เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1899

ลมเย็นพัดไปรอบๆ เมฆขาวลอยล่องไปไกล

ทุ่งหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา

สัตว์อสูรหลากหลายชนิด

“ผู้อาวุโสตระกูลหลี นี่คือหอฝึกสัตว์เหรอ ดูยิ่งใหญ่มากเลยนะ!”

ลู่ฝานเอาสองมือไพล่หลัง ยืนอยู่บนหลังมังกรสามหัว เขามองวิวด้านล่างด้วยรอยยิ้ม

ทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม สัตว์อสูรหลากหลายชนิด

เสียงร้องของสัตว์ดังไม่หยุด สัตว์อสูรเดินเล่นอย่างเกียจคร้านในทุ่งหญ้าเหมือนมนุษย์

บางตัวนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น ให้แดดส่องมาที่พุงตัวเอง

บางตัวส่งเสียงครางเบาๆ ให้สัตว์อสูรตัวอื่นอย่างงดงาม เหมือนผู้ชายเจอสาวงามบนถนนแล้วพูดตีสนิท

บางตัวกำลังทำความสะอาดขนและร่างกายตัวเอง

ตรงกลางทุ่งหญ้ามีแม่น้ำคดเคี้ยวไหลไปไกล ไหลไปจนสุดสายตาลู่ฝาน

ผู้อาวุโสข้างๆ หลับตาอยู่ ไม่พูดอะไรสักคำ เหมือนไม่อยากสนใจลู่ฝานสักเท่าไร

ลู่ฝานหาเรื่องใส่ตัวเอง เขาตัดสินใจไม่พูดอะไรอีก

เขามองสัตว์อสูรด้านล่างอย่างละเอียด จู่ๆ เขาหัวเราะออกมา

เขาเห็นมังกรตัวหนึ่งกำลังสอนหนังสืออยู่ ถือหนังสัตว์อยู่ในมือหนึ่งแผ่น มังกรตัวน้อยนั่งขัดสมาธิล้อมรอบมัน ฟังมังกรอาวุโสตัวนี้คำรามไม่หยุด

เขายังเห็นฝูงนกเพลิงขนเป็นประกายแวววาว บินผ่านหน้ามังกรสามหัว มีลูกเพลิงสามสีพันอยู่บนคอพวกมัน

ลูกเพลิงพวกนี้เชื่อมต่อกันเป็นพรวน แขวนบนคอพวกมันเหมือนโซ่

ลู่ฝานรู้สึกเหมือนคิดไปเอง สัตว์อสูรพวกนี้เหมือนคนจริงๆ

แสดงว่าพละกำลังของสัตว์อสูรที่นี่คงไม่ธรรมดา

พละกำลังกับสติปัญญาของสัตว์อสูรส่งเสริมซึ่งกันและกัน อย่างเช่นสัตว์อสูรที่เจอที่ประเทศตันเซิ่ง สติปัญญาดีมากเลย

เจ้าดำก็มองพวกมันอย่างตื่นเต้น มันยืนอยู่บนไหล่ลู่ฝาน มองสัตว์อสูรพวกนี้ด้วยแววตาลุกโชน นัยน์ตาเต็มไปด้วยความดีใจ เหมือนอยากคุยกับสัตว์อสูรพวกนี้

แต่ลู่ฝานรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าอันที่จริงสายตาของเจ้าดำ หยุดอยู่ที่ฝูงมังกรสีดำแวววาวด้านล่าง

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ อย่าบอกนะว่าการเริ่มต้นใหม่ของเจ้าดำใกล้มาถึงแล้ว

มังกรสามหัวด้านล่างตัวคำรามไม่หยุด ให้สัตว์อสูรที่บินอยู่ข้างหน้าหลีกทางให้มัน

ลู่ฝานเห็นสัตว์อสูรที่บินอยู่สองข้างทางเยอะขึ้นเรื่อยๆ เหมือนมามุงดูอย่างไรอย่างนั้น ร้องคำรามออกมาไม่หยุด

เหมือนผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆ รับรู้ถึงเจตนาร้ายของสัตว์อสูรพวกนี้ เขาลืมตาแล้วเอาขวดเล็กๆ ออกมา จากนั้นพูดเสียงดังว่า “ไอ้พวกตะกละ ไปซะๆ อย่ามาขวางทาง!”

ผู้อาวุโสพูดแล้วโยนขวดออกไป อาหารร่วงออกมาจากขวดเหมือนเม็ดฝนทันที

ลู่ฝานรู้จักอาหารพวกนี้ เป็นอาหารที่หอฝึกสัตว์ให้สัตว์อสูรกินโดยเฉพาะ

เจ้าดำหูตาว่องไว มันพุ่งออกไปแล้วเอาอาหารกองใหญ่กลับมา กินแล้วหัวเราะคิกคัก

มังกรสามหัวคำรามใส่เจ้าดำ เหมือนบอกว่าอย่ากินคนเดียว แบ่งให้มันบ้าง

เจ้าดำใจกว้างมาก มันโยนให้มังกรสามหัวครึ่งหนึ่ง

ผู้อาวุโสเห็นภาพนี้แล้วยิ้ม “สัตว์อสูรของนายฉลาดมาก เลือดผสมใช่ไหม ตอนนี้ฟื้นคืนสายเลือดโบราณได้เท่าไรแล้วล่ะ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ในที่สุดผู้อาวุโสก็ยอมคุยกับฉันสักที พูดตามตรงว่าฉันก็ไม่รู้ว่าเจ้าดำฟื้นคืนสายเลือดโบราณได้เท่าไรแล้ว แต่พละกำลังของมันใช้ได้เลย”

เมื่อได้ยินลู่ฝานชม เจ้าดำฉีกยิ้มทันที จากนั้นแลบลิ้นออกมาเลียหน้าลู่ฝาน