เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1896

โจมตีวิญญาณออกมา เหมือนสายลมเบาๆ พัดปะทะหน้า ราวกับน้ำแข็งเย็นถึงกระดูก

ถังฮุยยังไม่ทันตั้งตัว รู้สึกว่าพลังเย็นยะเยือกพุ่งเข้ามาในตัว

เกราะไม่สามารถป้องกันพลังนี้ได้ มุกเต๋าก็ไม่สามารถดูดกลืนได้

เส้นลมปราณและกระดูก รวมถึงพลังปราณของเขา ไม่สามารถป้องกันได้เลย

พลังพุ่งเข้ามาในจิตญาณของเขา ฟาดฟันในหัวสมองของเขา โจมตีวิญญาณของเขา

หลังจากนั้นพลังบ้าคลั่ง เริ่มระเบิดจากหัวสมองลงมาด้านล่าง

ไหลไปตามเลือดและหลอดเลือด พุ่งเข้ามาทั่วร่างกายเขา

แสงบนตัวถังฮุยมืดลงทันที สั่นไปทั้งตัว มีเลือดทะลักออกมาจากปากและจมูก

คนด้านนอกม่านแสงพากันตกตะลึง

นี่มันเกิดอะไรขึ้น

ไม่มีใครเห็นว่าลู่ฝานใช้กระบวนท่าอะไร

รู้แค่ว่าเหมือนผ้าคลุมด้านหลังถังฮุยโดนลมพัดครู่หนึ่ง จากนั้นถังฮุยก็เริ่มมีเลือดไหลออกมา

ชายวัยกลางคนหน้าตามอมแมมที่นั่งดูอยู่ข้างๆ ตลอด ตอนนี้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

เหมือนเหตุการณ์ไม่เหมือนกับที่เขาจินตนาการไว้

ถังฮุยเช็ดเลือดบนหน้า รีบเอาดาบใหญ่มากันไว้ด้านหน้า

ถอยไปด้านหลังหลายก้าว เว้นระยะห่างกับลู่ฝาน

“นี่มันวิชาอะไรกัน”

ถังฮุยถามขึ้น

เป็นผู้โดดเด่นของสำนักเงินปาฟาง เขาไม่กล้าพูดว่ารอบรู้วิชาทุกอย่างในใต้หล้า แต่โดยส่วนใหญ่ก็เคยเห็นมาหมดแล้ว

แต่เคล็ดวิชาบู๊ที่ลู่ฝานใช้วันนี้ ทำให้เขาต้านทานไม่ได้จริงๆ

เขาเพิ่งเคยเจอเคล็ดวิชาบู๊ประหลาดแบบนี้ครั้งแรก เขาสงสัยว่านี่คือเคล็ดวิชาบู๊ของผู้ฝึกชั่วร้ายหรือเปล่า แค่อีกฝ่ายไม่ได้ปล่อยออร่าปีศาจออกมาเท่านั้น

ลู่ฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “แค่ทักษะเล็กน้อย แต่ใช้ชนะการประลองครั้งนี้ได้พอดิบพอดี!”

สีหน้าถังฮุยจริงจังขึ้นทันที

สู้กันจนถึงตอนนี้ ความมั่นใจบนตัวเขาเพิ่งหายไปจนหมด

เพราะเขารู้สึกว่าสิ่งที่ลู่ฝานพูด ไม่ใช่การข่มขู่เขา

“อยากเอาชนะฉัน ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”

เมื่อพูดเช่นนี้ ถังฮุยกระชากผ้าคลุมหยุนหลานของตัวเอง มิติบิดเบี้ยว ตัวเขาหายไปจากที่เดิม

ลู่ฝานเห็นแล้วถึงกับอึ้ง

ผ้าคลุมหยุนหลานมีประสิทธิภาพแบบนี้ด้วยเหรอ

สะดวกกว่าฟ้าดินล่าถอยของเขาอีก

กวาดตามองรอบๆ ตัวของถังฮุยหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ลู่ฝานแผ่ปราณชี่ของตัวเองออกไปค้นหา ที่น่าตกใจคือไม่เห็นเงาของถังฮุยเลย

แย่แล้ว แม้วิถีวิญญาณกระบี่สังหารของเขาแข็งแกร่ง แต่ต้องฟันโดนคนถึงจะได้ผล

ตอนนี้ลู่ฝานหลับตาลงช้าๆ

ในเมื่อเห็นด้วยตาเนื้อไม่ได้ งั้นก็ลองใช้พลังแห่งวิถีดูแล้วกัน

ทันใดนั้นพลังฟ้าดินรอบๆ ทั้งหมด พลังแห่งวิถีฟ้าดินที่เคลื่อนไหวอยู่ ค่อยๆ ปรากฏในหัวสมองเขา

ในเวลาเดียวกัน เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ให้ฉันช่วยไหม ฉันบีบมันออกมาได้!”

ลู่ฝานพูดในใจ “ไม่ต้อง เรื่องเล็กน้อย ฉันจัดการได้......”

ยังไม่ทันพูดจบ ในใจลู่ฝานวูบไหว

เขาพลิกมือโจมตีกระบี่ไปทางด้านหลัง ได้ยินแค่เสียงดังเคร้ง

กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานปะทะกับดาบมังกรของถังฮุย

ฟ้าดินเกิดการเปลี่ยนแปลง ตัวของถังฮุยปรากฏออกมาเล็กน้อย

เหมือนสีหน้าเขาประหลาดใจเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าลู่ฝานสัมผัสถึงเขาได้ยังไง

ว่ากันตามเหตุผลแล้ว ภายใต้การปิดบังของผ้าคลุมหยุนหลาน แม้อริยปราชญ์ก็ไม่สามารถสัมผัสถึงเขาได้!

บังเอิญหรือเปล่า