เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1897

เก็บผ้าคลุมไว้ ลู่ฝานรู้สึกว่าพลังหุ้นตุ้นในผ้าคลุมกำลังต่อต้านเขาอย่างสุดกำลัง แต่ไม่สำคัญอะไรสำหรับเขาเลย

พลังหุ้นตุ้นแค่นี้เข้ามาในร่างกายเขา เป็นเพียงอาหารให้พลังแห่งโลกเท่านั้น

สะบัดมือโยนเข้ามาในแหวนจิ่วเซียว ใบหน้าลู่ฝานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวเขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ได้มาเยอะอีกแล้ว! อาวุธเทพหุ้นตุ้น เจ้านายมีอาวุธเทพหุ้นตุ้นชิ้นแรกแล้ว แม้ไม่ใช่ของระดับสูง แต่สมบูรณ์มาก ดีมากจริงๆ!”

ลู่ฝานเมินใส่คำพูดไร้สาระของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร แต่ถามเกี่ยวกับคำพูดที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่าไม่ใช่ของระดับสูง “หมายความว่ายังไง ผ้าคลุมหยุนหลานแย่มากเหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบตอบว่า “มันดีมาก ที่ฉันบอกว่าไม่ใช่ของระดับสูง หมายความว่าเมื่อมันอยู่กับอาวุธวิเศษหุ้นตุ้น อาวุธเทพหุ้นตุ้น มันแค่แย่กว่าเท่านั้นเอง แต่อาวุธวิเศษหุ้นตุ้น อาวุธเทพหุ้นตุ้นหายไปจากใต้หล้านานแล้ว เหลืออยู่แค่ไม่กี่ชิ้น แต่ถ้าคิดถึงตอนนั้น ตอนประมุขแห่งหุ้นตุ้นเบิกฟ้าดิน ผ้าคลุมหุ้นตุ้นผืนนี้เป็นแค่ผ้าขี้ริ้วใช้เช็ดโต๊ะเท่านั้น”

ลู่ฝานพูดอย่างตกใจ “ประมุขแห่งหุ้นตุ้นเหรอ ใครเหรอ อาวุธเทพหุ้นตุ้นคือผ้าขี้ริ้วหมดเลยเหรอ แล้วแกล่ะ”

เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรเบาลงไม่น้อย

“ฉันเป็นแค่ของตั้งโชว์ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ไม่ต้องถามเรื่องพวกนี้หรอก วันไหนเจ้านายไปหุ้นตุ้น ฉันจะไปเจ้านายไปเดินเล่นที่เขตโกลาหล แล้วเจ้านายจะเข้าใจเอง”

ลู่ฝานเต็มไปด้วยความสงสัย

เขารู้สึกเหมือนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดถึงสิ่งของที่มันสุดยอดมาก

แต่เขาฟังไม่เข้าใจจริงๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรต้องการจะสื่ออะไรกันแน่

ลู่ฝานรู้สึกเหมือนกบในกะลา เหมือนตอนอยู่ประเทศอู่อานในตอนนั้น

เขาเคยคิดว่าประเทศอู่อานเป็นโลกทั้งใบ แต่หลังจากออกมาเขาพบว่าประเทศอู่อานเป็นเพียงประเทศเล็กๆ ในโลก

เหมือนข้าวเมล็ดหนึ่งในมหาสมุทร เหมือนต้นไม้ต้นหนึ่งในป่าใหญ่

ส่วนตอนนี้เขาคิดว่าทั้งสี่แดนคือโลกทั้งใบ

แต่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดถึงหุ้นตุ้นขึ้นมาอีก อย่าบอกนะว่าสถานที่อย่างหุ้นตุ้นมีความลึกลับอีกแล้ว?

ไม่เข้าใจ ไม่รู้ ไม่คิดอะไรเยอะแล้ว

ลู่ฝานสะบัดหัว สลัดคำถามพวกนี้ทิ้งก่อน

องครักษ์ด้านนอกเห็นการประลองสิ้นสุดลงแล้ว พวกเขารีบเปิดค่ายกลทันที

ลู่ฝานดึงถังฮุยเหาะออกจากค่ายกล ตัวกลายเป็นลำแสง พลิกตัวลงมาบนพื้น

ลู่ฝานหันมามองชายวัยกลางคนหน้าตามอมแมมที่อยู่ข้างๆ แล้วยิ้มบางๆ

ชายวัยกลางคนมองลู่ฝานแล้วส่ายหน้าเบาๆ สีหน้าดูไม่ชอบใจเท่าไร

ลู่ฝานสะบัดมือโยนถังฮุยใส่เขาแล้วพูดว่า “ถือว่าเขาโชคดี!”

ชายวัยกลางคนพลิกฝ่ามือ ถังฮุยลอยลงมาตรงหน้าเขา

ชายวัยกลางคนจ้องลู่ฝานแล้วพูดว่า “ถือว่านายโชคดีเหมือนกัน!”

ลู่ฝานหัวเราะร่าแล้วเดินออกไป

กลุ่มคนรอบๆ แยกเป็นสองด้าน พากันมองลู่ฝานด้วยสายตาตกตะลึง

ไม่ว่ายังไง ผลการแข่งขันที่ลู่ฝานชนะหอฝึกสัตว์และสำนักเงินปาฟางติดต่อกันแบบนี้ เพียงพอทำให้คนตกตะลึงแล้ว

ท่ามกลางกลุ่มคน พนักงานจดบันทึกของสำนักเงินปาฟาง พนักงานจดบันทึกของบ่อนพนันใหญ่ๆ รวมถึงหอฝึกสัตว์ แม้แต่ผู้ฝึกชั่วร้ายที่ทำหน้าที่จดบันทึก พากันบันทึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างการประลองครั้งนี้