เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1944

“นี่คือพลังอะไร? พลังแห่งเต๋า?”

ลู่ฝานตกตะลึงมาก พลังนี้ทำให้พลังโลกรู้สึกโลภมาก ดูเหมือนต้องการกลืนกินมันไปโดยตรง

หากไม่มีคำสั่งของลู่ฝาน พลังโลกในร่างกายจะหมุนเวียนเอง

ดูเหมือนว่าต้องการที่จะพุ่งออกนอกร่าง และผสานเข้ากับพลังในร่างกายของหลิงเหยา

แม้แต่ปราณชี่ของลู่ฝาน ก็ค่อนข้างสั่นไหว ดูเหมือนจะสนใจพลังในร่างกายของหลิงเหยามาก

พลังนี้เต็มไปด้วยพลังเจิ้งชี่ เพียงแค่สัมผัสเล็กน้อย ลู่ฝานก็รู้สึกว่าความทุกข์ทั้งหมดดูเหมือนจะหายไป

หลิงเหยาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ทรงพลังมากเลยนะ ฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ฉันรับรู้ว่านี่เป็นพลังโดยกำเนิดของฉัน ใช่แล้ว ฉันเคยบอกกับนายมั้ยว่า ฉันฝันตอนกลางคืน มักจะอยู่ในทะเลแห่งแสงเสมอ?”

ลู่ฝานส่ายหัว และพูดว่า “ไม่เคยบอก แต่ตอนนี้เธอบอกแล้ว ก็ไม่สายไป เอาล่ะ ดูเหมือนเธอจะเป็นลูกรักของพระเจ้า แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาอย่างเราโดยธรรมชาติ เธอต้องไขว้ควักเวลาฝึกฝนมากขึ้น บางทีสักวันหนึ่ง เธอจะกลายเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก”

หลิงเหยาปิดปากหัวเราะแล้วพูดว่า “แข็งแกร่งกว่านายได้เหรอ?”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็ขึ้นอยู่กับท่าทีของเธอ”

ศิษย์พี่หานเฟิงได้ยินคำพูดของทั้งสองคน และโน้มหัวเข้ามาพูดว่า “ไม่มีเหตุผล คนหล่ออย่างฉัน ทำไมไม่มีเรื่องดีแบบนี้เกิดขึ้นบนตัวฉันเลย ศิษย์น้องนายเป็นอัจฉริยะ ศิษย์น้องหญิงเธอก็เป็นอัจฉริยะเช่นกัน นี่จะให้คนอื่นใช้ชีวิตอยู่ยังไง!”

เมื่อลู่ฝานได้ยินเช่นนี้ก็พูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่ได้เป็นอัจฉริยะ ไม่เคยเป็นมาก่อน”

ศิษย์พี่หานเฟิงตบไหล่ของลู่ฝานแล้วพูดว่า“ศิษย์น้อง นายไม่ยอมรับได้ แต่ฉันจะคิดแค่ว่านายกำลังโอ้อวด”

ลู่ฝานเลิกคิ้วมองดูศิษย์พี่หานเฟิง แล้วก็มองไปทางศิษย์พี่ฉู่สิงพวกเขาอีก

จู่ๆเขาก็พบว่า ศิษย์พี่ฉู่สิงกับศิษย์พี่ฉู่เทียน และศิษย์พี่ใหญ่ต่างก็พยักหน้า ดูเหมือนว่าทั้งหมดจะเห็นด้วยกับคำพูดศิษย์พี่หานเฟิง

ลู่ฝานพูดด้วยความประหลาดใจว่า: “พวกพี่คิดว่าฉันเป็นอัจฉริยะจริงๆเหรอ? พวกพี่อาจไม่รู้ว่า ปีนั้นฉันเกือบจะสอบเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ไม่ได้”

ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “ศิษย์น้อง อัจฉริยะไม่ได้เกิดมาเพื่อฝึกฝนได้เร็วกว่าคนอื่น อย่างนาย เรียกว่าคนมีความสามารถต้องใช้เวลากว่าจะประสบความสำเร็จจนมีชื่อเสียงได้ พรสวรรค์ของนาย คือความตั้งใจ คือความพยายาม คือไม่เคยยอมรับความพ่ายแพ้มาก่อน”

ลู่ฝานอ้าปากเล็กน้อย จู่ๆก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ศิษย์พี่ใหญ่ พี่พูดได้ท่าทางเหมือนมีเหตุผลมากนะ”

ศิษย์พี่ใหญ่ลูบท้องหัวเราะ และหัวเราะฮ่าฮ่าพูดว่า “นายเชื่อจริงๆเหรอ”

ศิษย์พี่ฉู่สิง ศิษย์พี่ฉู่เทียนก็หัวเราะขึ้นมา

ศิษย์พี่หานเฟิงเอาแขนโอบไหล่ของลู่ฝานแล้วพูดว่า “พอเถอะ อย่าเสแสร้งเลย นายเป็นอัจฉริยะการฝึกฝนมาแต่กำเนิด ตั้งแต่วันแรกที่นายเข้ามาคณะหนึ่งเดียว ฉันก็รู้ว่านายฝึกฝนได้เร็วกว่าพวกเรา! ดูเหมือนต่อไปศิษย์พี่ยังต้องการให้นายคุมกันอยู่นะ!”

ลู่ฝานส่ายหัวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หลังจากนั้นก็ถอนหายใจพูดว่า “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว”

บนท้องฟ้า บนเกาะลอย

การประลองของคนอื่น ก็ยังคงดำเนินการต่อไป

การประลองของซูตง ข่งหลิน จั่วหยุนตง และหวงฝู่อู่ ก็ยังคงอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ที่เข้มข้น

ใครที่สามารถฆ่ามาได้ไกลขนาดนี้ ไม่มีคนไหนเป็นผู้อ่อนแอ

ต่อให้ยอดฝีมือสูงสุดรุ่นน้องอย่างพวกเขา ก็ไม่กล้าพูดว่าชนะออกมาได้ง่ายดาย สายตาของลู่ฝานกวาดมองอยู่ท่ามกลางการประลองเหล่านี้ ความสนใจ ก็อยู่ที่การประลองของซูตงทั้งหมด

ซูตงในเวลานี้ กำราบคู่ต่อสู้อย่างสมบูรณ์ ด้วยพลังที่ทรงพลังของตัวเอง

ต้องบอกว่า ความแข็งแกร่งของซูตง ไม่ได้แข็งแกร่งธรรมดาจริงๆ

คู่ต่อสู้ของเธอ เป็นยอดฝีมือสูงสุดที่มาจากเก้าประเทศที่ทรงพลัง ซึ่งเป็นยอดฝีมือที่อยู่ในอันดับเก้า ในแผ่นพับที่ลู่ฝานได้อ่าน หวังหยูของประเทศชางหมิน!

ไม่ต้องสงสัย ความแข็งแกร่งของหวังหยูคือแดนเซียนบู๊อย่างแน่นอน

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับซูตง เขากลับแสดงออกมาได้แย่ยิ่งกว่าผู้แข็งแกร่งปราณฟ้า

กลืนไม่เข้าคายไม่ออก วิชาทักษะวิชาบู๊ ยากที่จะปลดปล่อยกระบวนท่าหนึ่ง ทั้งหมดถูกซูตงกำราบทุบตี เขตวิถีบนตัวสามารถปกคลุมพื้นผิวร่างกายเท่านั้น และแสดงสถานะป้องกัน

โจมตีไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

ซูตงได้แสดงพลังที่เหนือกว่าคนอื่นๆออกมาอีกครั้ง

ฝ่ามือเดียว เขตวิถีก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ชี้นิ้วเดียว ก็เป็นฟ้าดินเวิ้งว้าง!

ลมปราณบนตัว ราวกับศักดิ์สิทธิ์ สภาวะที่ดูหมิ่นโลก และดูถูกคนทั่วไป ทำให้หลายคนรู้สึกหวาดกลัว

ยากที่จะจินตนาการได้จริงๆ นี่คือลมปราณที่ปล่อยออกมาจากผู้หญิง

ลู่ฝานก็รู้สึกแปลก ซูตงไม่ใช่คนที่เผด็จการมากขนาดนั้น ทำไมถึงได้มีลมปราณแบบนี้

ลมปราณที่เรียกว่าเกิดจากหัวใจ ลมปราณของคนคนหนึ่ง มักจะเหมือนกับหัวใจของคนคนนี้ทุกประการ

ตัวอย่างเช่นลมปราณของลู่ฝาน ก็สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูดที่มั่นคง

ไม่จำเป็นต้องมีพลังกำราบมากขนาดนั้น เพียงแต่สถานะที่มั่นคงราวกับภูเขาไท่ ก็สามารถทำให้คู่ต่อสู้รู้สึกสิ้นหวังได้

ตัวอย่างเช่นลมปราณของศิษย์พี่ฉู่เทียน ก็คือดาบวิเศษที่ออกมาจากฝัก เผด็จการทั่วท้องฟ้า ชี้ตรงไปที่ท้องฟ้า เพราะศิษย์พี่ฉู่เทียน ก็คือคนที่เผด็จการเคร่งครัด!

แต่ซูตงคนนี้ล่ะ!

ลมปราณของเธอมาจากไหน หรือว่า นี่คือลมปราณที่แท้จริงของเธอเหรอ?

ลู่ฝานสงสัยมาก ว่าพลังทั้งหมดที่ซูตงใช้ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตัวเธอเลย