เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1931

หนานกงสิงมองเจดีย์เสวียนเก้ามังกรใช้วิธีที่เขาไม่เข้าใจ ซ่อมแซมค่ายกลจนเสร็จ

เขาเพิ่งเคยเห็นวิธีซ่อมแซมแบบนี้เป็นครั้งแรก ดึงออร่าปีศาจในค่ายกลออกมาดื้อๆ เลย

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฝีมือผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้แย่มาก คิดไม่ถึงว่าใช้วิธีซ้อนค่ายกลปกคลุมด้านบน ฉันใช้เวลาไม่นานก็ซ่อมเสร็จแล้ว รับรองเลยว่าดีเหมือนเก่า ไม่ตรงไหนเสียหายเลย......”

ลู่ฝานขี้เกียจฟังไอ้เก้าพูดไร้สาระต่อ พลิกมือเก็บมันทันที

หนานกงสิงสัมผัสได้ว่าพลังกลับมาแล้ว เขาพูดกับลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม “ดูเหมือนขาดนายไปไม่ได้! สหายลู่ฝาน นายจะทำยังไง”

ลู่ฝานพูดว่า “ค่ายกลนี้พาขึ้นไปสองคนได้ไหม ฉันอยากไปดู!”

หนานกงสิงคำนวณที่ว่างในเสาครู่หนึ่ง จากนั้นพูดว่า “ไม่มีปัญหา มาสิ”

ระหว่างพูด ลู่ฝานเดินเข้ามาในค่ายกลเช่นกัน

หนานกงสิงปล่อยพลังออกมาอีกครั้ง ทันใดนั้นตัวทั้งสองคนกะพริบแล้วหายไป ปรากฏตัวอีกครั้งในเสามังกรเลื้อย

ลู่ฝานเห็นผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ

ประกายสีแดงนัยน์ตารวมตัวกัน เห็นแล้วขนลุกจริงๆ

“22 คน!”

ลู่ฝานนับจำนวนคนคร่าวๆ แล้วเงยหน้ามองม่านแสงที่ลอยอยู่ด้านนอก

หนานกงสิงพูดว่า “ปัญหาอยู่ตรงนี้แหละ ผู้ฝึกชั่วร้ายเยอะขนาดนี้ ถ้าสู้กันขึ้นมา พลานุภาพต้องทำให้คนข้างนอกตกใจแน่ๆ อีกทั้งยังไม่รู้ว่าจะสู้ได้หรือเปล่า”

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปากแล้วถามว่า “ม่านแสงพวกนี้สำคัญมากใช่ไหม”

หนานกงสิงพยักหน้าพูดว่า “สำคัญมากสิ ถ้าผู้ฝึกชั่วร้ายแอบทำอะไรลับๆ ในประเทศฉิงเทียน ที่นี่จะเป็นที่สุดท้ายที่อาจตรวจสอบได้ เพราะที่นี่คือจุดที่ม่านแสงทั้งประเทศฉิงเทียนรวมตัวกัน ที่นี่สามารถเห็นความเคลื่อนไหวทั้งประเทศฉิงเทียน อีกทั้ง......”

หนานกงสิงสูดหายใจลึก “อีกทั้งที่นี่ยังมีจอมมารหนึ่งคน มีผู้ฝึกชั่วร้ายฝีมือเก่งกาจเฝ้าเยอะขนาดนี้ แสดงว่าที่นี่สำคัญมาก ถ้าไม่ใช่สิ่งที่เกี่ยวกับชีวิต ทำไมพวกผู้ฝึกชั่วร้ายถึงป้องกันที่นี่อย่างหนาแน่นล่ะ ฉันมั่นใจเลยว่าพวกเราต้องสืบหาอะไรได้จากตำหนักหมิงฉี่แน่ๆ!”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ มือขวากำกระบี่หนักไร้คมแน่น

มือซ้ายปล่อยแสงเก้าสีออกมาเบาๆ

“งั้นดี สหายหนานกง อีกเดี๋ยวถ้าสู้กัน นายปิดประตูตำหนักให้ฉันด้วย ถ้ามีคนคิดหนี อย่าลืมขวางไว้ด้วย!”

หนานกงสิงใบหน้าตกตะลึง เขาอุทานเบาๆ แล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน นายไม่ได้คิดลงมือจริงๆ ใช่ไหม! นายดูดีๆ สิ แต่ละคนเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายแดนปราณฟ้าชั้นสุดยอดทั้งนั้นเลยนะ!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “แค่แดนปราณฟ้าชั้นสุดยอด!”

เพิ่งพูดจบ ลู่ฝานสะบัดกระบี่ เสามังกรเลื้อยโดนฟันจนแตก ตัวลู่ฝานปรากฏในสายตาผู้ฝึกชั่วร้ายทุกคน

ประกายสีแดงนัยน์ตาผู้ฝึกชั่วร้ายรวมตัวกัน จ้องลู่ฝานเขม็ง

สีหน้าไม่มีความประหลาดใจ มีเพียงความเฉยเมยและความอาฆาต

ลู่ฝานฉีกยิ้มพูดว่า “ที่แท้ก็หุ่นเชิดในร่างคน!”

หุ่นเชิดทั้งหมดยกอาวุธขึ้นทันที ปล่อยพลังแข็งแกร่งออกมา ในเวลาเดียวกันพวกมันกำลังจะอ้าปากร้องโหยหวน

แต่พวกมันเพิ่งเคลื่อนไหว เขตวิถีปรากฏใต้เท้าลู่ฝานแล้วแผ่ซ่านออกไปเป็นวงกว้าง

พลังฟ้าดินรอบๆ ถูกควบคุมไว้ทั้งหมด ลู่ฝานใช้เขตวิถีผนึกทั้งตำหนักหมิงฉี่

“ปิดประตู!”

ลู่ฝานพูดเบาๆ

หนานกงสิงตั้งสติได้ รีบพุ่งไปทางประตูทันที

ผู้ฝึกชั่วร้าย 22 คน ตัวสั่นอย่างแรง พวกมันโดนเขตวิถีของลู่ฝานสยบไว้ แต่ไม่ได้โดนเขตวิถีของลู่ฝานมัดไว้

เกราะสีโลหิตปรากฏขึ้นบนตัว หลุดออกมาจากเขตวิถีของลู่ฝานได้