เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1914

ก่วนเทาชักกระตุกอยู่หลายครั้ง มุมปากมีเลือดไหลออกมาแล้วสลบไสลไป

ไม่มีใครเห็นว่ารอยเลือดนี้แท้จริงแล้วมาจากการที่เขากัดริมฝีปากแตก และก็ไม่มีใครเห็นว่าหลังจากที่เขาสลบไป ก็ยังแอบปรือตาอยู่เล็กน้อย

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองไปทางท้องฟ้า

บนเกาะลอย ลู่ฝานยืนอยู่อย่างภาคภูมิใจ ดูแล้วสูงใหญ่และมีกำลังแข็งแกร่ง ราวกับเทพวิญญาณ

ใบหน้าที่ขมวดคิ้วแน่นของลู่ฝาน คนอื่นๆ ที่มองมา ก็คือน่าเกรงขามและเคร่งขรึม

แทบจะไม่มีใครรู้ว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น ทุกคนเห็นแค่ว่าก่วนเทาเพิ่งจะขึ้นมา จากนั้นตะโกนเสียงดังแล้วพุ่งออกไป แล้วตกลงมา

นี่คือวิชาที่มหัศจรรย์ขนาดไหนกัน จะสามารถมีประสิทธิผลได้ถึงเพียงนี้

สายตาที่ทุกคนมองไปทางลู่ฝาน มีความหวาดกลัวเพิ่มมากขึ้น

นี่แข็งแกร่งจนไร้เหตุผลไปหน่อยแล้ว!

แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่เห็นไม่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น

อย่างเช่นสามอริยบุคคลที่ลอยอยู่ด้านข้าง พวกเขาเห็นภาพนี้ก็พากันยิ้มกริ่ม

“ได้ชัยชนะโดยไม่ต้องสู้ คิดไม่ถึงว่าการแข่งนานาประเทศจะมีเรื่องน่าขำแบบนี้ด้วย”

เทพบู๊หุ้นตุ้นนั่งขัดสมาธิอยู่กลางอากาศแล้วพูดขึ้น

กระแสลมที่อยู่ข้างใต้เขาก็เหมือนกับกระแสน้ำโปร่งแสงที่รองรับเขาเอาไว้ เทพบู๊หุ้นตุ้นยิ้มมุมปาก จากนั้นหันมองไปทางเทพเงินแปดทิศ “เงามืดคนนี้ เป็นเจ้าหนุ่มที่เอาชนะถังฮุยของสำนักเงินปาฟางของพวกคุณสินะ ฉันชอบเขามาก!”

เทพเงินแปดทิศลูบคางแล้วพูด “นายชอบตัวเขา หรือว่าชอบที่เขาเอาชนะถังฮุย?”

เทพบู๊หุ้นตุ้นยังไม่ทันพูด อริยบุคคลแห่งจักรวาลก็รับคำพูดต่อ “ชอบทั้งหมด!”

เทพเงินแปดทิศหัวเราะเบาๆ “งั้นพวกคุณสองคนใครก็ได้รับเขาไว้เป็นศิษย์สิ ฉันดูแล้วเจ้าหนุ่มคนนี้เนื้อแท้ไม่เลว!”

เทพบู๊หุ้นตุ้นยิ้มเล็กน้อย จู่ๆ ไม่พูดจาแล้ว เพียงแค่บนนิ้วมือมีลำแสงสองเส้นหมุนวน

สีทองหนึ่งเส้นสีเงินหนึ่งเส้นหมุนวนไม่หยุด

อริยบุคคลแห่งจักรวาลก็หัวเราะเบาๆ และไม่พูดสักคำ

เทพเงินแปดทิศมองพวกเขาสองคนด้วยความตกตะลึงในทันที “พวกคุณไม่ใช่ว่ามีความคิดนี้จริงๆ หรอกนะ! บ้าชะมัด พวกคุณพอใจเงามืดคนนี้?”

เทพบู๊หุ้นตุ้นเพิ่งตอบกลับในตอนนี้ “ไม่ได้ถึงกับพอใจมากๆ เพียงแต่คนผู้นี้เป็นคนที่สามารถบ่มเพาะได้ ถ้าหากเขาเดินไปได้ถึงตอนสุดท้าย ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะรับเขาเป็นศิษย์”

เทพเงินแปดทิศยิ้มพูด “นายคิดจะฆ่าวีรบุรุษหนุ่มอีกคนจริงๆ เหรอ บอกฉันสิตาแก่หุ้นตุ้น ลูกศิษย์ของนาย มีสักคนที่รอดไหม?”

เทพบู๊หุ้นตุ้นได้ฟัง ในดวงตาฉายแววเย็นชา

เทพบู๊หุ้นตุ้นพูดขึ้นอย่างราบเรียบ “อยากเป็นลูกศิษย์ของฉัน แม้แต่พลังหุ้นตุ้นพื้นฐานก็ยังยืนหยัดต่อไปไม่ได้ ตายไปก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ ตาแก่แปดทิศ ลูกศิษย์ของนายก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นมีสักคนที่ออกมาได้”

เทพเงินแปดทิศยิ้มพูด “ลูกศิษย์ของฉันเพียงแค่หาเงินได้ก็พอแล้ว รบราฆ่าฟันไม่ใช่เรื่องดีอะไร ทั่วทั้งโลก นักบู๊ผู้ฝึกชี่มีมากมาย ผู้แข็งแกร่งก็นับไม่ถ้วน พูดตามหลักแล้ว คนเหล่านี้เพียงแค่มีชีวิตอยู่อย่างมั่นคง ต่อให้วิทยายุทธไม่แข็งแกร่งมาก อายุยืนสามสี่ร้อยปีไม่เป็นปัญหาอะไรหรอกนะ น่าเสียดายที่คนส่วนมากมีชีวิตอยู่ไม่เกินร้อยปี เพื่ออะไร? ก็แค่การฆ่ากันเท่านั้น

อริยบุคคลแห่งจักรวาลพูด “ไม่สู้กัน มีชีวิตหรือตายไปแตกต่างกันอย่างไร ผู้แข็งแกร่งถึงจะมีชีวิตยืนยาวกว่า นี่ก็คือกฎแห่งธรรมชาติ”

เทพเงินแปดทิศเหมือนได้ยินเรื่องตลกที่น่าขำอย่างมาก เขามองอริยบุคคลแห่งจักรวาลแล้วพูดขึ้น “นายเชื่อกฎแห่งธรรมชาติหรือ?”

อริยบุคคลแห่งจักรวาลนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตอบกลับ “ฉันเชื่อ!”

ในดวงตาของเทพบู๊หุ้นตุ้นกับเทพเงินแปดทิศเผยความผิดปกติออกมา

ทั้งสองมองอริยบุคคลแห่งจักรวาลอยู่นานมาก สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกมาสักประโยค

ทั้งสามคนหันมองไปทางเกาะลอยแล้วปิดปากเงียบไม่พูด

การต่อสู้ของคนอื่นๆ ยังคงดำเนินต่อไป ลู่ฝานกลับจบการแข่งขันในรอบแรกของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

เขาจ้องมองก่วนเทาที่ถูกหามไป เขาพูดไม่ออกสักประโยคจริงๆ

การประลองอย่างดุเดือดที่พูดไว้ล่ะ!

การประลองของผู้แข็งแกร่งหนึ่งร้อยคนที่ดุเดือดล่ะ!

ลู่ฝานเข้าประลองไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว เขาเพิ่งเคยเจอคู่ต่อสู้แบบนี้เป็นครั้งแรก

ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

เขาส่ายหน้า ช่างเถอะ ช่างเถอะ ดูท่าทำได้เพียงแค่รอสนุกในการประลองรอบหน้าแล้ว

ลู่ฝานมองไปที่เกาะลอยอื่นๆ ในตอนนี้ผู้คนที่อยู่บนเกาะลอยอื่นๆ ต่างก็ต่อสู้อยู่ด้วยกัน

สายตาของลู่ฝานมองไปที่ศิษย์พี่หานเฟิงที่อยู่ไม่ไกล

ดูออกได้ว่าศิษย์พี่หานเฟิงฝีมือเพิ่มสูงขึ้นอย่างมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทำได้แค่ใช้คำว่าพุ่งทะยานมาอธิบาย

ทันใดนั้นซูตงออกแรงที่ฝ่ามือ นักบู๊ที่อยู่ใต้ฝ่ามือของเธอ ศีรษะของเขาถูกบีบแหลกละเอียดในทันที

เลือดสดพร้อมกับสมองกระเด็นออกมา คนที่รับชมอยู่เผยสีหน้าสะอิดสะเอียนออกมา

ในเมื่อคนที่ชื่นชอบกลิ่นคาวเลือดมีจำนวนน้อยมาก

เธอสะบัดมือ ศพของนักบู๊ถูกซูตงโยนลงมาจากเกาะลอยทันที

ศพตกลงบนพื้นจนเป็นหลุมลึกลงไป

ซูตงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาอย่างเฉยเมย จากนั้นค่อยๆ เช็ดเลือดที่อยู่บนมือ

ท่าทางเย็นชาของเธอ ทำให้คนจำนวนมากออกเสียงเชยชม และพากันวิพากษ์วิจารณ์

จากนั้นซูตงพูดขึ้นเสียงดังกะทันหัน “เงามืด ฉันหวังว่าจะได้พบกับนายเร็วหน่อยจริงๆ นายทำลายชีวิตของฉัน นายจะต้องชดใช้!”

ลู่ฝานตกตะลึง คนที่อยู่ในงานก็ตกตะลึง

หานเฟิงที่กำลังต่อสู้อยู่ได้ยินเสียงของซูตงก็อุทานออกมา

“อะไรนะ?”

หานเฟิงเหม่อลอยจึงให้โอกาสคู่ต่อสู้ในทันที การโจมตีกลับที่เหมือนกับพายุฝนกระหน่ำ โจมตีจนหานเฟิงถอยหลังไปติดๆ

ขณะเดียวกัน หลิงเหยาที่กำลังต่อสู้อยู่ก็เหลือบมองไปทางลู่ฝาน

จากนั้นแสงสีทองบนตัวพุ่งขึ้นฟ้า ระเบิดเป็นเคล็ดวิชาบู๊รุนแรง โจมตีจนคู่ต่อสู้ร้องอย่างน่าอนาถ

กลุ่มคน หนานกงสิงและอู่คงหลิงสีหน้างุนงงไปหมด

โดยเฉพาะหนานกงสิงที่พูดขึ้นอย่างตกตะลึง “หัวหน้าสำนักเกี่ยวดองกับซูตงคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

อู่คงหลิงเห็นท่าทางของซูตงแล้วส่ายหน้าพูดขึ้น “สวยก็ไม่สวย นมก็ไม่มี นิสัยก็แย่ หัวหน้าสำนักไม่น่าจะชอบเธอได้นะ ในนี้จะต้องมีเรื่องเข้าใจผิดอะไร?”

ลู่ฝานอ้าปาก มองไปทางซูตงแล้วพูดขึ้น “เธอพูดอะไร? ทำไมฉันฟังไม่เข้าใจ!”

ซูตงสายตาน่าสะพรึงกลัวพูดขึ้น “นายจะเข้าใจเอง”

พูดจบซูตงลอยตัวออกไปจากเกาะลอย หายไปโดยไร้ร่องรอย

ลู่ฝานพูดพึมพำ “ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้าเหรอ!”