เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1932

ผู้ฝึกชั่วร้ายใบหน้าเย็นชา ไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดของลู่ฝาน

หรือจะพูดว่าพวกเขาฟังที่ลู่ฝานพูดรู้เรื่องหรือเปล่าก็ไม่รู้

ผู้ฝึกชั่วร้ายที่ยังลุกขึ้นมาได้ ปล่อยทะเลโลหิตพลุ่งพล่านออกมาทุกคน

เสียงหนานกงสิงดังขึ้นทันที “อย่าทำลายตำหนักเด็ดขาด”

เมื่อลู่ฝานได้ยินคำพูดของหนานกงสิง เขาล้มเลิกความคิดใช้ท่าไม้ตายทันที

ดูเหมือนวิญญาณกะพริบเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

คิดแล้วลงมือทันที เป็นสไตล์ของลู่ฝานมาโดยตลอด

แสงสว่างวาบนัยน์ตา พลังวิญญาณพุ่งออกมา

จู่ๆ ผู้ฝึกชั่วร้ายคนหนึ่งชะงักฝีเท้าลง แสงโลหิตนัยน์ตาสลายหายไปเหมือนฟองอากาศ

ตามมาด้วยเสียงระเบิดแล้วล้มลงพื้น ตัวเริ่มชักกระตุกไม่หยุด

ลู่ฝานเพิ่งรู้ว่าวิญญาณผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้ ไม่ได้อ่อนแอธรรมดาๆ

หรือจะพูดว่าพวกเขาไม่มีวิญญาณเลยก็ได้ มีเพียงเศษความทรงจำที่เหลืออยู่ในสมองเท่านั้น

ใช้วิธีของค่ายกลพิเศษบางอย่าง ยื้อไม่ให้เศษความทรงจำสลายหายไป

เมื่อเป็นเช่นนี้ มั่นใจได้ว่าผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้สามารถรักษาพลังการต่อสู้ไว้ได้ อีกทั้งยังกำจัดโอกาสทรยศของพวกเขาไปจนหมดด้วย

คนที่วางค่ายกล ควบคุมทุกอย่างของพวกเขาโดยสมบูรณ์

เพราะถ้าค่ายกลหายไป พวกมันจะกลายเป็นก้อนหินที่ขยับไม่ได้

เมื่อเข้าใจจุดนี้แล้ว ลู่ฝานยิ้มกว้างทันที

ผู้ฝึกชั่วร้ายระดับนี้ สำหรับพวกคนที่ไม่เข้าใจวิถีวิญญาณ ไม่รู้จักพลังวิญญาณ

อาจเป็นปัญหาใหญ่มาก อาจถึงขั้นตายได้เลย!

แต่สำหรับคนที่มีพลังวิญญาณ และเคยฝึกวิถีวิญญาณแบบลู่ฝาน

ค่ายกลในหัวผู้ฝึกชั่วร้ายเหล่านี้ เหมือนก้อนหินที่ไม่ค่อยแข็งเท่าไร

เขาแน่ใจเลยว่าคนที่วางค่ายกลนี้ ใช้พลังวิญญาณได้แย่กว่าเขาเยอะ

ลู่ฝานลงมือเพียงครั้งเดียว ก็ล่วงรู้โครงสร้างของค่ายกลนี้แล้ว แสดงว่าระดับของค่ายกลวิญญาณนี้ธรรมดาทั่วไป!

ตอนนี้ผู้ฝึกชั่วร้ายที่เหลือพุ่งมาข้างหน้าลู่ฝานแล้ว

แสงโลหิตพลุ่งพล่านบนตัวพวกเขา มีท่าทีจะปะทะกับเขตวิถีของลู่ฝาน

หนานกงสิงแอบอยู่ด้านข้าง มองลู่ฝานยืนนิ่งรอพวกผู้ฝึกชั่วร้ายพุ่งเข้ามาหา

หัวใจเขาแทบหลุดออกมาแล้ว

แม้เขารู้ว่าลู่ฝานเก่งมาก แต่เจอสถานการณ์แบบนี้ ยังไงก็ต้องรู้สึกเป็นกังวล

เบิกตาโต เพ่งมอง กำหมัดแน่น

หนานกงสิงเตรียมลงมือทุกเมื่อ

ถ้าลู่ฝานต้านทานไม่ไหว สิ่งที่หนานกงสิงสามารถทำได้เพียงอย่างเดียวคือพาลู่ฝานที่บาดเจ็บหนีไป

แต่จู่ๆ หนานกงสิงรู้สึกว่ามีสายลมเบาๆ ปะทะเข้าใบหน้า พัดเสื้อผ้าเขาจนสะบัดปลิว ทำให้แสงในตำหนักหมิงฉี่สั่นไหวไปมา

ทันใดนั้นผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งหมดยืนนิ่งไม่ขยับ เหมือนกลายเป็นหินกะทันหัน

แสงโลหิตหายไป ประกายสีแดงนัยน์ตาผู้ฝึกชั่วร้ายหายไปจนหมด ยืนนิ่งอยู่ข้างหน้าลู่ฝาน

หนานกงสิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขามองภาพนี้อย่างตกตะลึง

นัยน์ตาลู่ฝานเป็นประกายสว่างจ้า เหมือนอาทิตย์ร้อนแรงตรงขอบฟ้า