคนพลุกพล่านลงมือยากจริง ลู่ฝานรอให้เธอเหาะไปถึงที่ที่มีคนน้อย

หรือไม่ก็กลับไปที่ห้องแล้วเขาค่อยลงมือ

แต่หลังจากตามอยู่สักพัก ลู่ฝานเห็นว่ารถม้าผลึกน้ำแข็งมีท่าทางเหมือนจะเลี้ยวกลับ

ลู่ฝานแอบรู้สึกว่ามีดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองเขาจากในรถม้าผนึกน้ำแข็ง

เหมือนธิดาเทพเห็นเขาแล้ว!

ยิ้มบางๆ เหมือนธิดาเทพมีความรู้ด้านสะกดรอยตาม!

แต่ลู่ฝานไม่แคร์ โดนจับได้แล้วยังไง

ระยะแบบนี้ ถึงธิดาเทพใช้แรงทั้งหมดหลบหนี เขาก็ตามทันอยู่ดี

ลู่ฝานแอบปรับปราณชี่ของตัวเองให้เรียบร้อย

แต่เหมือนธิดาเทพไม่มีท่าทีว่าจะหนีไปอย่างรวดเร็ว

จู่ๆ รถม้าเลี้ยวแล้วเหาะไปทางอื่น

ลู่ฝานเดินเร็วขึ้น ตามรถม้าของธิดาเทพไป

ทันใดนั้น รถม้าลงมาจอดในถนนเล็กๆ แห่งหนึ่ง

อาจเป็นเพราะถนนแห่งนี้ไม่กว้าง ไม่มีการต่อสู้เกิดขึ้นที่นี่ ทำให้ดูเงียบสงบมาก

รถม้าของธิดาเทพหยุดลงบนถนน นักบู๊ชุดขาวถืออาวุธเดินออกมาจากรถม้า

สีหน้าพวกเขาดูจริงจัง ความอาฆาตพลุ่งพล่าน

ในเวลาเดียวกัน พวกเขาโยนมุกลงบนพื้น

ค่ายกลโปร่งแสงปรากฏขึ้นครึ่งถนนทันที

ธิดาเทพค่อยๆ เดินออกมาจากรถม้า

มองรอบๆ ด้วยสายตาเย็นชา ธิดาเทพพูดเสียงกังวาน “ออกมาเถอะสหาย สะกดรอยตามคนอื่นไม่ใช่เรื่องสนุกหรอก!”

ลู่ฝานได้ยินคำพูดของธิดาเทพจากไกลๆ

เดินออกมาจากมุมด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม

ลู่ฝานรู้สึกว่าสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขาทันที

เหมือนปลายเข็ม เหมือนคมมีด นัยน์ตาเต็มไปด้วยความแหลมคม

ธิดาเทพเพ่งมองมาทางลู่ฝาน อาจเป็นเพราะใบหน้านี้ของลู่ฝานธรรมดาเกินไป ทำให้เธอจำไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงขมวดคิ้วแน่น

“นายเป็นใคร ทำไมต้องสะกดรอยตามฉัน!”

ธิดาเทพพูดเสียงดังแล้วขยับนิ้วเบาๆ เหมือนกำลังออกคำสั่งบอกให้นักบู๊ข้างๆ เตรียมลงมือตลอดเวลา

ลู่ฝานก้าวเข้ามาพูดว่า “หานเยียน ธิดาเทพแห่งประเทศเป่ยเสิน จำฉันไม่ได้เหรอ”

ธิดาเทพจ้องใบหน้าที่ผ่านการแปลงโฉมของลู่ฝาน “ขอโทษด้วย ฉันเจอคนมามากมาย คนหน้าตาธรรมดาแบบนาย ฉันจำไม่ได้จริงๆ นายช่วยเตือนความจำฉันหน่อยได้ไหม”

ลู่ฝานเดินมาข้างหน้าพลางพูดว่า “ได้ ฉันคือคนที่เคยโดนเธอหลอก แล้วก็โดนเธอหลอกอีก แต่ยังมีชีวิตอยู่ต่อได้ เคยเดินทางในอากาศเวิ้งว้างกับเธอ เคยชมวิวประเทศกับเธอ เดิมทีฉันนึกว่าเธอเป็นธิดาเทพที่หยิ่งผยอง บริสุทธิ์สูงส่ง มีคุณธรรมสูงส่ง แต่เธอกลับทำร้ายคนอื่นแล้วชิงสมบัติ เป็นเรื่องที่ไร้ยางอายสุดๆ เธอเป็นคนเห็นแก่ตัว คุณธรรมยังเทียบกับผู้ฝึกชั่วร้ายกระจอกๆ ไม่ได้เลย แม้เธอถูกเรียกว่าธิดาเทพ แต่แท้จริงแล้วทำแต่เรื่องที่ผู้ฝึกชั่วร้ายทำ หน้าตาสะสวย จิตใจอัปลักษณ์ ฉันบรรยายแบบนี้ เธอจำฉันได้หรือยังล่ะ”

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปากเบาๆ แต่นัยน์ตากลับมีความดุดัน

เขาจงใจใช้คำพูดถากถางธิดาเทพ ความตกตะลึงปรากฏบนใบหน้าธิดาเทพทันที

เธอชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายคือ......นายคือ......”

ตอนนี้ลู่ฝานอยู่ห่างจากรถม้าผลึกน้ำแข็งเพียงร้อยก้าวเท่านั้น ค่อยๆ หุบยิ้มแล้วพูดว่า “ว่ายังไง ยังจำไม่ได้เหรอ งั้นฉันจะเตือนความจำเธออีกนิดละกัน ประเทศหลิง หม้อสือฟาง คนใช้ของเธอที่ตายไป!”

สีหน้าธิดาเทพแปรเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม พลังปราณแข็งแกร่งพุ่งขึ้นบนตัว

ผมปลิวสะบัดขึ้นมาเอง

ชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “ฆ่า ฆ่าเขาซะ!”

เมื่อได้ยิน นักบู๊ชุดขาวที่อยู่ข้างรถม้าพุ่งไปหาลู่ฝานทันที

พลังปราณพลุ่งพล่าน เศษหินดินทรายด้านล่างกระจายไปรอบๆ เสียงมิติแตกร้าวดังขึ้นไม่หยุด

ลู่ฝานมองนักบู๊ชุดขาวที่พุ่งเข้ามา เขาพลิกฝ่ามือ กระบี่หนักไร้คมปรากฏขึ้นในมือ

“กระบี่มังกรเพลิงคำราม!”

พรึ่บ!

มังกรเพลิงปรากฏออกมา เคลื่อนตัวพาดผ่านข้างตัวนักบู๊ชุดขาวด้วยความเร็วสูงสุด