เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1930

ภายในวังเต็มไปด้วยประกายไฟ

ไม่ไกลจากตำหนักหมิงฉี่ เสียงระเบิดดังขึ้น

จากนั้นเงาคนพุ่งขึ้นฟ้า พลังปราณพลุ่งพล่าน

“ในเมื่อมาแล้ว อย่าหวังว่าจะหนีได้!”

เสียงเย็นชาของซูตงดังก้องท้องฟ้ายามค่ำคืน ทำให้คนจำนวนไม่น้อยตกใจทันที!

“หนี รีบหนี!”

เงาดำตะโกนเสียงดัง

แผนลอบฆ่าซูตงของพวกเขาในคืนนี้ล้มเหลวอย่างสมบูรณ์

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าซูตงจัดฉากรอพวกเขาอยู่

กว่าพวกเขาจะหาที่อยู่ของซูตงเจอ พอกำลังจะลงมือ กลับมีผู้ฝึกชั่วร้ายพละกำลังแข็งแกร่งพุ่งมาจากทั่วทุกทิศ!

ใช่ ผู้ฝึกชั่วร้าย!

เซียนบู๊ประเทศเฟิงหยู่พวกนี้ ตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน

ใครจะไปรู้ว่าในวังประเทศฉิงเทียนเป็นที่รวมตัวของผู้ฝึกชั่วร้าย

ตอนนี้พวกเขาใช้วิชากายออกมาเต็มกำลังเพื่อเตรียมหนี

ความเร็วของเซียนบู๊ เรียกว่าเร็วจนน่าทึ่ง ถ้าซูตงไม่ปรากฏตัวออกมาตอนนี้ และเปิดค่ายกลผูกมัดที่เตรียมไว้นานแล้ว ตอนนี้พวกเขาคงหนีออกจากวังแล้ว!

แต่ถึงเป็นเช่นนี้ เซียนบู๊พวกนี้ก็ยังกลายเป็นลำแสงหนีไปทั่ว

เมื่อเห็นว่ากำลังจะหนีได้แล้ว!

ธิดาเทพแห่งความมืดเห็นภาพนี้ แววตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่กลับเผยรอยยิ้มออกมา

“ไม่เบื่อแล้ว!”

ตัวของธิดาเทพแห่งความมืดหายไปจากที่เดิมทันที

ภายในตำหนักหมิงฉี่ พวกผู้ฝึกชั่วร้ายแยกตัวไปยืนทุกมุมในตำหนักหมิงฉี่

สภาพแบบนี้ แมลงวันแค่ตัวเดียวก็เข้ามาไม่ได้

แม้ธิดาเทพแห่งความมืดไปแล้ว แต่หนานกงสิงยังคงรู้สึกเจ็บปวดที่เขายังไม่กล้าทำอะไรเหมือนเดิม

ขณะนั้นหนานกงสิงรู้สึกว่าแสงค่ายกลที่คอยสนับสนุนเขาอยู่กะพริบหนึ่งครั้ง

เงาของหนานกงสิงหายไปจากในค่ายกลทันที

ตอนปรากฏตัวอีกครั้ง หนานกงสิงพบว่าค่ายกลนี้กลายเป็นสีแดงโลหิต

และตอนนี้เหลียงเกิ่งกำลังเล่นกระบี่ยาวในมือ ข้างๆ มีผู้ฝึกชั่วร้าย 10 กว่าคน มองหนานกงสิงด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้า

“นายเปลี่ยนแปลงค่ายกล!”

หนานกงสิงโมโหจนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เขากัดฟันพูดออกมา

เหลียงเกิ่งหัวเราะ “ใช่แล้ว นายก็โง่เกิน ในเมื่อฉันดูแลควบคุมที่นี่มานาน ทำไมจะเปลี่ยนแปลงอะไรเลยไม่ได้ล่ะ นายคิดว่าฉันเป็นองครักษ์ประเทศฉิงเทียนจริงเหรอ เหอะๆ ฉันจะบอกให้นะว่าอุโมงค์และทางลับทั้งหมดในวัง ฉันทำการเปลี่ยนแปลงหมดแล้ว เพื่อป้องกันเศษเดนตระกูลหนานกงอย่างนายกลับมาสร้างปัญหา คิดไม่ถึงว่ารองหัวหน้าสำนักที่ 15 อย่างนายเป็นเศษเดนของตระกูลหนานกง ถ้าฉันรายงานเรื่องนี้ให้เบื้องบนรู้ สำนักที่ 15 ของพวกนายต้องพังพินาศ ดูเหมือนหัวหน้าสำนักพวกนายก็ผิดปกติเหมือนกันนิ หัวหน้าสำนักเงามืด หึ เขาเป็นใครมาจากไหนไม่ทราบ”

หนานกงสิงพยายามดิ้น แต่ค่ายกลสีแดงโลหิตเหมือนใยแมงมุมติดหนึบกับตัวเขา รัดเขาเอาไว้แน่น

ไม่ใช่แค่ใช้พลังปราณไม่ได้ แม้แต่ยืนหนานกงสิงยังทำไม่ได้เลย

หนานกงสิงพูดเสียงกังวานว่า “เหลียงเกิ่ง อย่าลืมสิ ชีวิตนายยังอยู่ในกำมือฉัน นายกินพิษรุนแรงเข้าไป!”

เหลียงเกิ่งหัวเราะ “ใช่ ฉันประมาทจนโดนนายจับ นายบังคับให้ฉันกินยาพิษ คิดจะควบคุมฉันด้วยวิธีนี้เหรอ วิธีแบบนี้ถือเป็นวิธีระดับต่ำมากในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้าย ฉันรังเกียจสุดๆ ฉันไม่รู้ว่าพิษของนายคืออะไร แต่ฉันเชื่อว่านายหนีไม่พ้นเงื้อมมือฉัน พิษของฉันก็คงไม่กำเริบ รอฉันส่งตัวนายให้เบื้องบน จากความสามารถของพวกผู้อาวุโส ช่วยแก้พิษให้ฉันคงไม่ใช่เรื่องยาก นายตายแน่ กากเดนตระกูลหนานกง!”

เหลียงเกิ่งหัวเราะจนตัวโยน