เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1915

ก้อนเมฆบางสายลมอ่อนๆ แสงสาดส่องรอบด้านไม่หยุด เสียงการต่อสู้ไม่ขาด

การประลองรอบแรกของผู้แข็งแกร่งหนึ่งร้อยคนดำเนินไปเป็นเวลาหนึ่งวันเต็มๆ ก็ยังไม่สิ้นสุด

มียอดฝีมือคู่เอกที่ฝีมือไล่เลี่ยกัน สู้กันอย่างดุเดือด เหมือนว่าจะสู้กันสามวันสามคืน

ลู่ฝานและคนอื่นๆ ที่เสร็จสิ้นการประลองตั้งนานแล้ว พากันออกจากเกาะลอย

กลุ่มคนที่รับชมก็ลดน้อยลงตามเวลา สำหรับคนจำนวนมากนั้น ไม่ใช่ว่าการประลองแต่ละคู่จะน่าดู

เย็นวันต่อมา

เมื่อแสงยามเย็นมาบรรจบกัน ท้องฟ้ามีฝนตกปรอยลงมาเล็กน้อย

ในร้านเล็กๆ ที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง ลู่ฝานและคนอื่นๆ นั่งล้อมอยู่หน้าโต๊ะ ลิ้มลองเหล้าดีที่นำมาจากพระราชวัง

โต๊ะที่ติดหน้าต่าง เห็นฉากฝนตกที่นอกหน้าต่างพอดี

ใบหน้าของลู่ฝานค่อยๆ มีความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เขายกแก้วเหล้าแล้วพูดกับหลิงเหยา “ฉันไม่เกี่ยวข้องกับซูตงคนนั้นสักนิดนะ”

หลิงเหยายิ้มแย้ม มองลู่ฝานแล้วพูดขึ้น “นายพูดว่าใช่ นั่นก็ใช่”

ศิษย์พี่หานเฟิงจับคางพูด “งั้นทำไมซูตงคนนั้นถึงพูดแบบนั้น ศิษย์น้องนายไปล่วงเกินเธอได้อย่างไรกันนะ?”

ลู่ฝานแบมือพูด “ปัญหาก็อยู่ตรงนี้ ฉันไม่รู้ว่าตัวเองไปล่วงเกินเธออย่างไร?”

ศิษย์พี่ใหญ่ยิ้มพูด “ไม่ใช่ว่านายทำเรื่องอะไรล่วงเกินเธอจนถึงที่สุด เพียงแค่นายไม่เข้าใจความเกี่ยวดองที่อยู่ในนี้ก็เท่านั้น อย่างเช่นช่วงนี้นายได้ฆ่าใครบ้างไหม?”

ลู่ฝานส่ายหน้าช้าๆ แสดงออกว่าไม่รู้

เหมือนว่ามีความเป็นไปได้ แต่ลู่ฝานไม่คิดว่าความเป็นไปได้นี้จะมากนัก

เพราะว่าซูตงคนนั้นพูดอย่างชัดเจนมากว่าทำลายชีวิตของเธอ แต่ไม่ใช่อย่างอื่น

ลู่ฝานรู้สึกว่าประการแรกตัวเองไม่ได้ทำลายวิทยายุทธของเธอ ประการที่สองไม่ได้ทำลายชื่อเสียงของเธอ

เช่นนั้นปัญหาเกิดขึ้นตรงไหนกันแน่?

ทำให้ซูตงเคียดแค้นและอาฆาตเขาจนน่าหวาดกลัวถึงขั้นนี้

“ฉันว่านะ เงามืดคนนั้นจะต้องขึ้นคร่อมธิดามังกรแล้ว จากนั้นเล่นเสร็จก็สะบัดทิ้ง ดังนั้นเธอถึงจะฆ่าเขา!”

“ฉันดูแล้วมีความเป็นไปได้ พูดถึงเงามืดคนนั้นสุดยอดจริงๆ นะ วิทยายุทธสูงไม่ว่า คนที่ขึ้นคร่อมก็เก่งกาจขนาดนี้ ธิดามังกรตอนนี้อยู่อันดับที่ยี่สิบห้าแล้วสินะ!”

“ใช่ที่ไหนกัน อันดับที่ยี่สิบสามแล้ว แต่ก็ยังเทียบเงามืดไม่ได้ เขาพุ่งไปถึงอันดับที่สิบสามแล้ว เหลือระยะห่างจากสิบอันดับแรกเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น”

“ฉันดูแล้วเงามืดเหมือนจะมีฝีมือในการคว้าแชมป์”

“เหรอ? เขาเก่งแค่ไหนจะเก่งกว่าหัวกะทิของเก้าประเทศมหาอำนาจเหรอ ฉันดูแล้วรอบหน้าเขาก็แพ้แล้ว”

...

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของโต๊ะข้างๆ ทำให้ลู่ฝานและคนอื่นๆ เหลือบมองไป

หานเฟิง หลิงเหยา ศิษย์พี่ใหญ่และคนอื่นๆ หัวเราะอย่างมีความสุข ท่าทางที่ไม่เกรงกลัวว่าโลกจะวุ่นวาย

ลู่ฝานถอนหายใจ ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไรแล้ว

ตั้งแต่หลังจากการประลองเมื่อวาน ทั่วทั้งเมืองฉิงเทียนเต็มไปด้วยข่าวเล่าข่าวลืมของเขากับซูตง

ตอนที่เพิ่งมาถึง ลู่ฝานก็ได้ยินข่าวลือมาตลอดทาง

อย่างเช่น ความลุ่มหลงจนไม่อาจตัดใจในคืนนั้นของกระบี่คลั่งกับธิดามังกร

และอย่างเช่น ว่ากันด้วยเรื่องเล่นกับผู้หญิงไม่มีความจำเป็นจะต้องเล่นกับผู้หญิงอย่างธิดามังกร

คำวิพากษ์วิจารณ์ที่ยุ่งเหยิง ทำให้ลู่ฝานปวดหัวมากจริงๆ

ในตอนที่อยู่ในจวนองค์ชายใหญ่ เขาแทบจะถูกหนานกงสิงกับอู่คงหลิงถามจนหงุดหงิดแล้ว นี่เพิ่งจะออกมาสูดอากาศ

ลู่ฝานสามารถมองเห็นม่านลำแสงที่หมุนเวียนอยู่กลางอากาศไม่หยุด

นั่นคือเงาของผู้แข็งแกร่งห้าสิบอันดับแรก เพียงแค่คนที่ยังไม่ถูกคัดออก ก็จะถูกแขวนอยู่บนฟ้า ได้รับการเคารพจากผู้คน

“เอาเถอะ ศิษย์น้อง ไม่คุยเรื่องยุ่งเหยิงพวกนี้ก่อน พวกเราคุยเรื่องจริงจังกัน ต่อไปคู่ต่อสู้ที่พวกเราต้องเผชิญจะแข็งแกร่งมาก จะต้องเตรียมตัวตั้งแต่เนิ่นๆ นะ”