เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1936

ฟ้าสางวันต่อมา

ตอนที่พระอาทิตย์โผล่ขึ้นทางทิศตะวันออก แสงกวาดความมืดมิดเมื่อคืนหายไปจนหมด

เมื่อพระอาทิตย์ลอยขึ้นมาบนฟ้า ปล่อยแสงแสบตาออกมา บนถนนใหญ่และตรอกซอกซอยในเมืองฉิงเทียน เต็มไปด้วยผู้คนอีกครั้ง

ในจวนองค์ชายใหญ่ ลู่ฝานกับอู่คงหลิงกำลังนั่งดื่มชากันอยู่

อู่คงหลิงเทชาให้ลู่ฝานพลางพูดว่า “เมื่อคืนคึกคักมากเลยนะ ได้ยินหรือยังว่าเมื่อคืนมีคนเข้ามาก่อเรื่องในวัง สร้างเรื่องใหญ่เลยล่ะ องครักษ์ของวังตายไปไม่น้อยเลย”

ลู่ฝานเข้าใจว่าอู่คงหลิงหมายถึงอะไร เขาตอบอย่างราบเรียบว่า “ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา”

อู่คงหลิงยิ้มบางๆ “จริงเหรอ ได้ยินลูกน้องฉันที่ไปสอบถามข่าวบอกว่าคนโง่พวกนี้มาหาเรื่องซูตง ปรากฏว่าหาเรื่องไม่ได้ ตัวเองกลับต้องตายด้วย”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ

พูดแบบนี้เมื่อคืนต้องขอบคุณซูตงนะ

จากที่หนานกงสิงพูด เมื่อคืนคนที่อยู่ในตำหนักหมิงฉี่ ยังมีธิดาเทพแห่งความมืดอีกคน

ถ้าซูตงไม่สร้างความเคลื่อนไหว ล่อให้ธิดาเทพแห่งความมืดออกไป เขาไม่มีทางสืบรู้ความจริงแน่นอน

ธิดาเทพแห่งความมืดเป็นหนึ่งในสามจอมมาร วิทยายุทธต้องสูงกว่าเขามากแน่นอน

อู่คงหลิงเห็นลู่ฝานไม่พูดอะไร เธอยกแก้วชาขึ้นมาจิบเบาๆ แล้วพูดต่อ “เมื่อคืนคนในสำนักตายไปสองสามคน ช่างโชคร้ายจริงๆ พวกเขาอยู่ดีๆ ก็ตายแบบงงๆ ท่านหัวหน้าสำนักออกไปปลอบใจพวกเขาหน่อยไหม”

อู่คงหลิงพูดแบบมีเลศนัย แต่ลู่ฝานกลับเข้าใจ

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดตรงๆ ว่า “คนพวกนี้ตายเพราะฝีมือเธอใช่ไหม เหตุผลคืออะไรล่ะ”

อู่คงหลิงมองบนแล้วพูดว่า “จะพูดตรงขนาดนี้ทำไม หมดสนุกเลย เอาเถอะ ฉันจะบอกว่าเมื่อคืนมีคนเห็นรองหัวหน้าสำนักออกไปข้างนอก หัวหน้าสำนักก็ไม่อยู่ด้วย พวกเขาเลยพูดจาไร้สาระ แล้วก็ลิ้นจุกปากตาย คำตอบนี้พอใจไหม”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ทำได้ดีมาก”

อู่คงหลิงยิ้มจนตาเป็นสระอิ “งั้นนายบอกฉันได้ไหมว่าเมื่อคืนสืบอะไรได้บ้าง เห็นท่าทางพวกนายหลังกลับมา ต้องเจอเรื่องใหญ่มากเลยใช่ไหม”

ลู่ฝานกวักมือเรียกอู่คงหลิง “เธอเอาหูมาใกล้ๆ สิ”

อู่คงหลิงเหาะมาในอ้อมอกลู่ฝาน มือสองข้างโอบคอลู่ฝาน

“ว่ามาสิ!”

สายตาเย้ายวน เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก

ลู่ฝานยื่นหน้ามาข้างหูอู่คงหลิงแล้วพูดว่า “บอกไม่ได้!”

อู่คงหลิงทุบอกลู่ฝานอย่างอายและโมโห ขณะนั้นหนานกงสิงเดินหน้าซีดเข้ามา เมื่อเห็นภาพนี้เขาถึงกับชะงักฝีเท้าลง “ฉันมาผิดเวลาใช่ไหม”

อู่คงหลิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ลู่ฝานก็ลุกขึ้นพูดว่า “มีอะไร”

หนานกงสิงพูดว่า “การจับฉลากรอบใหม่เริ่มแล้ว ผู้แข็งแกร่ง 24 อันดับแรกไปเกาะลอยฟ้า ทุกคนกำลังรออยู่!”

ลู่ฝานเหวี่ยงมือแล้วพูดว่า “งั้นไปกันเถอะ”

หนานกงสิงพยักหน้า เดินไปข้างนอกพร้อมลู่ฝาน

อู่คงหลิงที่อยู่ด้านหลังพูดเสียงดังว่า “ให้ฉันทำอะไรไหม หัวหน้าสำนัก นายเชื่อฉันได้นะ ตอนนี้ฉันมีลูกน้องเยอะแล้ว”

ลู่ฝานพูดโดยไม่หันกลับมามอง “ทำเรื่องตัวเองให้ดีก็พอแล้ว เจ้าสำนักในอนาคต”

หนานกงสิงถามเบาๆ ว่า “ครั้งนี้ไม่เชื่อเธอแล้วเหรอ”

ลู่ฝานตอบว่า “ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่เรื่องครั้งนี้เธอไม่จำเป็นต้องรู้”

เมื่อพูดจบ ลู่ฝานกับหนานกงสิงเดินออกจากลานบ้านอย่างรวดเร็ว

อู่คงหลิงขมวดคิ้วเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

......

เกาะลอยฟ้าที่เมืองฉิงเทียน

ร่องรอยการต่อสู้รอบที่แล้วโดนกำจัดไปหมดแล้ว วันนี้เกาะลอยฟ้ายังคงดูเหมือนเงาสะท้อนของเมืองฉิงเทียน

ว่าตามประวัติของประเทศอู่อาน น่าจะอยู่ด้านหลังสุดแน่นอน

แต่ครั้งนี้ประเทศอู่อานโชว์ผลงานได้โดดเด่นสุดๆ จึงถูกจัดให้อยู่ตรงกลาง

กษัตริย์คนอื่นไม่ได้ว่าอะไร กลับแสดงความยินดีกับฉินซางต้าตี้ด้วยซ้ำ

เรื่องได้หน้าขนาดนี้ ฉินซางต้าตี้มีความสุขเป็นอย่างมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะเอากระจกจำภาพออกมาบันทึกภาพตอนนี้ไว้ ดูน่าเกลียดเกินไป เขาอยากบันทึกภาพวันที่สวยงามวันนี้ไว้จริงๆ

ตอนนี้เสียงตะโกนดังขึ้นในกลุ่มคนไม่หยุด

เพราะพวกผู้แข็งแกร่งพากันมาถึงแล้ว

พวกข่งหลิน โฉวล่วน ซูตง หวงฝู่อู่มาถึงกันแล้ว

ศิษย์พี่หานเฟิง หลิงเหยาและคนอื่นก็ยืนอยู่ในกลุ่มคน

“ศิษย์น้องหลิงเหยา วันนี้ต้องดูผลงานของเธอแล้วล่ะ พยายามไปต่อให้ได้นะ ถ้าอยู่ใน 10 อันดับแรกได้ จะมีชื่อเสียงในใต้หล้า!”

หานเฟิงฉีกยิ้มกว้าง

เห็นได้ชัดว่าโดนคัดออกรอบที่แล้ว ไม่ได้ส่งผลกระทบกับจิตใจเขาเท่าไร

ตอนนี้เขายังให้กำลังใจหลิงเหยาอยู่เลย

หลิงเหยามองรอบๆ แล้วพูดว่า “ลู่ฝานล่ะ ทำไมเขายังไม่มา!”

บนฟ้า ประมุขประเทศฉิงเทียนถามลงมาด้านล่างว่า “มากันครบแล้วใช่ไหม”

องครักษ์เกราะทองที่อยู่ด้านล่างพูดเสียงกังวาน “ยังขาดหนึ่งคน!”

ยังไม่ทันสิ้นเสียง รถม้าคันหนึ่งเหาะมา ลู่ฝานเดินออกมาจากรถม้า

องครักษ์เกราะทองรีบพูดว่า “ฝ่าบาท มาครบแล้ว!”