เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1928

เมฆขาวลอยล่อง สายลมเย็นยังคงอยู่

การประลองดำเนินไปเป็นเวลาหนึ่งวันเต็ม ในที่สุดการต่อสู้ทั้ง 25 รอบสิ้นสุดลงแล้ว

ในบรรดานั้นมีการประลองที่สู้กันได้ไม่เลวเลย

อย่างเช่น ข่งหลินแห่งประเทศหวนหยู่ ฝีมือเคล็ดวิชาบู๊ลึกลับซับซ้อน ทำให้คู่ต่อสู้มึนงงไปหมด ได้รับชัยชนะมาอย่างง่ายดาย

อย่างเช่น โฉวล่วนแห่งประเทศหลงอู่ ดุดันแข็งแกร่งมาก พอเอากระบี่ยาวออกมา เสียงมังกรคำรามดังขึ้น อีกฝ่ายโดนระเบิดจนสลบไป ได้รับชัยชนะมาอย่างง่ายดายเหมือนกัน

หวงฝู่อู่ จั่วหยุนตง เย่หนานเทียนก็สู้ได้ไม่เลวเหมือนกัน

ลู่ฝานเคยได้ยินชื่อพวกนี้ เมื่อมองดูดีๆ พบว่าพละกำลังแข็งแกร่งทั้งนั้น

ถ้าสู้กับพวกเขา คิดว่าต้องเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดแน่ๆ

ในบรรดาการประลองพวกนี้ ลู่ฝานยังจับตามองคนคนหนึ่งด้วย

คนคนนี้สวมหน้ากาก ชื่อเขาคือเซินหั่วหวง

วิทยายุทธไม่เลว วิชากระบี่น่าทึ่ง ระหว่างเคลื่อนไหวมีท่าทางโอหังอวดดีด้วย

ลู่ฝานเห็นแล้วคุ้นตา แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอคนนี้ที่ไหน

เวลาหนึ่งวันมียอดฝีมือโดนคัดออกอีก 26 คน

ทำไมถึงเป็น 26 ไม่ใช่ 25 คนน่ะเหรอ

เพราะว่ามีคู่หนึ่งสู้กันโหดเกินไป แต่พละกำลังก็สู้สีกันเกิน สุดท้ายหลังจากปล่อยกระบวนท่าออกมา ทั้งสองคนบาดเจ็บสาหัสจนล้มลงพื้น ดูจากสภาพไม่น่าเข้าร่วมการต่อสู้รอบต่อไปได้อีก

ดังนั้นทั้งสองคนจึงโดนคัดออก

24 คนที่เหลือจะจับฉลากใหม่อีกครั้ง เวลาคืออีกหนึ่งวัน

อีกทั้งหลังจากจับฉลากเสร็จ จะเริ่มต่อสู้ทันที จนกว่าจะหาผู้ชนะคนสุดท้ายได้

นั่นหมายความว่าผู้ชนะมีเวลาพักผ่อนไม่มาก

การต่อสู้ต่อไป ต้องพยายามไม่ให้บาดเจ็บ เพราะถ้าบาดเจ็บ อาจทำให้ความพยายามที่ทำมาก่อนหน้านี้เสียเปล่า

เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้แต่คนที่มีพละกำลังค่อนข้างแข็งแกร่ง อย่างเช่น ซูตง ข่งหลิน โฉวล่วนที่ทุกคนเชียร์ตอนนี้ อาจซวยจากการจับฉลาก เจอการต่อสู้ดุเดือดของผู้แข็งแกร่ง จนทำให้ไม่สามารถไปต่อได้

ทั่วทั้งประเทศฉิงเทียนกำลังพูดคุยกันว่าจะจับฉลากด้วยวิธีไหน

ในสถานการณ์แบบนี้ ผลการจับฉลากเป็นสิ่งสำคัญมาก ดังนั้นทุกคนหวังว่าการจับฉลากครั้งนี้จะยุติธรรมและโปร่งใส

แต่ตอนที่ทุกคนกำลังคุยเรื่องการจับฉลาก ในจวนองค์ชายใหญ่ ลู่ฝานและคนอื่นกลับมีความคิดต่างออกไป

ค่ำคืนอันเงียบสงบ จันทร์สว่าง ไม่ค่อยมีดวงดาว

ลู่ฝานกับหนานกงสิงนั่งอยู่บนหลังคา ทอดมองวังของประเทศฉิงเทียน

“สหายลู่ฝาน แพ้ชนะตัดสินกันที่ครั้งนี้ เชื่อฉันเถอะ ฉันจะเอาข่าวดีกลับมาฝาก”

หนานกงสิงแววตาลุกโชน กำหมัดแน่น

ลู่ฝานมองหนานกงสิงแล้วพูดว่า “นายแน่ใจเหรอว่าเหลียงเกิ่งพึ่งได้”